< ایّوب 9 >

پس ایوب در جواب گفت: ۱ 1
Felele pedig Jób, és monda:
«یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟ ۲ 2
Igaz, jól tudom, hogy így van; hogyan is lehetne igaz a halandó ember Istennél?
اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد. ۳ 3
Ha perelni akarna ő vele, ezer közül egy sem felelhetne meg néki.
اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟ ۴ 4
Bölcs szívű és hatalmas erejű: ki szegülhetne ellene, hogy épségben maradjon?
آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند، ۵ 5
A ki hegyeket mozdít tova, hogy észre se veszik, és megfordítja őket haragjában.
که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود. ۶ 6
A ki kirengeti helyéből a földet, úgy hogy oszlopai megrepedeznek.
که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد. ۷ 7
A ki szól a napnak és az fel nem kél, és bepecsételi a csillagokat.
که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد. ۸ 8
A ki egymaga feszítette ki az egeket, és a tenger hullámain tapos.
که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را ۹ 9
A ki teremtette a gönczölszekeret, a kaszás csillagot és a fiastyúkot és a délnek titkos tárait.
که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را. ۱۰ 10
A ki nagy dolgokat cselekszik megfoghatatlanul, és csudákat megszámlálhatatlanul.
اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم. ۱۱ 11
Ímé, elvonul mellettem, de nem látom, átmegy előttem, de nem veszem észre.
اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟ ۱۲ 12
Ímé, ha elragad valamit, ki akadályozza meg; ki mondhatja néki: Mit cselekszel?
خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند. ۱۳ 13
Ha az Isten el nem fordítja az ő haragját, alatta meghajolnak Ráháb czinkosai is.
«پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟ ۱۴ 14
Hogyan felelhetnék hát én meg ő néki, és lelhetnék vele szemben szavakat?
که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم. ۱۵ 15
A ki, ha szinte igazam volna, sem felelhetnék néki; kegyelemért könyörögnék ítélő birámhoz.
اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است. ۱۶ 16
Ha segítségül hívnám és felelne is nékem, még sem hinném, hogy szavamat fülébe vevé;
زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد. ۱۷ 17
A ki forgószélben rohan meg engem, és ok nélkül megsokasítja sebeimet.
مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند. ۱۸ 18
Nem hagyna még lélekzetet se vennem, hanem keserűséggel lakatna jól.
اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟ ۱۹ 19
Ha erőre kerülne a dolog? Ímé, ő igen erős; és ha ítéletre? Ki tűzne ki én nékem napot?
اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد. ۲۰ 20
Ha igaznak mondanám magamat, a szájam kárhoztatna engem; ha ártatlannak: bűnössé tenne engemet.
اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم. ۲۱ 21
Ártatlan vagyok, nem törődöm lelkemmel, útálom az életemet.
این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد. ۲۲ 22
Mindegy ez! Azért azt mondom: elveszít ő ártatlant és gonoszt!
اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند. ۲۳ 23
Ha ostorával hirtelen megöl, neveti a bűntelenek megpróbáltatását.
جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟ ۲۴ 24
A föld a gonosz kezébe adatik, a ki az ő biráinak arczát elfedezi. Nem így van? Kicsoda hát ő?
و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند. ۲۵ 25
Napjaim gyorsabbak valának a kengyelfutónál: elfutának, nem láttak semmi jót.
مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید. ۲۶ 26
Ellebbentek, mint a gyorsan járó hajók, miként zsákmányára csap a keselyű.
اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم، ۲۷ 27
Ha azt mondom: Nosza elfelejtem panaszomat, felhagyok haragoskodásommal és vidám leszek:
از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد، ۲۸ 28
Megborzadok az én mindenféle fájdalmamtól; tudom, hogy nem találsz bűntelennek engem.
چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟ ۲۹ 29
Rossz ember vagyok én! Minek fáraszszam hát magamat hiába?
اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم، ۳۰ 30
Ha hóvízzel mosakodom is meg, ha szappannal mosom is meg kezeimet:
آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد. ۳۱ 31
Akkor is a posványba mártanál engem és az én ruháim is útálnának engem.
زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم. ۳۲ 32
Mert nem ember ő, mint én, hogy néki megfelelhetnék, és együtt pörbe állanánk.
در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد. ۳۳ 33
Nincs is közöttünk igazlátó, a ki kezét közbe vethesse kettőnk között!
کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند. ۳۴ 34
Venné csak el rólam az ő veszszejét, és az ő rettentésével ne rettegtetne engem:
آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم. ۳۵ 35
Akkor szólanék és nem félnék tőle: mert nem így vagyok én magammal!

< ایّوب 9 >