متّی 20

۱ 1 «زیرا ملکوت آسمان صاحب‌خانه‌ای را ماند که بامدادان بیرون رفت تا عمله بجهت تاکستان خود به مزد بگیرد.

Porque el reino celestial es semejante a un dueño de casa que salió muy de mañana a contratar obreros para su viña.

۲ 2 پس با عمله، روزی یک دینار قرار داده، ایشان را به تاکستان خود فرستاد.

Después de convenir con los obreros por [el pago de] un denario al día, los envió a su viña.

۳ 3 و قریب به ساعت سوم بیرون رفته، بعضی دیگر را در بازار بیکار ایستاده دید.

Cuando salió cerca de las nueve de la mañana vio a otros parados en la plaza, desocupados,

۴ 4 ایشان را نیز گفت: “شما هم به تاکستان بروید وآنچه حق شما است به شما می‌دهم.” پس رفتند.

y les dijo: Vayan también ustedes a la viña y les daré lo que sea justo. Ellos fueron.

۵ 5 باز قریب به ساعت ششم و نهم رفته، همچنین کرد.

Al salir otra vez cerca del mediodía, y [también] a las tres de la tarde, hizo lo mismo.

۶ 6 و قریب به ساعت یازدهم رفته، چند نفردیگر بیکار ایستاده یافت. ایشان را گفت: “از بهرچه تمامی روز در اینجا بیکار ایستاده‌اید؟”

Y cuando salió hacia las cuatro de la tarde, halló a otros que estaban parados. Les preguntó: ¿Por qué están aquí todo el día desocupados?

۷ 7 گفتندش: “هیچ‌کس ما را به مزد نگرفت.” بدیشان گفت: “شما نیز به تاکستان بروید و حق خویش راخواهید یافت.”

Le respondieron: Porque nadie nos contrató. Les dijo: Vayan también ustedes a la viña.

۸ 8 و چون وقت شام رسید، صاحب تاکستان به ناظر خود گفت: “مزدوران راطلبیده، از آخرین گرفته تا اولین مزد ایشان را اداکن.”

Al atardecer el señor de la viña dijo a su mayordomo: Llama a los obreros y págales el jornal. Comienza por los últimos y termina con los primeros.

۹ 9 پس یازده ساعتیان آمده، هر نفری دیناری یافتند.

Cuando acudieron los de cerca de las cuatro de la tarde, recibieron cada uno un denario.

۱۰ 10 و اولین آمده، گمان بردند که بیشترخواهند یافت. ولی ایشان نیز هر نفری دیناری یافتند.

Al llegar los primeros, supusieron que iban a recibir más, pero también ellos recibieron un denario cada uno.

۱۱ 11 اما چون گرفتند، به صاحب‌خانه شکایت نموده،

Cuando lo recibieron refunfuñaban contra el dueño de casa:

۱۲ 12 گفتند که “این آخرین، یک ساعت کار کردند و ایشان را با ما که متحمل سختی و حرارت روز گردیده‌ایم مساوی ساخته‌ای؟”

Estos últimos trabajaron una sola hora, y los igualó a nosotros, quienes soportamos la carga y el calor abrasador del día.

۱۳ 13 او در جواب یکی از ایشان گفت: “ای رفیق بر تو ظلمی نکردم. مگر به دیناری با من قرار ندادی؟

Respondió a uno de ellos: Amigo, no te hago agravio. ¿No conviniste conmigo en un denario?

۱۴ 14 حق خود را گرفته برو. می‌خواهم بدین آخری مثل تو دهم.

Toma lo tuyo y vete. Pero quiero dar a este último lo mismo que a ti.

۱۵ 15 آیا مرا جایز نیست که از مال خود آنچه خواهم بکنم؟ مگر چشم توبد است از آن رو که من نیکو هستم؟”

¿No me es lícito hacer lo que quiero con las cosas mías? ¿O tu ojo es malo porque yo soy bueno?

۱۶ 16 بنابراین اولین آخرین و آخرین اولین خواهند شد، زیراخوانده‌شدگان بسیارند و برگزیدگان کم.»

Por tanto los últimos serán primeros, y los primeros, últimos.

۱۷ 17 و چون عیسی به اورشلیم می‌رفت، دوازده شاگرد خود را در اثنای راه به خلوت طلبیده بدیشان گفت:

Cuando subían a Jerusalén, Jesús tomó aparte a los 12 en el camino y les dijo:

۱۸ 18 «اینک به سوی اورشلیم می‌رویم و پسر انسان به روسای کهنه و کاتبان تسلیم کرده خواهد شد و حکم قتل او را خواهندداد،

Miren, subimos a Jerusalén. El Hijo del Hombre será entregado a los principales sacerdotes y escribas, y lo condenarán a muerte.

