ایّوب 4
| و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ 1 |
And Eliphaz the Temanite answers and says:
| «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟ | ۲ 2 |
“Has one tried a word with you? You are weary! And who is able to keep in words?
| اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای. | ۳ 3 |
Behold, you have instructed many, And feeble hands you make strong.
| سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ 4 |
Your words raise up the stumbling one, And you strengthen bowing knees.
| لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای. | ۵ 5 |
But now, it comes to you, And you are weary; It strikes to you, and you are troubled.
| آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ 6 |
Is your reverence not your confidence? Your hope—the perfection of your ways?
| الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ 7 |
Now remember, Who, being innocent, has perished? And where have the upright been cut off?
| چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند. | ۸ 8 |
As I have seen—plowers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
| از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند. | ۹ 9 |
From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger [are] consumed.
| غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود. | ۱۰ 10 |
The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
| شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند. | ۱۱ 11 |
An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness separate.
| «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ 12 |
And a thing is secretly brought to me, And my ear receives a little of it.
| در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ 13 |
In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
| خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ 14 |
Fear has met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
| آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ 15 |
And a spirit passes before my face, The hair of my flesh stands up;
| در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ 16 |
It stands, and I do not discern its aspect, A likeness [is] before my eyes, Silence! And I hear a voice:
| که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ 17 |
Is mortal man more righteous than God? Is a man cleaner than his Maker?
| اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد. | ۱۸ 18 |
Behold, He puts no credence in His servants, Nor sets praise in His messengers.
| پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند! | ۱۹ 19 |
Also—the inhabitants of houses of clay (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth).
| از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد. | ۲۰ 20 |
From morning to evening are beaten down, Without any regarding, they perish forever.
| آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند. | ۲۱ 21 |
Has their excellence not been removed with them? They die, and not in wisdom!”
