سوگنامه 3
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ 1 |
Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ 2 |
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ 3 |
ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ 4 |
Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ 5 |
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ 6 |
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ 7 |
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ 8 |
Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ 9 |
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ 10 |
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ 11 |
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ 12 |
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ 13 |
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ 14 |
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ 15 |
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ 16 |
Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ 17 |
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ 18 |
og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ 19 |
At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ 20 |
min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ 21 |
Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ 22 |
HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ 23 |
hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ 24 |
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ 25 |
Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ 26 |
det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ 27 |
godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ 28 |
Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ 29 |
han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ 30 |
Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ 31 |
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ 32 |
har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ 33 |
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ 34 |
Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ 35 |
når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ 36 |
når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ 37 |
Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ 38 |
Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ 39 |
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ 40 |
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ 41 |
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ 42 |
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ 43 |
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ 44 |
hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ 45 |
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ 46 |
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ 47 |
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ 48 |
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ 49 |
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ 50 |
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ 51 |
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ 52 |
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ 53 |
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ 54 |
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ 55 |
Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ 56 |
du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ 57 |
Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ 58 |
Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ 59 |
HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ 60 |
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ 61 |
du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ 62 |
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ 63 |
Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ 64 |
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ 65 |
gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ 66 |
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
