سوگنامه 3

۱ 1 من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام.

Ја сам човек који видех муку од прута гнева Његовог.

۲ 2 او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی.

Одведе ме и оправи ме у таму, а не на видело.

۳ 3 به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است.

Само се на ме обраћа, обраћа руку своју по вас дан.

۴ 4 گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است.

Учини, те ми остаре тело и кожа, потре кости моје.

۵ 5 به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است.

Зазида ме, и опточи ме жучју и муком.

۶ 6 مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است.

Посади ме у таму као умрле одавна.

۷ 7 گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است.

Огради ме да не изађем, и метну на ме тешке окове.

۸ 8 و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند.

Кад вичем и вапим, одбија молитву моју.

۹ 9 راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است.

Загради путеве моје тесаним каменом, и преврати стазе моје.

۱۰ 10 او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد.

Поста ми као медвед у заседи, као лав у потаји.

۱۱ 11 راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است.

Помете путеве моје, и раздре ме, и уништи ме.

۱۲ 12 کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است.

Натеже лук свој, и метну ме стрели за белегу.

۱۳ 13 و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است.

Устрели ме у бубреге стрелама из тула свог.

۱۴ 14 من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام.

Постах подсмех свему народу свом и песма њихова по вас дан.

۱۵ 15 مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است.

Насити ме горчином, опоји ме пеленом.

۱۶ 16 دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است.

Поломи ми зубе камењем, ували ме у пепео.

۱۷ 17 تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم،

Удаљио си душу моју од мира, заборавих добро.

۱۸ 18 و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است.

И рекох: Пропаде сила моја и надање моје од Господа.

۱۹ 19 مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور.

Опомени се муке моје и јада мог, пелена и жучи.

۲۰ 20 تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است.

Душа се моја опомиње без престанка, и поништила се у мени.

۲۱ 21 و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود.

Али ово напомињем срцу свом, те се надам:

۲۲ 22 از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است.

Милост је Господња што не изгибосмо сасвим, јер милосрђа Његовог није нестало.

۲۳ 23 آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست.

Понавља се свако јутро; велика је вера твоја.

۲۴ 24 و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم.

Господ је део мој, говори душа моја; зато ћу се у Њега уздати.

۲۵ 25 خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است.

Добар је Господ онима који га чекају, души, која га тражи.

۲۶ 26 خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد.

Добро је мирно чекати спасење Господње.

۲۷ 27 برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.

Добро је човеку носити јарам за младости своје.

۲۸ 28 به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است.

Сам ће седети и ћутати, јер Бог метну бреме на њ.

۲۹ 29 دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد.

Метнуће уста своја у прах, еда би било надања.

۳۰ 30 رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود.

Подметнуће образ свој ономе који га бије, биће сит срамоте.

۳۱ 31 زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود.

Јер Господ не одбацује за свагда.

۳۲ 32 زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.

Јер ако и уцвели, опет ће се и смиловати ради мноштва милости своје.

۳۳ 33 چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد.

Јер не мучи из срца свог ни цвели синове човечје.

۳۴ 34 تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن،

Кад газе ногама све сужње на земљи,

۳۵ 35 و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی،

Кад изврћу правицу човеку пред Вишњим,

۳۶ 36 و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست.

Кад чине криво човеку у парници његовој, не види ли Господ?

۳۷ 37 کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد.

Ко је рекао што и збило се, а Господ да није заповедио?

۳۸ 38 آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟

Не долазе ли и зла и добра из уста Вишњег?

۳۹ 39 پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟

Зашто се тужи човек жив, човек на кар за грехе своје?

۴۰ 40 راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم.

Претражимо и разгледајмо путе своје, и повратимо се ка Господу.

۴۱ 41 دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،

Подигнимо срце своје и руке к Богу на небесима.

۴۲ 42 (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.

Згрешисмо и непокорни бисмо; Ти не прашташ.

۴۳ 43 خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.

Обастро си се гневом, и гониш нас, убијаш и не жалиш.

۴۴ 44 خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد.

Обастро си си се облаком да не продре молитва.

۴۵ 45 ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.»

Начинио си од нас сметлиште и одмет усред тих народа.

۴۶ 46 تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند.

Разваљују уста своја на нас сви непријатељи наши.

۴۷ 47 خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است.

Страх и јама задеси нас, пустошење и затирање.

۴۸ 48 به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد.

Потоци теку из очију мојих ради погибли кћери народа мог.

۴۹ 49 چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد.

Очи моје лију сузе без престанка, јер нема одмора,

۵۰ 50 تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند.

Докле Господ не погледа и не види с неба.

۵۱ 51 چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند.

Око моје мучи ми душу ради свих кћери града мог.

۵۲ 52 آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند.

Терају ме једнако као птицу непријатељи моји низашта.

۵۳ 53 جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند.

Свалише у јаму живот мој и набацаше камење на ме.

۵۴ 54 آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم.

Дође ми вода сврх главе; рекох: Погибох!

۵۵ 55 آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم.

Призивах име Твоје, Господе, из јаме најдубље.

۵۶ 56 آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان!

Ти чу глас мој; не затискуј уха свог од уздисања мог, од вике моје.

۵۷ 57 در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس.

Приступао си кад Те призивах, и говорио си: Не бој се.

۵۸ 58 ‌ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای!

Расправљао си, Господе, парбу душе моје, и избављао си живот мој.

۵۹ 59 ‌ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما!

Видиш, Господе, неправду која ми се чини; расправи парбу моју.

۶۰ 60 تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای.

Видиш сву освету њихову, све што ми мисле.

۶۱ 61 ‌ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای!

Чујеш руг њихов, Господе, све што ми мисле,

۶۲ 62 سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ).

Шта говоре они који устају на ме и шта намишљају против мене по вас дан.

۶۳ 63 نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام.

Види, кад седају и кад устају, ја сам им песма.

۶۴ 64 ‌ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان.

Плати им, Господе, по делима руку њихових.

۶۵ 65 غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد!

Подај им упорно срце, проклетство своје.

۶۶ 66 ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن.

Гони их гневом, и истреби их испод небеса Господњих.