< ایّوب 6 >
و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ 1 |
Respondens autem Job, dixit:
«کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ 2 |
Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera!
زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده میباشد. | ۳ 3 |
Quasi arena maris hæc gravior appareret; unde et verba mea dolore sunt plena:
زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را میآشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی میکند. | ۴ 4 |
quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me.
آیا گورخر باداشتن علف عرعر میکند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ میزند؟ | ۵ 5 |
Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?
آیا چیز بیمزه، بینمک خورده میشود؟ و یا در سفیده تخم، طعم میباشد؟ | ۶ 6 |
aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem?
جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ 7 |
Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
«کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ 8 |
Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus?
و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ 9 |
et qui cœpit, ipse me conterat; solvat manum suam, et succidat me?
آنگاه معهذا مرا تسلی میشد ودر عذاب الیم شاد میشدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ 10 |
Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ 11 |
Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ 12 |
Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.
آیا بالکل بیاعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ 13 |
Ecce non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگرچه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ 14 |
Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که میگذرند. | ۱۵ 15 |
Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
که از یخ سیاه فام میباشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ 16 |
Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
وقتی که آب از آنها میرود، نابود میشوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید میگردند. | ۱۷ 17 |
Tempore quo fuerint dissipati, peribunt; et ut incaluerit, solventur de loco suo.
کاروانیان از راه خود منحرف میشوند، و در بیابان داخل شده، هلاک میگردند. | ۱۸ 18 |
Involutæ sunt semitæ gressuum eorum; ambulabunt in vacuum, et peribunt.
کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ 19 |
Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ 20 |
Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
زیرا که الان شما مثل آنهاشدهاید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ 21 |
Nunc venistis; et modo videntes plagam meam, timetis.
آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ 22 |
Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ 23 |
vel: Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
«مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ 24 |
Docete me, et ego tacebo: et si quid forte ignoravi, instruite me.
سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه میبخشد؟ | ۲۵ 25 |
Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
آیا گمان میبرید که سخنان را تنبیه مینمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ 26 |
Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
یقین برای یتیم قرعه میاندازیدو دوست خود را مال تجارت میشمارید. | ۲۷ 27 |
Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبهروی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ 28 |
Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.
برگردید و بیانصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ 29 |
Respondete, obsecro, absque contentione; et loquentes id quod justum est, judicate.
آیا در زبان من بیانصافی میباشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ 30 |
Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.