ایّوب 4
| و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ 1 |
Et Éliphaz, le Thémanite, répondit et dit:
| «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟ | ۲ 2 |
Si nous essayons de t’adresser une parole, en seras-tu irrité? Mais qui pourrait se retenir de parler?
| اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای. | ۳ 3 |
Voici, tu en as enseigné beaucoup, et tu as fortifié les mains languissantes;
| سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ 4 |
Tes paroles ont tenu droit celui qui chancelait, et tu as affermi les genoux qui ployaient;
| لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای. | ۵ 5 |
Mais maintenant [le malheur] est venu sur toi, et tu es irrité; il t’atteint, et tu es troublé.
| آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ 6 |
Ta crainte [de Dieu] n’est-elle pas ta confiance, et l’intégrité de tes voies, ton espérance?
| الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ 7 |
Souviens-toi, je te prie, qui a péri étant innocent? et où les hommes droits ont-ils été détruits?
| چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند. | ۸ 8 |
Selon ce que j’ai vu, ceux qui labourent l’iniquité et qui sèment la misère, la moissonnent.
| از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند. | ۹ 9 |
Ils périssent par le souffle de Dieu, et sont consumés par le souffle de ses narines.
| غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود. | ۱۰ 10 |
Le rugissement du lion et la voix du [lion] rugissant [sont étouffés], et les dents des jeunes lions sont brisées;
| شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند. | ۱۱ 11 |
Le lion fort périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.
| «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ 12 |
Une parole vint à moi secrètement, et mon oreille en saisit la susurration,
| در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ 13 |
Au milieu des pensées que font naître les visions de la nuit, quand un sommeil profond tombe sur les hommes;
| خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ 14 |
La frayeur vint sur moi, et le frisson, et elle fit trembler la multitude de mes os;
| آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ 15 |
Et un esprit passa devant moi: les cheveux de ma chair se dressèrent.
| در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ 16 |
Il se tint là; je ne reconnus pas son apparence: une forme était devant mes yeux. J’entendis un léger murmure et une voix:
| که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ 17 |
Un mortel sera-t-il plus juste que Dieu, l’homme sera-t-il plus pur que celui qui l’a fait?
| اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد. | ۱۸ 18 |
Voici, il ne se fie pas à ses serviteurs, et ses anges il les charge de folie;
| پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند! | ۱۹ 19 |
Combien plus à ceux qui habitent dans des maisons d’argile dont le fondement est dans la poussière, qui sont écrasés comme la teigne!
| از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد. | ۲۰ 20 |
Du matin au soir, ils sont frappés; ils périssent pour toujours sans qu’on y fasse attention.
| آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند. | ۲۱ 21 |
Leurs cordes ne leur sont-elles pas arrachées? Ils meurent, et sans sagesse.
