لوقا 20

۱ 1 روزی از آن روزها واقع شد هنگامی که او قوم را در هیکل تعلیم و بشارت می‌داد که روسا کهنه و کاتبان با مشایخ آمده،

And on one of those days as He was teaching the people in the temple and preaching the gospel, the chief priests and the scribes and elders came upon Him, saying,

۲ 2 به وی گفتند: «به ما بگو که به چه قدرت این کارها رامی کنی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟»

Tell us by what authority thou dost these things? or who it is that gave thee this authority?

۳ 3 در جواب ایشان گفت: «من نیز از شماچیزی می‌پرسم. به من بگویید.

And He answered and said unto them, I will also ask you one question, tell me,

۴ 4 تعمید یحیی ازآسمان بود یا از مردم؟»

Was the baptism of John from heaven or from men?

۵ 5 ایشان با خود اندیشیده، گفتند که اگر گوییم از آسمان، هرآینه گوید چرا به او ایمان نیاوردید؟

And they reasoned among themselves, saying, If we say, From heaven, He will say, Why then did ye not believe him?

۶ 6 و اگر گوییم از انسان، تمامی قوم ما را سنگسار کنند زیرا یقین می‌دارند که یحیی نبی است.»

but if we say, Of men, the people will all stone us: for they are persuaded that John was a prophet.

۷ 7 پس جواب دادند که «نمی دانیم از کجا بود.»

And they answered, they did not know whence it was.

۸ 8 عیسی به ایشان گفت: «من نیز شما را نمی گویم که این کارها را به چه قدرت به‌جا می‌آورم.»

And Jesus said unto them, Neither will I tell you by what authority I do these things.

۹ 9 و این مثل را به مردم گفتن گرفت که «شخصی تاکستانی غرس کرد و به باغبانش سپرده مدت مدیدی سفر کرد.

Then He began to speak unto the people this parable, A certain man planted a vineyard, and let it out to husbandmen and travelled abroad for a considerable time,

۱۰ 10 و در موسم غلامی نزدباغبانان فرستاد تا از میوه باغ بدو سپارند. اماباغبانان او را زده، تهی‌دست بازگردانیدند.

and at the fruit-season he sent a servant to the husbandmen that they should give him of the fruit of the vineyard; but the husbandmen beat him and sent him away empty.

۱۱ 11 پس غلامی دیگر روانه نمود. او را نیز تازیانه زده بی‌حرمت کرده، تهی‌دست بازگردانیدند.

And he sent another servant; and they beat him also and abused him, and sent him away empty.

۱۲ 12 و بازسومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته بیرون افکندند.

And he sent a third; and they wounded him also and drove him out.

۱۳ 13 آنگاه صاحب باغ گفت چه کنم؟ پسرحبیب خود را می‌فرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود.

Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: perhaps when they see Him they will reverence Him.

۱۴ 14 اما چون باغبانان او رادیدند، با خود تفکرکنان گفتند، این وارث می‌باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ماگردد.

But when the husbandmen saw Him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir, come, let us kill him, that the inheritance may be ours.

۱۵ 15 در حال او را از باغ بیرون افکنده کشتند. پس صاحب باغ بدیشان چه خواهد کرد؟

So they cast him out of the vineyard and killed him. What therefore will the lord of the vineyard do unto them?

۱۶ 16 اوخواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده باغ را به دیگران خواهد سپرد.» پس چون شنیدند گفتندحاشا.

He will come and destroy these husbandmen, and will give the vineyard to others. And when they heard this they said, God forbid.

۱۷ 17 به ایشان نظر افکنده گفت: «پس معنی‌این نوشته چیست، سنگی را که معماران ردکردند، همان سر زاویه شده است.

And He looked upon them and said, What then is this, which is written, The stone which the builders refused, is become the head of the corner?

۱۸ 18 و هر‌که برآن سنگ افتد خرد شود، اما اگر آن بر کسی بیفتداو را نرم خواهد ساخت؟»

Whosoever falleth on that stone shall be bruised; but on whomsoever it falleth, it will crush him to pieces.

۱۹ 19 آنگاه روسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتارکنند. لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود.

And the chief priests and the scribes would have laid hands on Him at that very time, but were afraid of the people: for they perceived that He had spoken this parable against them.

۲۰ 20 و مراقب او بوده جاسوسان فرستادند که خود را صالح می‌نمودند تا سخنی از او گرفته، اورا به حکم و قدرت والی بسپارند.

And they watched Him and sent out spies, pretending to be righteous men, to lay hold of his words, that they might deliver Him up to the power and authority of the governor.

۲۱ 21 پس از اوسوال نموده گفتند: «ای استاد می‌دانیم که تو به راستی سخن می‌رانی و تعلیم می‌دهی و از کسی روداری نمی کنی، بلکه طریق خدا را به صدق می‌آموزی،

And they asked Him, saying, Master, we know that thou speakest and teachest rightly, and acceptest not the person of any, but teachest the way of God in truth:

۲۲ 22 آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه؟»

is it lawful for us to give tribute to Cesar, or not?

