سوگنامه 3
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ 1 |
Ich bin der Mann, der Elend hat gesehen unter der Rute Seines Wütens.
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ 2 |
Mich geleitete Er, und ließ mich gehen in Finsternis und nicht im Licht.
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ 3 |
Nur wider mich hat Er zurückgewendet, umgekehrt Seine Hand den ganzen Tag.
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ 4 |
Mein Fleisch ließ altern Er und meine Haut, zerbrach meine Gebeine,
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ 5 |
Er hat wider mich gebaut, umfangen mit Gift mich und mit Mühsal.
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ 6 |
In Finsternissen ließ Er mich wohnen, wie die ewig Toten.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ 7 |
Er hat mich eingehegt, daß ich nicht hinausgehen kann, Er hat meine Erzfesseln schwer gemacht.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ 8 |
Auch wenn ich schreie und laut schreie, wehret Er ab mein Gebet.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ 9 |
Mit Quadern hat Er meine Wege vermauert, meine Steige verkehrt.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ 10 |
Ein Bär im Hinterhalt ist Er mir, ein Löwe im Verborgenen.
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ 11 |
Er lenkt ab meine Wege, zerpflückt mich und verwüstet mich.
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ 12 |
Er hat gespannt Seinen Bogen, und gestellt mich zum Ziel dem Pfeil.
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ 13 |
In meine Nieren ließ Er hineinfahren Seiner Köcher Söhne.
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ 14 |
All meinem Volke bin ich zum Gelächter, zum Saitenspiel den ganzen Tag.
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ 15 |
Mit Bitterkeiten hat Er mich gesättigt, mich in Wermut schwelgen lassen.
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ 16 |
Und Er läßt meine Zähne sich auf Kies zerdrücken, hat in die Asche mich hinabgedrückt.
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ 17 |
Und verworfen vom Frieden ist meine Seele. Vergessen habe ich des Guten.
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ 18 |
Und ich sprach: Verloren ist mein Sieg, und mein Warten auf Jehovah.
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ 19 |
Gedenke meines Elends und meiner Trübsal, des Wermuts und des Giftes.
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ 20 |
Gedenkend gedenkst du dessen und nieder beugt sich meine Seele in mir.
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ 21 |
Das führe ich mir ins Herz zurück, darum will ich warten.
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ 22 |
Jehovahs Barmherzigkeit ist, daß wir nicht ganz aus sind, und Seine Erbarmungen nicht alle sind.
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ 23 |
Neu sind sie an den Morgen, viel ist Deiner Wahrheit.
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ 24 |
Jehovah ist mein Teil, spricht meine Seele, darum warte ich auf Ihn.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ 25 |
Gut ist Jehovah denen, die auf Ihn hoffen, der Seele, die nach Ihm fragt.
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ 26 |
Gut ist es, daß man warte und stille sei auf Jehovahs Heil.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ 27 |
Gut ist es dem Manne, daß in seiner Jugend er das Joch trage;
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ 28 |
Daß er allein sitzt und stille sei, wenn man es ihm auferlegt.
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ 29 |
Daß seinen Mund er in den Staub stecke, ob vielleicht noch Hoffnung sei.
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ 30 |
Und dem, der ihn schlägt, die Wange biete, sich sättige mit Schmach.
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ 31 |
Denn nicht ewiglich verwirft der Herr.
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ 32 |
Denn wenn Er hat betrübt, so erbarmt Er Sich nach Seiner großen Barmherzigkeit.
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ 33 |
Denn nicht von Seinem Herzen aus bedrückt Er und bereitet Gram den Söhnen des Mannes.
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ 34 |
Daß Er zerstoße unter Seinen Füßen alle Gebundenen des Landes.
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ 35 |
Daß eines Mannes Recht Er vor dem Angesicht des Höchsten beugen ließe.
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ 36 |
Daß man den Menschen in seinem Rechtshandel verkehrt mache, das sieht der Herr nicht?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ 37 |
Wer ist es, der spricht und es geschieht, das der Herr nicht geboten hätte?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ 38 |
Geht aus dem Mund des Höchsten nicht hervor das Böse und das Gute?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ 39 |
Was beklagt sich der Mensch, der lebt, der Mann ob seinen Sünden!
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ 40 |
Laßt unsere Wege uns erforschen und ergründen, und zu Jehovah zurückkehren!
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ 41 |
Erheben wir unser Herz samt den Händen zu Gott in den Himmeln!
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ 42 |
Wir waren abgefallen und widerspenstig, Du hast nicht vergeben.
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ 43 |
Du hast Dich bedeckt im Zorn und hast uns nachgesetzt, uns erwürgt, hast kein Mitleid gehabt.
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ 44 |
Du hast Dich mit einer Wolke bedeckt, daß das Gebet nicht durchkommen konnte.
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ 45 |
Zum Kehricht und zur Verschmähung hast du uns gesetzt inmitten der Völker.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ 46 |
Alle unsere Feinde sperren ihren Mund auf wider uns.
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ 47 |
Schauer und Fallgrube ward uns, Unwetter und Zerbrechen.
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ 48 |
Bächlein von Wasser rinnt mein Auge herab über das Zerbrechen der Tochter meines Volkes.
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ 49 |
Mein Auge ergießt sich und ist nicht stille, ohne Unterlaß.
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ 50 |
Bis daß Jehovah schaut und sieht vom Himmel.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ 51 |
Mein Auge tut es meiner Seele an ob allen Töchtern meiner Stadt.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ 52 |
Sie jagen mich, wie einen Vogel, sie, die mich umsonst anfeinden.
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ 53 |
Sie vertilgen mein Leben in der Grube und werfen einen Stein auf mich.
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ 54 |
Wasser überströmen mein Haupt; ich sprach: Ich bin abgeschnitten.
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ 55 |
Ich rief Deinen Namen an, Jehovah, aus der untersten Grube;
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ 56 |
Du hörtest meine Stimme: Verbirg doch nicht Dein Ohr vor meinem Hauche, meinem Angstschrei.
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ 57 |
Du nahst dich am Tage, da ich zu Dir rufe, Du sprichst: Fürchte dich nicht!
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ 58 |
Du haderst, Herr, meiner Seele Hader, und Du erlöst mein Leben!
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ 59 |
Du siehst, Jehovah, wie man mir Unrecht tut. Richte Du mein Gericht.
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ 60 |
Du siehst alle ihre Rache, alle ihre Gedanken wider mich.
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ 61 |
Du hörst, Jehovah, ihr Schmähen, alle ihre Gedanken wider mich,
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ 62 |
Die Lippen meiner Widersacher und ihr Sinnen wider mich den ganzen Tag.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ 63 |
Sitzen sie oder stehen sie auf, blicke her, bin ich ihr Lied.
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ 64 |
Gib ihnen zurück, Jehovah, Vergeltung nach ihrer Hände Werk.
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ 65 |
Gib ihnen Verblendung des Herzens, und auf sie Deinen Fluch.
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ 66 |
Setze ihnen nach im Zorn und vernichte sie unter Jehovahs Himmeln!
