ایّوب 37

۱ 1 «از این نیز دل می‌لرزد و از جای خودمتحرک می‌گردد.

Yea, at this my heart trembleth, And is moved out of its place.

۲ 2 گوش داده، صدای آواز او را بشنوید، و زمزمه‌ای را که از دهان وی صادر می‌شود،

Hear, oh, hear the noise of his voice, And the sound that goeth out of his mouth.

۳ 3 آن را در زیر تمامی آسمانهامی فرستد، و برق خویش را تا کرانهای زمین.

He sendeth it forth under the whole heaven, And his lightning unto the ends of the earth.

۴ 4 بعد از آن صدای غرش می‌کند و به آواز جلال خویش رعد می‌دهد و چون آوازش شنیده شدآنها را تاخیر نمی نماید.

After it a voice roareth; He thundereth with the voice of his majesty; And he restraineth not [the lightnings] when his voice is heard.

۵ 5 خدا از آواز خودرعدهای عجیب می‌دهد. اعمال عظیمی که ماآنها را ادراک نمی کنیم به عمل می‌آورد،

God thundereth marvellously with his voice; Great things doeth he, which we cannot comprehend.

۶ 6 زیرابرف را می‌گوید: بر زمین بیفت. و همچنین بارش باران را و بارش بارانهای زورآور خویش را.

For he saith to the snow, Fall thou on the earth; Likewise to the shower of rain, And to the showers of his mighty rain.

۷ 7 دست هر انسان را مختوم می‌سازد تا جمیع مردمان اعمال او را بدانند.

He sealeth up the hand of every man, That all men whom he hath made may know [it].

۸ 8 آنگاه وحوش به ماوای خود می‌روند و در بیشه های خویش آرام می‌گیرند.

Then the beasts go into coverts, And remain in their dens.

۹ 9 از برجهای جنوب گردباد می‌آید و ازبرجهای شمال برودت.

Out of the chamber [of the south] cometh the storm, And cold out of the north.

۱۰ 10 از نفخه خدا یخ بسته می‌شود و سطح آبها منجمد می‌گردد.

By the breath of God ice is given; And the breadth of the waters is straitened.

۱۱ 11 ابرها رانیز به رطوبت سنگین می‌سازد و سحاب، برق خود را پراکنده می‌کند.

Yea, he ladeth the thick cloud with moisture; He spreadeth abroad the cloud of his lightning:

۱۲ 12 و آنها به دلالت او به هر سو منقلب می‌شوند تا هرآنچه به آنها امرفرماید بر روی تمامی ربع مسکون به عمل آورند.

And it is turned round about by his guidance, That they may do whatsoever he commandeth them Upon the face of the habitable world,

۱۳ 13 خواه آنها را برای تادیب بفرستد یا به جهت زمین خود یا برای رحمت.

Whether it be for correction, or for his land, Or for lovingkindness, that he cause it to come.

۱۴ 14 «ای ایوب این را استماع نما. بایست و دراعمال عجیب خدا تامل کن.

Hearken unto this, O Job: Stand still, and consider the wondrous works of God.

۱۵ 15 آیا مطلع هستی وقتی که خدا عزم خود را به آنها قرار می‌دهد وبرق، ابرهای خود را درخشان می‌سازد؟

Dost thou know how God layeth [his charge] upon them, And causeth the lightning of his cloud to shine?

۱۶ 16 آیا تواز موازنه ابرها مطلع هستی؟ یا از اعمال عجیبه اوکه در علم، کامل است.

Dost thou know the balancings of the clouds, The wondrous works of him who is perfect in knowledge?

۱۷ 17 که چگونه رختهای توگرم می‌شود هنگامی که زمین از باد جنوبی ساکن می‌گردد.

How thy garments are warm, When the earth is still by reason of the south [wind]?

۱۸ 18 آیا مثل او می‌توانی فلک رابگسترانی که مانند آینه ریخته شده مستحکم است؟

Canst thou with him spread out the sky, Which is strong as a molten mirror?

۱۹ 19 ما را تعلیم بده که با وی چه توانیم گفت، زیرا به‌سبب تاریکی سخن نیکو نتوانیم آورد.

Teach us what we shall say unto him; [For] we cannot set [our speech] in order by reason of darkness.

۲۰ 20 آیا چون سخن گویم به او خبر داده می‌شود یاانسان سخن گوید تا هلاک گردد.

Shall it be told him that I would speak? Or should a man wish that he were swallowed up?

۲۱ 21 و حال آفتاب را نمی توان دید هرچند در سپهر درخشان باشد تاباد وزیده آن را پاک کند.

And now men see not the light which is bright in the skies; But the wind passeth, and cleareth them.

۲۲ 22 درخشندگی طلایی از شمال می‌آید و نزد خدا جلال مهیب است.

Out of the north cometh golden splendor: God hath upon him terrible majesty.

۲۳ 23 قادر مطلق را ادراک نمی توانیم کرد، او در قوت وراستی عظیم است و در عدالت کبیر که بی‌انصافی نخواهد کرد.

[Touching] the Almighty, we cannot find him out: He is excellent in power; And in justice and plenteous righteousness he will not afflict.

۲۴ 24 لهذا مردمان از او می‌ترسند، امااو بر جمیع دانادلان نمی نگرد.»

Men do therefore fear him: He regardeth not any that are wise of heart.