ایّوب 6

۱ 1 و ایوب جواب داده، گفت:

А Јов одговори и рече:

۲ 2 «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!

۳ 3 زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.

۴ 4 زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.

۵ 5 آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?

۶ 6 آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?

۷ 7 جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.

۸ 8 «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!

۹ 9 و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!

۱۰ 10 آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.

۱۱ 11 من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?

۱۲ 12 آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?

۱۳ 13 آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?

۱۴ 14 حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.

۱۵ 15 اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,

۱۶ 16 که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;

۱۷ 17 وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.

۱۸ 18 کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.

۱۹ 19 کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;

۲۰ 20 از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.

۲۱ 21 زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.

۲۲ 22 آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;

۲۳ 23 یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?

۲۴ 24 «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.

۲۵ 25 سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?

۲۶ 26 آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?

۲۷ 27 یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.

۲۸ 28 پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.

۲۹ 29 برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.

۳۰ 30 آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟

Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?