< سوگنامه 3 >

من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. ۱ 1
I am the man who has seen affliction under the rod of God’s wrath.
او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. ۲ 2
He has driven me away and made me walk in darkness instead of light.
به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. ۳ 3
Indeed, He keeps turning His hand against me all day long.
گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. ۴ 4
He has worn away my flesh and skin; He has shattered my bones.
به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. ۵ 5
He has besieged me and surrounded me with bitterness and hardship.
مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. ۶ 6
He has made me dwell in darkness like those dead for ages.
گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. ۷ 7
He has walled me in so I cannot escape; He has weighed me down with chains.
و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. ۸ 8
Even when I cry out and plead for help, He shuts out my prayer.
راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. ۹ 9
He has barred my ways with cut stones; He has made my paths crooked.
او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. ۱۰ 10
He is a bear lying in wait, a lion hiding in ambush.
راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. ۱۱ 11
He forced me off my path and tore me to pieces; He left me without help.
کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. ۱۲ 12
He bent His bow and set me as the target for His arrow.
و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. ۱۳ 13
He pierced my kidneys with His arrows.
من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. ۱۴ 14
I am a laughingstock to all my people; they mock me in song all day long.
مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. ۱۵ 15
He has filled me with bitterness; He has intoxicated me with wormwood.
دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. ۱۶ 16
He has ground my teeth with gravel and trampled me in the dust.
تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، ۱۷ 17
My soul has been deprived of peace; I have forgotten what prosperity is.
و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. ۱۸ 18
So I say, “My strength has perished, along with my hope from the LORD.”
مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. ۱۹ 19
Remember my affliction and wandering, the wormwood and the gall.
تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. ۲۰ 20
Surely my soul remembers and is humbled within me.
و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. ۲۱ 21
Yet I call this to mind, and therefore I have hope:
از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. ۲۲ 22
Because of the loving devotion of the LORD we are not consumed, for His mercies never fail.
آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. ۲۳ 23
They are new every morning; great is Your faithfulness!
و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. ۲۴ 24
“The LORD is my portion,” says my soul, “therefore I will hope in Him.”
خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. ۲۵ 25
The LORD is good to those who wait for Him, to the soul who seeks Him.
خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. ۲۶ 26
It is good to wait quietly for the salvation of the LORD.
برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. ۲۷ 27
It is good for a man to bear the yoke while he is still young.
به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. ۲۸ 28
Let him sit alone in silence, for God has disciplined him.
دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. ۲۹ 29
Let him bury his face in the dust— perhaps there is still hope.
رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. ۳۰ 30
Let him offer his cheek to the one who would strike him; let him be filled with reproach.
زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. ۳۱ 31
For the Lord will not cast us off forever.
زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. ۳۲ 32
Even if He causes grief, He will show compassion according to His abundant loving devotion.
چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. ۳۳ 33
For He does not willingly afflict or grieve the sons of men.
تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، ۳۴ 34
To crush underfoot all the prisoners of the land,
و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، ۳۵ 35
to deny a man justice before the Most High,
و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. ۳۶ 36
to subvert a man in his lawsuit— of these the Lord does not approve.
کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. ۳۷ 37
Who has spoken and it came to pass, unless the Lord has ordained it?
آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ ۳۸ 38
Do not both adversity and good come from the mouth of the Most High?
پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ ۳۹ 39
Why should any mortal man complain, in view of his sins?
راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. ۴۰ 40
Let us examine and test our ways, and turn back to the LORD.
دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، ۴۱ 41
Let us lift up our hearts and hands to God in heaven:
(و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. ۴۲ 42
“We have sinned and rebelled; You have not forgiven.”
خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. ۴۳ 43
You have covered Yourself in anger and pursued us; You have killed without pity.
خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. ۴۴ 44
You have covered Yourself with a cloud that no prayer can pass through.
ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» ۴۵ 45
You have made us scum and refuse among the nations.
تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. ۴۶ 46
All our enemies open their mouths against us.
خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. ۴۷ 47
Panic and pitfall have come upon us— devastation and destruction.
به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. ۴۸ 48
Streams of tears flow from my eyes over the destruction of the daughter of my people.
چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. ۴۹ 49
My eyes overflow unceasingly, without relief,
تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. ۵۰ 50
until the LORD looks down from heaven and sees.
چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. ۵۱ 51
My eyes bring grief to my soul because of all the daughters of my city.
آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. ۵۲ 52
Without cause my enemies hunted me like a bird.
جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. ۵۳ 53
They dropped me alive into a pit and cast stones upon me.
آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. ۵۴ 54
The waters flowed over my head, and I thought I was going to die.
آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. ۵۵ 55
I called on Your name, O LORD, out of the depths of the Pit.
آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! ۵۶ 56
You heard my plea: “Do not ignore my cry for relief.”
در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. ۵۷ 57
You drew near when I called on You; You said, “Do not be afraid.”
‌ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! ۵۸ 58
You defend my cause, O Lord; You redeem my life.
‌ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! ۵۹ 59
You have seen, O LORD, the wrong done to me; vindicate my cause!
تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. ۶۰ 60
You have seen all their malice, all their plots against me.
‌ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! ۶۱ 61
O LORD, You have heard their insults, all their plots against me—
سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). ۶۲ 62
the slander and murmuring of my assailants against me all day long.
نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. ۶۳ 63
When they sit and when they rise, see how they mock me in song.
‌ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. ۶۴ 64
You will pay them back what they deserve, O LORD, according to the work of their hands.
غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! ۶۵ 65
Put a veil of anguish over their hearts; may Your curse be upon them!
ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. ۶۶ 66
You will pursue them in anger and exterminate them from under Your heavens, O LORD.

< سوگنامه 3 >