۱۹ 19 و او را به امت‌ها خواهند سپرد تا او رااستهزا کنند و تازیانه زنند و مصلوب نمایند و درروز سوم خواهد برخاست.»

Lo entregarán a los gentiles para que lo escarnezcan, azoten y crucifiquen. Pero al tercer día será resucitado.

۲۰ 20 آنگاه مادر دو پسر زبدی با پسران خود نزدوی آمده و پرستش نموده، از او چیزی درخواست کرد.

Entonces se le acercó la madre de los hijos de Zebedeo con sus hijos. Se postró y le pidió algo.

۲۱ 21 بدو گفت: «چه خواهش داری؟» گفت: «بفرما تا این دو پسر من در ملکوت تو، یکی بر دست راست و دیگری بر دست چپ تو بنشینند.»

Él le preguntó: ¿Qué deseas? Le contestó: Dí que estos dos hijos míos se sienten, uno a tu derecha y otro a tu izquierda en tu reino.

۲۲ 22 عیسی در جواب گفت: «نمی دانید چه می‌خواهید. آیا می‌توانید از آن کاسه‌ای که من می‌نوشم، بنوشید و تعمیدی را که من می‌یابم، بیابید؟» بدو گفتند: «می‌توانیم.»

Jesús respondió: No saben [lo] que piden. ¿Pueden beber la copa que Yo voy a beber? Le contestaron: Podemos.

۲۳ 23 ایشان را گفت: «البته از کاسه من خواهیدنوشید و تعمیدی را که من می‌یابم، خواهید یافت. لیکن نشستن به‌دست راست و چپ من، از آن من نیست که بدهم، مگر به کسانی که از جانب پدرم برای ایشان مهیا شده است.»

Les dice: A la verdad, beberán de mi copa. Pero el sentarse a mi derecha e izquierda no me corresponde darlo, sino pertenece a aquellos para quienes fue preparado por mi Padre.

۲۴ 24 اما چون آن ده شاگرد شنیدند، بر آن دوبرادر به دل رنجیدند.

Cuando los diez oyeron esto, se enojaron contra los dos hermanos.

۲۵ 25 عیسی ایشان را پیش طلبیده، گفت: «آگاه هستید که حکام امت‌ها برایشان سروری می‌کنند و روسا بر ایشان مسلطند.

Entonces Jesús los llamó y les dijo: Saben ustedes que los gobernantes de las naciones se enseñorean de ellas, y los grandes ejercen su autoridad sobre ellas.

۲۶ 26 لیکن در میان شما چنین نخواهد بود، بلکه هرکه در میان شما می‌خواهد بزرگ گردد، خادم شماباشد.

No será así entre ustedes, sino el que quiera ser grande será su servidor.

۲۷ 27 و هر‌که می‌خواهد در میان شما مقدم بود، غلام شما باشد.

El que quiera ser primero entre ustedes será su esclavo,

۲۸ 28 چنانکه پسر انسان نیامدتا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و جان خود رادر راه بسیاری فدا سازد.»

así como el Hijo del Hombre no vino para ser servido, sino para servir y dar su vida en rescate por muchos.

۲۹ 29 و هنگامی که از اریحا بیرون می‌رفتند، گروهی بسیار از عقب او می‌آمدند.

Al salir ellos de Jericó, lo siguió una gran multitud.

۳۰ 30 که ناگاه دومرد کور کنار راه نشسته، چون شنیدند که عیسی در گذر است، فریاد کرده، گفتند: «خداوندا، پسرداودا، بر ما ترحم کن!»

Dos ciegos estaban sentados junto al camino. Oyeron que Jesús pasaba y gritaron: ¡Señor, Hijo de David, ten misericordia de nosotros!

۳۱ 31 و هر‌چند خلق ایشان را نهیب می‌دادند که خاموش شوند، بیشتر فریادکنان می‌گفتند: «خداوندا، پسر داودا، بر ما ترحم فرما!»

La muchedumbre los reprendió para que callaran, pero ellos gritaban más: ¡Señor, Hijo de David, ten misericordia de nosotros!

۳۲ 32 پس عیسی ایستاده، به آواز بلند گفت: «چه می‌خواهید برای شما کنم؟»

Entonces Jesús se detuvo, los llamó y preguntó: ¿Qué quieren que les haga?

۳۳ 33 به وی گفتند: «خداوندا، اینکه چشمان ما باز‌گردد!»

Le contestaron: Señor, que sean abiertos nuestros ojos.

۳۴ 34 پس عیسی ترحم نموده، چشمان ایشان را لمس نمودکه در ساعت بینا گشته، از عقب او روانه شدند.

Entonces Jesús, [Quien fue ]movido a compasión, les tocó los ojos. Al instante vieron y lo siguieron.