ایّوب 39

۱ 1 «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

Weißt du die Zeit, wann die Gemsen auf den Felsen gebären? Oder hast du gemerkt, wann die Hirsche schwanger gehen?

۲ 2 آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

Hast du erzählet ihre Monden, wann sie voll werden? Oder weißt du die Zeit, wann sie gebären?

۳ 3 خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

Sie beugen sich, wenn sie gebären, und reißen sich und lassen aus ihre Jungen.

۴ 4 بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

Ihre Jungen werden feist und mehren sich im Getreide; und gehen aus und kommen nicht wieder zu ihnen.

۵ 5 کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

Wer hat das Wild so frei lassen gehen? Wer hat die Bande des Wildes aufgelöset,

۶ 6 که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

dem ich das Feld zum Hause gegeben habe und die Wüste zur Wohnung?

۷ 7 به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

Es verlacht das Getümmel der Stadt; das Pochen des Treibers höret es nicht.

۸ 8 دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

Es schauet nach den Bergen, da seine Weide ist, und suchet, wo es grün ist.

۹ 9 آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

Meinest du, das Einhorn werde dir dienen und werde bleiben an deiner Krippe?

۱۰ 10 آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

Kannst du ihm dein Joch anknüpfen, die Furchen zu machen, daß es hinter dir brache in Gründen?

۱۱ 11 آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

Magst du dich auf es verlassen, daß es so stark ist, und wirst es dir lassen arbeiten?

۱۲ 12 آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

Magst du ihm trauen, daß es deinen Samen dir wiederbringe und in deine Scheune sammle?

۱۳ 13 «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

Die Federn des Pfauen sind schöner denn die Flügel und Federn des Storchs,

۱۴ 14 زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

der seine Eier auf der Erde lässet und läßt sie die heiße Erde ausbrüten.

۱۵ 15 و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

Er vergisset, daß sie möchten zertreten werden und ein wild Tier sie zerbreche.

۱۶ 16 با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

Er wird so hart gegen seine Jungen, als wären sie nicht sein, achtet es nicht, daß er umsonst arbeitet.

۱۷ 17 زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

Denn Gott hat ihm die Weisheit genommen und hat ihm keinen Verstand mitgeteilet.

۱۸ 18 هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

Zu der Zeit, wenn er hoch fähret, erhöhet er sich und verlachet beide Roß und Mann.

۱۹ 19 «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

Kannst du dem Roß Kräfte geben, oder seinen Hals zieren mit seinem Geschrei?

۲۰ 20 آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

Kannst du es schrecken wie die Heuschrecken? Das ist Preis seiner Nase, was schrecklich ist.

۲۱ 21 در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

Es stampfet auf den Boden und ist freudig mit Kraft und zeucht aus den Geharnischten entgegen.

۲۲ 22 برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

Es spottet der Furcht und erschrickt nicht und fleucht vor dem Schwert nicht,

۲۳ 23 ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

wenngleich wider es klinget der Köcher und glänzet beide Spieß und Lanze.

۲۴ 24 با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

Es zittert und tobet und scharret in die Erde und achtet nicht der Trommeten Hall.

۲۵ 25 وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

Wenn die Trommete fast klinget, spricht es: Hui! und riecht den Streit von ferne, das Schreien der Fürsten und Jauchzen.

۲۶ 26 آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

Fleuget der Habicht durch deinen Verstand und breitet seine Flügel gegen Mittag?

۲۷ 27 آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

Fleuget der Adler auf deinen Befehl so hoch, daß er sein Nest in der Höhe macht?

۲۸ 28 بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

In Felsen wohnet er und bleibt auf den Klippen an Felsen und in festen Orten.

۲۹ 29 از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

Von dannen schauet er nach der Speise, und seine Augen sehen ferne.

۳۰ 30 بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»

Seine Jungen saufen Blut; und wo ein Aas ist, da ist er.