< سوگنامه 5 >

ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. ۱ 1
Remember, O LORD, what has happened to us. Look and see our disgrace!
میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. ۲ 2
Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to foreigners.
ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند. ۳ 3
We have become fatherless orphans; our mothers are widows.
آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود. ۴ 4
We must buy the water we drink; our wood comes at a price.
تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم. ۵ 5
We are closely pursued; we are weary and find no rest.
با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. ۶ 6
We submitted to Egypt and Assyria to get enough bread.
پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم. ۷ 7
Our fathers sinned and are no more, but we bear their punishment.
غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. ۸ 8
Slaves rule over us; there is no one to deliver us from their hands.
از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم. ۹ 9
We get our bread at the risk of our lives because of the sword in the wilderness.
پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. ۱۰ 10
Our skin is as hot as an oven with fever from our hunger.
زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. ۱۱ 11
Women have been ravished in Zion, virgins in the cities of Judah.
سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. ۱۲ 12
Princes have been hung up by their hands; elders receive no respect.
جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند. ۱۳ 13
Young men toil at millstones; boys stagger under loads of wood.
مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. ۱۴ 14
The elders have left the city gate; the young men have stopped their music.
شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. ۱۵ 15
Joy has left our hearts; our dancing has turned to mourning.
تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. ۱۶ 16
The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. ۱۷ 17
Because of this, our hearts are faint; because of these, our eyes grow dim—
یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند. ۱۸ 18
because of Mount Zion, which lies desolate, patrolled by foxes.
اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. ۱۹ 19
You, O LORD, reign forever; Your throne endures from generation to generation.
پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای. ۲۰ 20
Why have You forgotten us forever? Why have You forsaken us for so long?
‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. ۲۱ 21
Restore us to Yourself, O LORD, so we may return; renew our days as of old,
و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای. ۲۲ 22
unless You have utterly rejected us and remain angry with us beyond measure.

< سوگنامه 5 >