< مرقس 5 >

پس به آن کناره دریا تا به‌سرزمین جدریان آمدند. ۱ 1
И дођоше преко мора у околину гадаринску.
و چون از کشتی بیرون آمد، فی الفور شخصی که روحی پلید داشت از قبوربیرون شده، بدو برخورد. ۲ 2
И кад изиђе из лађе, одмах Га срете човек с духом нечистим,
که در قبور ساکن می‌بود و هیچ‌کس به زنجیرها هم نمی توانست اورا بند نماید، ۳ 3
Који живљаше у гробовима и нико га не могаше свезати ни веригама;
زیرا که بارها او را به کنده‌ها وزنجیرها بسته بودند و زنجیرها را گسیخته وکنده‌ها را شکسته بود و احدی نمی توانست او رارام نماید، ۴ 4
Јер је много пута био метнут у пута и у вериге, па је искидао вериге и пута изломио; и нико га не могаше укротити.
و پیوسته شب وروز در کوهها وقبرها فریا می‌زد و خود را به سنگها مجروح می‌ساخت. ۵ 5
И једнако дан и ноћ бављаше се у гробовима и у горама вичући и бијући се камењем.
چون عیسی را از دور دید، دوان دوان آمده، او را سجده کرد، ۶ 6
А кад виде Исуса из далека, потече и поклони Му се.
و به آواز بلندصیحه زده، گفت: «ای عیسی، پسر خدای تعالی، مرا با تو چه‌کار است؟ تو را به خدا قسم می‌دهم که مرا معذب نسازی.» ۷ 7
И повикавши гласно рече: Шта је Теби до мене, Исусе Сине Бога Вишњег? Заклињем Те Богом, не мучи ме.
زیرا بدو گفته بود: «ای روح پلید از این شخص بیرون بیا!» ۸ 8
Јер му говораше: Изађи, душе нечисти, из човека.
پس از اوپرسید: «اسم تو چیست؟» «به وی گفت: «نام من لجئون است زیرا که بسیاریم.» ۹ 9
И питаше га: Како ти је име? И одговори Му: Легеон ми је име; јер нас је много.
پس بدوالتماس بسیار نمود که ایشان را از آن سرزمین بیرون نکند. ۱۰ 10
И молише Га веома да их не шаље из оне околине.
و در حوالی آن کوهها، گله گرازبسیاری می‌چرید. ۱۱ 11
А онде по брегу пасло је велико крдо свиња.
و همه دیوها از وی خواهش نموده، گفتند: «ما را به گرازها بفرست تادر آنها داخل شویم.» ۱۲ 12
И молише Га сви ђаволи говорећи: Пошаљи нас у свиње да у њих уђемо.
فور عیسی ایشان رااجازت داد. پس آن ارواح خبیث بیرون شده، به گرازان داخل گشتند و آن گله از بلندی به دریاجست و قریب بدو هزار بودند که در آب خفه شدند. ۱۳ 13
И допусти им Исус одмах. И изашавши духови нечисти уђоше у свиње; и навали крдо с брега у море; а беше их око две хиљаде: и потопише се у мору.
و خوک با نان فرار کرده، در شهر ومزرعه‌ها خبر می‌دادند و مردم بجهت دیدن آن ماجرا بیرون شتافتند. ۱۴ 14
А свињари побегоше, и јавише у граду и по селима. И изађоше људи да виде шта је било.
و چون نزد عیسی رسیده، آن دیوانه را که لجئون داشته بود دیدند که نشسته و لباس پوشیده و عاقل گشته است، بترسیدند. ۱۵ 15
И дођоше к Исусу, и видеше беснога у коме је био легеон где седи обучен и паметан; и уплашише се.
و آنانی که دیده بودند، سرگذشت دیوانه و گرازان را بدیشان بازگفتند. ۱۶ 16
А они што су видели казаше им шта би од беснога и од свиња.
پس شروع به التماس نمودند که از حدود ایشان روانه شود. ۱۷ 17
И почеше Га молити да иде из њихових крајева.
و چون به کشتی سوار شد، آنکه دیوانه بود ازوی استدعا نمود که با وی باشد. ۱۸ 18
И кад уђе у лађу, мољаше Га онај што је био бесан да буде с Њим.
اما عیسی وی را اجازت نداد بلکه بدو گفت: «به خانه نزدخویشان خود برو و ایشان را خبر ده از آنچه خداوند با تو کرده است و چگونه به تو رحم نموده است.» ۱۹ 19
А Исус не даде му, већ му рече: Иди кући својој к својима и кажи им шта ти Господ учини, и како те помилова.
پس روانه شده، در دیکاپولس به آنچه عیسی با وی کرده، موعظه کردن آغاز نمودکه همه مردم متعجب شدند. ۲۰ 20
И оде и поче приповедати у Десет градова шта му учини Исус; и сви се дивљаху.
و چون عیسی باز به آنطرف، در کشتی عبور نمود، مردم بسیار بر وی جمع گشتند و برکناره دریا بود. ۲۱ 21
И кад пређе Исус у лађи опет на оне стране, скупи се народ многи око Њега; и беше крај мора.
که ناگاه یکی از روسای کنیسه، یایرس نام آمد و چون او را بدید بر پایهایش افتاده، ۲۲ 22
И гле, дође један од старешина зборничких по имену Јаир; и видевши Га паде пред ноге Његове.
