< سوگنامه 5 >

ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. ۱ 1
Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —
میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. ۲ 2
наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!
ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند. ۳ 3
Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!
آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود. ۴ 4
Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.
تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم. ۵ 5
У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!
با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. ۶ 6
До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!
پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم. ۷ 7
Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!
غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. ۸ 8
Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.
از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم. ۹ 9
Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.
پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. ۱۰ 10
Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,
زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. ۱۱ 11
Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.
سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. ۱۲ 12
Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.
جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند. ۱۳ 13
Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.
مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. ۱۴ 14
Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,
شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. ۱۵ 15
втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.
تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. ۱۶ 16
Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —
از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. ۱۷ 17
тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,
یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند. ۱۸ 18
через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.
اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. ۱۹ 19
Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:
پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای. ۲۰ 20
Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?
‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. ۲۱ 21
Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!
و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای. ۲۲ 22
Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?

< سوگنامه 5 >