ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then spake Eliphaz the Temanite, and said:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

If one attempt a word with thee, wilt thou be offended? But who can refrain from speaking?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Behold, thou hast admonished many; Thou hast strengthened feeble hands;

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Thy words have upheld him that was falling, And thou hast given strength to feeble knees.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

But now it is come upon thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art confounded!

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Is not thy fear of God thy hope, And the uprightness of thy ways thy confidence?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? Or where have the righteous been cut off?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

According to what I have seen, they who plough iniquity, And sow mischief, reap the same.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

By the blast of God they perish, And by the breath of his nostrils they are consumed.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

The fierce lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

A word was once secretly brought to me, And mine ear caught a whisper thereof.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

Amid thoughts from visions of the night, When deep sleep falleth upon men,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

A fear and a horror came upon me, Which made all my bones to shake.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Then a spirit passed before my face, The hair of my flesh rose on end;

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

It stood still, but its form I could not discern; An image was before mine eyes; There was silence, and I heard a voice:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

“Shall mortal man be more just than God? Shall man be more pure than his Maker?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Behold, he putteth no trust in his ministering spirits, And his angels he chargeth with frailty.

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

What then are they who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who crumble to pieces, as if moth-eaten!

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Between morning and evening are they destroyed; They perish for ever, and none regardeth it.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

The excellency that is in them is torn away; They die before they have become wise.”