سوگنامه 3

۱ 1 من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام.

Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.

۲ 2 او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی.

Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.

۳ 3 به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است.

Certes c’est contre moi qu’il a tout le jour tourné et retourné sa main.

۴ 4 گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است.

Il a fait vieillir ma chair et ma peau; il a brisé mes os.

۵ 5 به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است.

Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de peine.

۶ 6 مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است.

Il m’a fait habiter dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts depuis longtemps.

۷ 7 گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است.

Il a fait une clôture autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes chaînes.

۸ 8 و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند.

Même quand je crie et que j’élève ma voix, il ferme l’accès à ma prière.

۹ 9 راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است.

Il a barré mes chemins avec des pierres de taille; il a bouleversé mes sentiers.

۱۰ 10 او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد.

Il a été pour moi un ours aux embûches, un lion dans les lieux cachés.

۱۱ 11 راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است.

Il a fait dévier mes chemins et m’a déchiré; il m’a rendu désolé.

۱۲ 12 کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است.

Il a bandé son arc, et m’a placé comme un but pour la flèche.

۱۳ 13 و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است.

Il a fait entrer dans mes reins les flèches de son carquois.

۱۴ 14 من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام.

Je suis la risée de tout mon peuple, leur chanson tout le jour.

۱۵ 15 مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است.

Il m’a rassasié d’amertumes, il m’a abreuvé d’absinthe.

۱۶ 16 دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است.

Il m’a brisé les dents avec du gravier; il m’a couvert de cendre.

۱۷ 17 تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم،

Et tu as rejeté mon âme loin de la paix, j’ai oublié le bonheur;

۱۸ 18 و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است.

et j’ai dit: Ma confiance est périe, et mon espérance en l’Éternel.

۱۹ 19 مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور.

Souviens-toi de mon affliction, et de mon bannissement, de l’absinthe et du fiel.

۲۰ 20 تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است.

Mon âme s’en souvient sans cesse, et elle est abattue au-dedans de moi. –

۲۱ 21 و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود.

Je rappelle ceci à mon cœur, c’est pourquoi j’ai espérance:

۲۲ 22 از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است.

Ce sont les bontés de l’Éternel que nous ne sommes pas consumés, car ses compassions ne cessent pas;

۲۳ 23 آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست.

elles sont nouvelles chaque matin; grande est ta fidélité!

۲۴ 24 و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم.

L’Éternel est ma portion, dit mon âme; c’est pourquoi j’espérerai en lui.

۲۵ 25 خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است.

L’Éternel est bon pour ceux qui s’attendent à lui, pour l’âme qui le cherche.

۲۶ 26 خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد.

C’est une chose bonne qu’on attende, et dans le silence, le salut de l’Éternel.

۲۷ 27 برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.

Il est bon à l’homme de porter le joug dans sa jeunesse:

۲۸ 28 به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است.

Il est assis solitaire, et se tait, parce qu’il l’a pris sur lui;

۲۹ 29 دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد.

il met sa bouche dans la poussière: peut-être y aura-t-il quelque espoir.

۳۰ 30 رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود.

Il présente la joue à celui qui le frappe, il est rassasié d’opprobres.

۳۱ 31 زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود.

Car le Seigneur ne rejette pas pour toujours;

۳۲ 32 زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.

mais, s’il afflige, il a aussi compassion, selon la grandeur de ses bontés;

۳۳ 33 چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد.

car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.

۳۴ 34 تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن،

Qu’on écrase sous les pieds tous les prisonniers de la terre,

۳۵ 35 و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی،

qu’on fasse fléchir le droit d’un homme devant la face du Très-haut,

۳۶ 36 و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست.

qu’on fasse tort à un homme dans sa cause, le Seigneur ne le voit-il point?

۳۷ 37 کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد.

Qui est-ce qui dit une chose, et elle arrive, quand le Seigneur ne l’a point commandée?

۳۸ 38 آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟

N’est-ce pas de la bouche du Très-haut que viennent les maux et les biens?

۳۹ 39 پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟

Pourquoi un homme vivant se plaindrait-il, un homme, à cause de la peine de ses péchés?

۴۰ 40 راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم.

Recherchons nos voies, et scrutons-les, et retournons jusqu’à l’Éternel.

۴۱ 41 دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،

Élevons nos cœurs avec nos mains vers Dieu dans les cieux.

۴۲ 42 (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.

Nous avons désobéi et nous avons été rebelles; tu n’as pas pardonné.

۴۳ 43 خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.

Tu t’es enveloppé de colère et tu nous as poursuivis; tu as tué, tu n’as point épargné.

۴۴ 44 خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد.

Tu t’es enveloppé d’un nuage, de manière à ce que la prière ne passe point.

۴۵ 45 ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.»

Tu nous as faits la balayure et le rebut au milieu des peuples.

۴۶ 46 تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند.

Tous nos ennemis ont ouvert la bouche sur nous.

۴۷ 47 خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است.

La frayeur et la fosse sont venues sur nous, la destruction et la ruine.

۴۸ 48 به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد.

Des ruisseaux d’eaux coulent de mes yeux à cause de la ruine de la fille de mon peuple.

۴۹ 49 چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد.

Mon œil se fond en eau, il ne cesse pas et n’a point de relâche,

۵۰ 50 تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند.

jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie des cieux.

۵۱ 51 چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند.

Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.

۵۲ 52 آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند.

Ceux qui sont mes ennemis sans cause m’ont donné la chasse comme à l’oiseau.

۵۳ 53 جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند.

Ils m’ont ôté la vie dans une fosse, et ont jeté des pierres sur moi.

۵۴ 54 آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم.

Les eaux ont coulé par-dessus ma tête; j’ai dit: Je suis retranché!

۵۵ 55 آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم.

J’ai invoqué ton nom, ô Éternel! de la fosse des abîmes.

۵۶ 56 آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان!

Tu as entendu ma voix; ne cache point ton oreille à mon soupir, à mon cri.

۵۷ 57 در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس.

Tu t’es approché au jour où je t’ai invoqué; tu as dit: Ne crains pas.

۵۸ 58 ‌ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای!

Seigneur, tu as pris en main la cause de mon âme, tu as racheté ma vie.

۵۹ 59 ‌ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما!

Tu as vu, Éternel, le tort qu’on me fait; juge ma cause.

۶۰ 60 تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای.

Tu as vu toute leur vengeance, toutes leurs machinations contre moi.

۶۱ 61 ‌ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای!

Tu as entendu leurs outrages, ô Éternel! toutes leurs machinations contre moi,

۶۲ 62 سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ).

les lèvres de ceux qui s’élèvent contre moi, et ce qu’ils se proposent contre moi tout le jour.

۶۳ 63 نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام.

Regarde quand ils s’asseyent et quand ils se lèvent: je suis leur chanson.

۶۴ 64 ‌ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان.

Rends-leur une récompense, ô Éternel! selon l’ouvrage de leurs mains.

۶۵ 65 غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد!

Donne-leur un cœur cuirassé; ta malédiction soit sur eux!

۶۶ 66 ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن.

Poursuis-les dans ta colère et détruis-les de dessous les cieux de l’Éternel.