بدو التماس بسیار نموده، گفت: «نفس دخترک من به آخر رسیده. بیا و بر او دست گذار تاشفا یافته، زیست کند.» ۲۳ 23
И мољаше Га врло говорећи: Кћи је моја на самрти; да дођеш и да метнеш на њу руке да оздрави и живи.
پس با او روانه شده، خلق بسیاری نیز از پی او افتاده، بر وی ازدحام می‌نمودند. ۲۴ 24
И пође с њим; и за Њим иђаше народа много и туркаху Га.
آنگاه زنی که مدت دوازده سال به استحاضه مبتلا می‌بود، ۲۵ 25
И жена некаква која је дванаест година боловала од течења крви
و زحمت بسیار ازاطبای متعدد دیده و آنچه داشت صرف نموده، فایده‌ای نیافت بلکه بدتر می‌شد، ۲۶ 26
И велику муку поднела од многих лекара, и потрошила све што је имала, и ништа јој нису помогли, него још горе начинили,
چون خبرعیسی را بشنید، میان آن گروه از عقب وی آمده ردای او را لمس نمود، ۲۷ 27
Кад је чула за Исуса, дође у народу састраг, и дотаче се хаљине Његове.
زیرا گفته بود: «اگرلباس وی را هم لمس کنم، هرآینه شفا یابم.» ۲۸ 28
Јер говораше: Ако се само дотакнем хаљина Његових оздравићу.
در ساعت چشمه خون او خشک شده، در تن خود فهمید که از آن بلا صحت یافته است. ۲۹ 29
И одмах пресахну извор крви њене, и осети у телу да оздрави од болести.
فی الفور عیسی از خود دانست که قوتی از اوصادر گشته. پس در آن جماعت روی برگردانیده، گفت: «کیست که لباس مرا لمس نمود؟» ۳۰ 30
И одмах Исус осети у себи силу што изађе из Њега, и обазревши се на народ рече: Ко се то дотаче мојих хаљина?
شاگردانش بدو گفتند: «می‌بینی که مردم بر توازدحام می‌نمایند! و می‌گویی کیست که مرا لمس نمود؟!» ۳۱ 31
И рекоше Му ученици Његови: Видиш народ где Те турка, па питаш: Ко се дотаче мене?
پس به اطراف خود می‌نگریست تا آن زن را که این کار کرده، ببیند. ۳۲ 32
И Он се обазираше да види ону која то учини.
آن زن چون دانست که به وی چه واقع شده، ترسان و لرزان آمد و نزد او به روی در‌افتاده، حقیقت امر رابالتمام به وی باز‌گفت. ۳۳ 33
А жена уплашивши се дрхташе, и знајући шта јој се догоди, дође и клече пред Њим, и каза Му сву истину.
او وی را گفت: «ای دختر، ایمانت تو را شفا داده است. به سلامتی بروو از بلای خویش رستگار باش.» ۳۴ 34
А Он рече јој: Кћери! Вера твоја поможе ти; иди с миром, и буди здрава од болести своје.
او هنوز سخن می‌گفت که بعضی از خانه رئیس کنیسه آمده، گفتند: «دخترت فوت شده؛ دیگر برای چه استاد را زحمت می‌دهی؟» ۳۵ 35
Још Он говораше, а дођоше од старешине зборничког говорећи: Кћи твоја умре; што већ трудиш учитеља?
عیسی چون سخنی را که گفته بودند شنید، درساعت به رئیس کنیسه گفت: «مترس ایمان آور وبس!» ۳۶ 36
А Исус одмах чувши реч што рекоше рече старешини: Не бој се, само веруј.
و جز پطرس و یعقوب و یوحنا برادریعقوب، هیچ‌کس را اجازت نداد که از عقب اوبیایند. ۳۷ 37
И не даде за собом ићи никоме осим Петра и Јакова и Јована брата Јаковљевог.
پس چون به خانه رئیس کنیسه رسیدند، جمعی شوریده دید که گریه و نوحه بسیار می‌نمودند. ۳۸ 38
И дође у кућу старешине зборничког, и виде вреву и плач и јаук велики.
پس داخل شده، بدیشان گفت: «چرا غوغا و گریه می‌کنید؟ دختر نمرده بلکه در خواب است.» ۳۹ 39
И ушавши рече им: Шта сте узаврели те плачете? Девојка није умрла, него спава.
ایشان بر وی سخریه کردند لیکن او همه را بیرون کرده، پدر و مادردختر را با رفیقان خویش برداشته، به‌جایی که دختر خوابیده بود، داخل شد. ۴۰ 40
И подсмеваху Му се. А Он истеравши све узе оца девојчиног и матер и који беху с Њим, и уђе где лежаше девојка.
پس دست دختر را گرفته، به وی گفت: «طلیتا قومی.» که معنی آن این است: «ای دختر، تو را می‌گویم برخیز.» ۴۱ 41
И узевши девојку за руку рече јој: Талита куми, које значи: Девојко, теби говорим, устани.
در ساعت دختر برخاسته، خرامید زیرا که دوازده ساله بود. ایشان بینهایت متعجب شدند. ۴۲ 42
И одмах уста девојка и хођаше; а беше од дванаест година. И зачудише се чудом великим.
پس ایشان را به تاکید بسیار فرمود: «کسی از این امر مطلع نشود.» و گفت تا خوراکی بدو دهند. ۴۳ 43
И запрети им врло да нико не дозна за то, и рече: Подајте јој нек једе.

< مرقس 5 >