ایّوب 9

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

А Иов в отговор рече:

۲ 2 «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

Наистина зная, че това е така, Но как ще се оправдае човек пред Бога?

۳ 3 اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

Ако поиска да се съди с Него, Не може да му отговори за едно от хиляда.

۴ 4 اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

Мъдро сърце и мощна сила има Бог; Кой, като е упорствувал против Него, е благоденствувал?

۵ 5 آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

Той премества планините и те не усещат Когато ги е превърнал в гнева Си.

۶ 6 که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

Той поклаща земята от мястото й, Тъй щото и стълбовете й треперят.

۷ 7 که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

Той заповядва на слънцето, и не изгрява; И туря под печат звездите.

۸ 8 که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

Той сам простира небесата, И стъпва на морските вълни.

۹ 9 که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

Той прави съзвездията - Мечката, Ориона и Плеядите, И скритите пространства на юг.

۱۰ 10 که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

Той прави велики и неизследими дела. И безбройни чудеса.

۱۱ 11 اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

Ето, минава край мене, и не Го виждам; Преминава и не Го съглеждам;

۱۲ 12 اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

Ако грабна плячка, кой ще Му забрани? Кой ще Му рече: Що правиш?

۱۳ 13 خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

Ако Бог не оттегли гнева Си, Горделивите помощници се повалят под Него!

۱۴ 14 «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

Колко по-малко бих могъл аз да Му отговоря И да избера думите си, за да разисквам с Него!

۱۵ 15 که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

Комуто, и праведен ако бях, не можех отговори, Но щях да повярвам, че е послушал гласа ми.

۱۶ 16 اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

Ако извиках, и ми отговореше, Не щях да повярвам, че е послушал гласа ми.

۱۷ 17 زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

Защото ме смазва с вихрушка, И умножава раните ми без причина.

۱۸ 18 مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

Не ме оставя да си отдъхна, Но ме насища с горчивини.

۱۹ 19 اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

Ако е дума за силата на мощните; Ето ме! Би казал Той; И ако за съд, би казал: Кой ще Ми определи време да съдя?

۲۰ 20 اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

Даже ако бях праведен, осъдили ме биха собствените ми уста; Ако бях непорочен, Той би ме показал опърничав.

۲۱ 21 اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

Макар да бях непорочен, не бих зачитал себе си, Презрял бих живота си.

۲۲ 22 این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

Все едно е; затова казвам: Той погубва и непорочния и нечестивия,

۲۳ 23 اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

Ако бичът Му убива внезапно, Той се смее при изпитанията на невинните.

۲۴ 24 جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

Земята е предадена в ръцете на нечестивите; Той покрива лицата на съдиите; Ако не, тогава кой е, който прави това?

۲۵ 25 و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

А моите дни са по-бързи от бързоходец; Бягат без да видят добро;

۲۶ 26 مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

Преминаха като леки кораби, Като орел, който се спуща върху лова.

۲۷ 27 اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

Ако река: Ще забравя оплакването си, Ще оставя желанието си, и ще се утеша.

۲۸ 28 از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

В ужас съм от всичките си скърби Зная, че Ти няма да ме имаш за невинен;

۲۹ 29 چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

Нечестив ще се считам; Защо, прочее, да се трудя напразно?

۳۰ 30 اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

Ако се умия със снежна вода, И очистя със сапун ръцете си,

۳۱ 31 آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

Ти пак ще ме хвърлиш в тинята, Така щото и самите ми дрехи ще се гнусят от мене.

۳۲ 32 زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

Защото Той не е човек, както съм аз, та да Му отговоря И да дойдем заедно на съд.

۳۳ 33 در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

Няма посредник помежду ни, Който да тури ръката си върху двама ни,

۳۴ 34 کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

Нека оттегли от мене тоягата Си, И ужасът Му да не ме уплашва.

۳۵ 35 آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.

Тогава ще говоря, и няма да се боя от Него; Защото в себе си не съм така уплашен.