ایّوب 8

۱ 1 پس بلدد شوحی در جواب گفت:

Тогава шуахецът Валдад в отговор каза:

۲ 2 «تا به کی این چیزها را خواهی گفت و سخنان دهانت باد شدید خواهد بود؟

До кога ще говориш така, И думите на устата ти ще бъдат като силен вятър?

۳ 3 آیا خداوندداوری را منحرف سازد؟ یا قادر مطلق انصاف رامنحرف نماید؟

Бог променя ли съда? Или Всемогъщият променя правдата?

۴ 4 چون فرزندان تو به او گناه ورزیدند، ایشان را به‌دست عصیان ایشان تسلیم نمود.

Ако Му са съгрешили чадата ти, И Той ги е предал на последствията от беззаконието им;

۵ 5 اگر تو به جد و جهد خدا را طلب می‌کردی و نزد قادر مطلق تضرع می‌نمودی،

Ако би ти прилежно потърсил Бога, Ако би се помолил на Всемогъщия,

۶ 6 اگر پاک و راست می‌بودی، البته برای تو بیدارمی شد، و مسکن عدالت تو را برخوردارمی ساخت.

Тогава, ако беше ти чист и праведен, Непременно сега Той би се събудил да работи за тебе, И би направил да благоденствува праведното ти жилище;

۷ 7 و اگر‌چه ابتدایت صغیر می‌بود، عاقبت تو بسیار رفیع می‌گردید.

И при все да е било малко началото ти, Пак сетнините ти биха се уголемили много.

۸ 8 زیرا که ازقرنهای پیشین سوال کن، و به آنچه پدران ایشان تفحص کردند توجه نما،

Понеже, попитай, моля, предишните родове, И внимавай на изпитаното от бащите им;

۹ 9 چونکه ما دیروزی هستیم و هیچ نمی دانیم، و روزهای ما سایه‌ای برروی زمین است.

(Защото ние сме вчерашни и не знаем нищо, Тъй като дните на земята са сянката);

۱۰ 10 آیا ایشان تو را تعلیم ندهند وبا تو سخن نرانند؟ و از دل خود کلمات بیرون نیارند؟

Не щат ли те да те научат и да ти явят, И да произнесат думи от сърцата си?

۱۱ 11 آیا نی، بی‌خلاب می‌روید، یا قصب، بی‌آب نمو می‌کند؟

Никне ли рогоза без тиня? Расте ли тръстиката без вода?

۱۲ 12 هنگامی که هنوز سبزاست و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک می‌شود.

Догде е зелена и неокосена Изсъхва преди всяка друга трева.

۱۳ 13 همچنین است راه جمیع فراموش کنندگان خدا. و امید ریاکار ضایع می شود،

Така са пътищата на всички, които забравят Бога; И надеждата на нечестивия ще загине.

۱۴ 14 که امید او منقطع می‌شود، واعتمادش خانه عنکبوت است.

Надеждата му ще се пресече; Упованието му е паяжина.

۱۵ 15 بر خانه خودتکیه می‌کند و نمی ایستد، به آن متمسک می‌شودو لیکن قایم نمی ماند.

Той ще се опре на къщата си, но тя не ще устои; Ще се хване за нея, но не ще утрае.

۱۶ 16 پیش روی آفتاب، تر وتازه می‌شود و شاخه هایش در باغش پهن می‌گردد.

Той зеленее пред слънцето, И клончетата му се простират в градината му;

۱۷ 17 ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته می‌شود، و بر سنگلاخ نگاه می‌کند.

Корените му се сплитат в грамадата камъни; Той гледа на камъните като дом;

۱۸ 18 اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، می‌گوید: تو را نمی بینم.

Но пак, ако го изтръгне някой от мястото му, Тогава мястото ще се отрече от него, казвайки: Не съм те видял.

۱۹ 19 اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.

Ето, това е радостта на пътя му! И от пръстта други ще поникнат.

۲۰ 20 هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،

Ето, Бог няма да отхвърли непорочния, Нито ще подири ръката на злотворците.

۲۱ 21 تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.

Все пак ще напълни устата ти със смях И устните ти с възклицание.

۲۲ 22 خصمان توبه خجالت ملبس خواهند شد، و خیمه شریران نابود خواهد گردید.»

Ония, които те мразят, ще се облекат със срам; И шатърът на нечестивите няма вече да съществува.