۲۳ 23 او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان می‌کنید؟

But He perceived their craftiness, and said unto them, Why do ye tempt me?

۲۴ 24 دیناری به من نشان دهید. صورت ورقمش از کیست؟ «ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.»

Shew me a penny: whose image and inscription hath it? and they answered, Cesar's.

۲۵ 25 او به ایشان گفت: «پس مال قیصررا به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.»

Then said He unto them, Render therefore unto Cesar the things that are Cesar's, and to God the things that are God's.

۲۶ 26 پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده ساکت ماندند.

And they could not take hold of his word before the people: and they marvelled at his answer and said no more.

۲۷ 27 و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده از وی سوال کرده،

And some of the Sadducees (who deny a resurrection) came to Him and asked Him,

۲۸ 28 گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگرکسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد وبی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیردتا برای برادر خود نسلی آورد.

saying, Moses enjoined us, if any man's brother die, having a wife, and he die childless, that his brother should take his wife, and raise up seed to his brother.

۲۹ 29 پس هفت برادربودند که اولی زن گرفته اولاد ناآورده، فوت شد.

Now there were seven brethren: and the first took a wife, and died childless; and the second took the wife, and he died childless;

۳۰ 30 بعد دومین آن زن را گرفته، او نیز بی‌اولاد بمرد.

and the third took her;

۳۱ 31 پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین وهمه فرزند ناآورده، مردند.

and in like manner all the seven.

۳۲ 32 و بعد از همه، آن زن نیز وفات یافت.

And they died and left no children. Last of all the woman also died.

۳۳ 33 پس در قیامت، زن کدام‌یک از ایشان خواهد بود، زیرا که هر هفت او راداشتند؟»

Therefore at the resurrection whose wife is she? for all the seven had her to wife.

۳۴ 34 عیسی در جواب ایشان گفت: «ابنای این عالم نکاح می‌کنند و نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

And Jesus answering said unto them, The children of this world marry and are given in marriage. (aiōn g165)

۳۵ 35 لیکن آنانی که مستحق رسیدن به آن عالم و به قیامت از مردگان شوند، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

But they who are counted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)

۳۶ 36 زیرا ممکن نیست که دیگربمیرند از آن جهت که مثل فرشتگان و پسران خدامی باشند، چونکه پسران قیامت هستند.

for they can die no more, being like the angels: and they are the children of God as being the children of the resurrection.

۳۷ 37 و امااینکه مردگان برمی خیزند، موسی نیز در ذکر بوته نشان داد، چنانکه خداوند را خدای ابراهیم وخدای اسحاق و خدای یعقوب خواند.

Now that the dead are raised, even Moses shewed at the bush; for he calleth the Lord, the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.

۳۸ 38 و حال آنکه خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است. زیرا همه نزد او زنده هستند.»

And He is not the God of the dead, but of the living; for to Him they are all living.

۳۹ 39 پس بعضی از کاتبان در جواب گفتند: «ای استاد. نیکوگفتی.»

And some of the scribes replied, Master, thou hast indeed said right.

۴۰ 40 و بعد از آن هیچ‌کس جرات آن نداشت که از وی سوالی کند.

And they dared not any more to ask Him any such question.

۴۱ 41 پس به ایشان گفت: «چگونه می‌گویند که مسیح پسر داود است

And He said unto them, How do they say, that Christ is the son of David?

۴۲ 42 و خود داود در کتاب زبور می‌گوید، خداوند به خداوند من گفت به‌دست راست من بنشین

when David himself saith in the book of Psalms, "The Lord said unto my Lord,

۴۳ 43 تا دشمنان تو راپای انداز تو سازم؟

Sit thou on my right hand, till I make thine enemies thy footstool."

۴۴ 44 پس چون داود او راخداوند می‌خواند چگونه پسر او می‌باشد؟»

David therefore calleth Him Lord, and how is He then his son?

۴۵ 45 و چون تمامی قوم می‌شنیدند، به شاگردان خود گفت:

And He said to his disciples, in the audience of all the people,

۴۶ 46 «بپرهیزید از کاتبانی که خرامیدن در لباس دراز را می‌پسندند و سلام در بازارها وصدر کنایس و بالا نشستن در ضیافتها را دوست می‌دارند.

Beware of the scribes, who affect to walk in long robes, and love salutations in public places, and the chief seats in the Synagogues, and uppermost places at feasts;

۴۷ 47 و خانه های بیوه‌زنان را می‌بلعند ونماز را به ریاکاری طول می‌دهند. اینها عذاب شدیدتر خواهند یافت.»

who devour widows houses, and for a shew of religion make long prayers: these shall receive a heavier sentence.

Jesus Preaches to the Multitude