سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

Remember, O Jehovah, what is come upon us: Behold, and see our reproach.

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

Our inheritance is turned unto strangers, Our houses unto aliens.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

We are orphans and fatherless; Our mothers are as widows.

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

We have drunken our water for money; Our wood is sold unto us.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

Our pursuers are upon our necks: We are weary, and have no rest.

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

We have given the hand to the Egyptians, And to the Assyrians, to be satisfied with bread.

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

Our fathers sinned, and are not; And we have borne their iniquities.

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

We get our bread at the peril of our lives, Because of the sword of the wilderness.

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

Our skin is black like an oven, Because of the burning heat of famine.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

They ravished the women in Zion, The virgins in the cities of Judah.

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

Princes were hanged up by their hand: The faces of elders were not honored.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

The young men bare the mill; And the children stumbled under the wood.

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

The elders have ceased from the gate, The young men from their music.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

The joy of our heart is ceased; Our dance is turned into mourning.

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

The crown is fallen from our head: Woe unto us! for we have sinned.

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

For this our heart is faint; For these things our eyes are dim;

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

For the mountain of Zion, which is desolate: The foxes walk upon it.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

Thou, O Jehovah, abidest for ever; Thy throne is from generation to generation.

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

Wherefore dost thou forget us for ever, [And] forsake us so long time?

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

Turn thou us unto thee, O Jehovah, and we shall be turned; Renew our days as of old.

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.

But thou hast utterly rejected us; Thou art very wroth against us.