ایّوب 9
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ 1 |
Und Hiob antwortete und sprach:
| «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟ | ۲ 2 |
Wahrlich, ich weiß, daß es also ist; und wie könnte ein Mensch gerecht sein vor Gott?
| اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد. | ۳ 3 |
Wenn er Lust hat, mit ihm zu rechten, so kann er ihm auf tausend nicht eins antworten.
| اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟ | ۴ 4 |
Er ist weise von Herzen und stark an Kraft: wer hat sich wider ihn verhärtet und ist unversehrt geblieben?
| آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند، | ۵ 5 |
Der Berge versetzt, ehe sie es merken, er, der sie umkehrt in seinem Zorn;
| که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود. | ۶ 6 |
der die Erde aufbeben macht von ihrer Stätte, und ihre Säulen erzittern;
| که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد. | ۷ 7 |
der der Sonne befiehlt, und sie geht nicht auf, und der die Sterne versiegelt;
| که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد. | ۸ 8 |
der die Himmel ausspannt, er allein, und einherschreitet auf den Höhen des Meeres;
| که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را | ۹ 9 |
der den großen Bären gemacht hat, den Orion und das Siebengestirn und die Kammern des Südens;
| که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را. | ۱۰ 10 |
der Großes tut, daß es nicht zu erforschen, und Wundertaten, daß sie nicht zu zählen sind.
| اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم. | ۱۱ 11 |
Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht, und er zieht vorbei, und ich bemerke ihn nicht.
| اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟ | ۱۲ 12 |
Siehe, er rafft dahin, und wer will ihm wehren? Wer zu ihm sagen: Was tust du?
| خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند. | ۱۳ 13 |
Gott wendet seinen Zorn nicht ab, unter ihn beugen sich Rahabs Helfer.
| «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟ | ۱۴ 14 |
Wieviel weniger könnte ich ihm antworten, meine Worte wählen ihm gegenüber!
| که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم. | ۱۵ 15 |
Der ich, wenn ich gerecht wäre, nicht antworten könnte, um Gnade würde ich flehen zu meinem Richter.
| اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است. | ۱۶ 16 |
Wenn ich riefe, und er mir antwortete, nicht würde ich glauben, daß er meiner Stimme Gehör schenken würde:
| زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد. | ۱۷ 17 |
Er, der mich zermalmt durch ein Sturmwetter, und meine Wunden mehrt ohne Ursache;
| مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند. | ۱۸ 18 |
er erlaubt mir nicht, Atem zu holen, denn er sättigt mich mit Bitterkeiten.
| اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟ | ۱۹ 19 |
Wenn es auf Kraft des Starken ankommt, so sagt er: “Siehe hier!” und wenn auf Recht: “Wer will mich vorladen?”
| اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد. | ۲۰ 20 |
Wenn ich auch gerecht wäre, so würde mein Mund mich doch verdammen; wäre ich vollkommen, so würde er mich für verkehrt erklären.
| اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم. | ۲۱ 21 |
Vollkommen bin ich; nicht kümmert mich meine Seele, ich verachte mein Leben; es ist eins!
| این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد. | ۲۲ 22 |
Darum sage ich: Den Vollkommenen und den Gesetzlosen vernichtet er.
| اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند. | ۲۳ 23 |
Wenn die Geißel plötzlich tötet, so spottet er der Prüfung der Unschuldigen.
| جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟ | ۲۴ 24 |
Die Erde ist in die Hand des Gesetzlosen gegeben, das Angesicht ihrer Richter verhüllt er. Wenn er es nun nicht ist, wer anders?
| و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند. | ۲۵ 25 |
Und meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer, sie entfliehen, schauen das Glück nicht.
| مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید. | ۲۶ 26 |
Sie ziehen vorüber gleich Rohrschiffen, wie ein Adler, der auf Fraß herabstürzt.
| اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم، | ۲۷ 27 |
Wenn ich sage: Ich will meine Klage vergessen, will mein Angesicht glätten und mich erheitern,
| از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد، | ۲۸ 28 |
so bangt mir vor allen meinen Schmerzen; ich weiß, daß du mich nicht für schuldlos halten wirst.
| چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟ | ۲۹ 29 |
Ich muß schuldig sein; wozu soll ich mich denn nutzlos abmühen?
| اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم، | ۳۰ 30 |
Wenn ich mich mit Schnee wüsche und meine Hände mit Lauge reinigte,
| آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد. | ۳۱ 31 |
alsdann würdest du mich in die Grube tauchen, und meinen eigenen Kleidern würde vor mir ekeln.
| زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم. | ۳۲ 32 |
Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten dürfte, daß wir miteinander vor Gericht gehen könnten.
| در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد. | ۳۳ 33 |
Es gibt zwischen uns keinen Schiedsmann, daß er seine Hand auf uns beide legte.
| کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند. | ۳۴ 34 |
Er tue seine Rute von mir weg, und sein Schrecken ängstige mich nicht:
| آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم. | ۳۵ 35 |
so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es bei mir.
