ایّوب 39

۱ 1 «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

Sais-tu le temps où les chamois mettent bas? As-tu observé quand les biches faonnent?

۲ 2 آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

As-tu compté les mois de leur portée, et sais-tu le temps où elles mettent bas?

۳ 3 خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

Elles se courbent, elles font sortir leurs petits, et se délivrent de leurs douleurs;

۴ 4 بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

Leurs petits se fortifient, ils croissent en plein air, ils s'en vont et ne reviennent plus vers elles.

۵ 5 کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

Qui a lâché l'onagre en liberté, et qui a délié les liens de cet animal farouche,

۶ 6 که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

A qui j'ai donné la steppe pour demeure, et la terre salée pour habitation?

۷ 7 به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

Il se rit du bruit de la ville; il n'entend pas les clameurs de l'ânier.

۸ 8 دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

Il parcourt les montagnes qui sont ses pâturages, il cherche partout de la verdure.

۹ 9 آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

Le buffle veut-il te servir? Passe-t-il la nuit auprès de ta crèche?

۱۰ 10 آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

Attaches-tu le buffle par la corde au sillon? Herse-t-il tes champs en te suivant?

۱۱ 11 آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

Te fies-tu à lui parce que sa force est grande, et lui abandonnes-tu ton travail?

۱۲ 12 آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

Comptes-tu sur lui pour rentrer ton grain, et pour l'amasser sur ton aire?

۱۳ 13 «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

L'aile de l'autruche s'agite joyeusement; est-ce l'aile et la plume de la cigogne?

۱۴ 14 زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

Non, car elle abandonne ses œufs à terre, elle les fait couver sur la poussière;

۱۵ 15 و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

Elle oublie qu'un pied peut les fouler, une bête des champs les écraser.

۱۶ 16 با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

Elle est dure envers ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens. Son travail est vain, elle ne s'en inquiète pas.

۱۷ 17 زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

Car Dieu l'a privée de sagesse, et ne lui a point départi d'intelligence.

۱۸ 18 هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

Quand elle se lève, et bat des ailes, elle se moque du cheval et de son cavalier.

۱۹ 19 «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

As-tu donné au cheval sa vigueur? As-tu revêtu son cou de la crinière frémissante?

۲۰ 20 آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement donne la terreur.

۲۱ 21 در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

De son pied il creuse la terre; il se réjouit en sa force; il va à la rencontre de l'homme armé;

۲۲ 22 برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

Il se rit de la crainte, il n'a peur de rien; il ne recule point devant l'épée.

۲۳ 23 ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

Sur lui retentit le carquois, la lance étincelante et le javelot.

۲۴ 24 با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

Bondissant et frémissant, il dévore l'espace; il ne peut se contenir dès que la trompette sonne;

۲۵ 25 وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

Dès qu'il entend la trompette, il hennit; il sent de loin la bataille, la voix tonnante des chefs et les clameurs des guerriers.

۲۶ 26 آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol, et déploie ses ailes vers le Midi?

۲۷ 27 آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

Est-ce sur ton ordre que l'aigle s'élève, et qu'il place son aire sur les hauteurs?

۲۸ 28 بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

Il habite sur les rochers, il se tient sur la dent des rochers, sur les lieux inaccessibles.

۲۹ 29 از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

De là, il découvre sa proie; ses yeux la voient de loin.

۳۰ 30 بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»

Ses petits sucent le sang, et partout où il y a des corps morts, il s'y trouve.