ایّوب 8

۱ 1 پس بلدد شوحی در جواب گفت:

And Bildad the Shuhite answereth and saith: —

۲ 2 «تا به کی این چیزها را خواهی گفت و سخنان دهانت باد شدید خواهد بود؟

Till when dost thou speak these things? And a strong wind — sayings of thy mouth?

۳ 3 آیا خداوندداوری را منحرف سازد؟ یا قادر مطلق انصاف رامنحرف نماید؟

Doth God pervert judgment? And doth the Mighty One pervert justice?

۴ 4 چون فرزندان تو به او گناه ورزیدند، ایشان را به‌دست عصیان ایشان تسلیم نمود.

If thy sons have sinned before Him, And He doth send them away, By the hand of their transgression,

۵ 5 اگر تو به جد و جهد خدا را طلب می‌کردی و نزد قادر مطلق تضرع می‌نمودی،

If thou dost seek early unto God, And unto the Mighty makest supplication,

۶ 6 اگر پاک و راست می‌بودی، البته برای تو بیدارمی شد، و مسکن عدالت تو را برخوردارمی ساخت.

If pure and upright thou [art], Surely now He waketh for thee, And hath completed The habitation of thy righteousness.

۷ 7 و اگر‌چه ابتدایت صغیر می‌بود، عاقبت تو بسیار رفیع می‌گردید.

And thy beginning hath been small, And thy latter end is very great.

۸ 8 زیرا که ازقرنهای پیشین سوال کن، و به آنچه پدران ایشان تفحص کردند توجه نما،

For, ask I pray thee of a former generation, And prepare to a search of their fathers,

۹ 9 چونکه ما دیروزی هستیم و هیچ نمی دانیم، و روزهای ما سایه‌ای برروی زمین است.

(For of yesterday we [are], and we know not, For a shadow [are] our days on earth.)

۱۰ 10 آیا ایشان تو را تعلیم ندهند وبا تو سخن نرانند؟ و از دل خود کلمات بیرون نیارند؟

Do they not shew thee — speak to thee, And from their heart bring forth words?

۱۱ 11 آیا نی، بی‌خلاب می‌روید، یا قصب، بی‌آب نمو می‌کند؟

'Doth a rush wise without mire? A reed increase without water?

۱۲ 12 هنگامی که هنوز سبزاست و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک می‌شود.

While it [is] in its budding — uncropped, Even before any herb it withereth.

۱۳ 13 همچنین است راه جمیع فراموش کنندگان خدا. و امید ریاکار ضایع می شود،

So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane doth perish,

۱۴ 14 که امید او منقطع می‌شود، واعتمادش خانه عنکبوت است.

Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.

۱۵ 15 بر خانه خودتکیه می‌کند و نمی ایستد، به آن متمسک می‌شودو لیکن قایم نمی ماند.

He leaneth on his house — and it standeth not: He taketh hold on it — and it abideth not.

۱۶ 16 پیش روی آفتاب، تر وتازه می‌شود و شاخه هایش در باغش پهن می‌گردد.

Green he [is] before the sun, And over his garden his branch goeth out.

۱۷ 17 ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته می‌شود، و بر سنگلاخ نگاه می‌کند.

By a heap his roots are wrapped, A house of stones he looketh for.

۱۸ 18 اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، می‌گوید: تو را نمی بینم.

If [one] doth destroy him from his place, Then it hath feigned concerning him, I have not seen thee!

۱۹ 19 اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.

Lo, this [is] the joy of his way, And from the dust others spring up.'

۲۰ 20 هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،

Lo, God doth not reject the perfect, Nor taketh hold on the hand of evil doers.

۲۱ 21 تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.

While he filleth with laughter thy mouth, And thy lips with shouting,

۲۲ 22 خصمان توبه خجالت ملبس خواهند شد، و خیمه شریران نابود خواهد گردید.»

Those hating thee do put on shame, And the tent of the wicked is not!