< سوگنامه 5 >
ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. | ۱ 1 |
Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —
میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. | ۲ 2 |
наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!
ما یتیم و بیپدر شدهایم و مادران ما مثل بیوهها گردیدهاند. | ۳ 3 |
Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!
آب خود را به نقره مینوشیم و هیزم ما به مافروخته میشود. | ۴ 4 |
Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.
تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیدهاند وخسته شده، راحت نداریم. | ۵ 5 |
У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!
با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. | ۶ 6 |
До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!
پدران ما گناه ورزیده، نابود شدهاند و مامتحمل عصیان ایشان گردیدهایم. | ۷ 7 |
Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!
غلامان بر ما حکمرانی میکنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. | ۸ 8 |
Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.
از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش مییابیم. | ۹ 9 |
Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.
پوست ما بهسبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. | ۱۰ 10 |
Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,
زنان را در صهیون بیعصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. | ۱۱ 11 |
Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.
سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. | ۱۲ 12 |
Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.
جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم میافتند. | ۱۳ 13 |
Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.
مشایخ از دروازهها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. | ۱۴ 14 |
Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,
شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. | ۱۵ 15 |
втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.
تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. | ۱۶ 16 |
Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —
از این جهت دل ما بیتاب شده است و بهسبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. | ۱۷ 17 |
тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,
یعنی بهخاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش میکنند. | ۱۸ 18 |
через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.
اما توای یهوه تا ابدالاباد جلوس میفرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. | ۱۹ 19 |
Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:
پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نمودهای. | ۲۰ 20 |
Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?
ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. | ۲۱ 21 |
Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!
و الا ما را بالکل رد نمودهای و بر مابی نهایت غضبناک شدهای. | ۲۲ 22 |
Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?