ایّوب 37

۱ 1 «از این نیز دل می‌لرزد و از جای خودمتحرک می‌گردد.

因此我心战兢， 从原处移动。

۲ 2 گوش داده، صدای آواز او را بشنوید، و زمزمه‌ای را که از دهان وی صادر می‌شود،

听啊， 神轰轰的声音 是他口中所发的响声。

۳ 3 آن را در زیر تمامی آسمانهامی فرستد، و برق خویش را تا کرانهای زمین.

他发响声震遍天下， 发电光闪到地极。

۴ 4 بعد از آن صدای غرش می‌کند و به آواز جلال خویش رعد می‌دهد و چون آوازش شنیده شدآنها را تاخیر نمی نماید.

随后人听见有雷声轰轰，大发威严， 雷电接连不断。

۵ 5 خدا از آواز خودرعدهای عجیب می‌دهد. اعمال عظیمی که ماآنها را ادراک نمی کنیم به عمل می‌آورد،

神发出奇妙的雷声； 他行大事，我们不能测透。

۶ 6 زیرابرف را می‌گوید: بر زمین بیفت. و همچنین بارش باران را و بارش بارانهای زورآور خویش را.

他对雪说：要降在地上； 对大雨和暴雨也是这样说。

۷ 7 دست هر انسان را مختوم می‌سازد تا جمیع مردمان اعمال او را بدانند.

他封住各人的手， 叫所造的万人都晓得他的作为。

۸ 8 آنگاه وحوش به ماوای خود می‌روند و در بیشه های خویش آرام می‌گیرند.

百兽进入穴中， 卧在洞内。

۹ 9 از برجهای جنوب گردباد می‌آید و ازبرجهای شمال برودت.

暴风出于南宫； 寒冷出于北方。

۱۰ 10 از نفخه خدا یخ بسته می‌شود و سطح آبها منجمد می‌گردد.

神嘘气成冰； 宽阔之水也都凝结。

۱۱ 11 ابرها رانیز به رطوبت سنگین می‌سازد و سحاب، برق خود را پراکنده می‌کند.

他使密云盛满水气， 布散电光之云；

۱۲ 12 و آنها به دلالت او به هر سو منقلب می‌شوند تا هرآنچه به آنها امرفرماید بر روی تمامی ربع مسکون به عمل آورند.

这云是借他的指引游行旋转， 得以在全地面上行他一切所吩咐的，

۱۳ 13 خواه آنها را برای تادیب بفرستد یا به جهت زمین خود یا برای رحمت.

或为责罚，或为润地， 或为施行慈爱。

۱۴ 14 «ای ایوب این را استماع نما. بایست و دراعمال عجیب خدا تامل کن.

约伯啊，你要留心听， 要站立思想 神奇妙的作为。

۱۵ 15 آیا مطلع هستی وقتی که خدا عزم خود را به آنها قرار می‌دهد وبرق، ابرهای خود را درخشان می‌سازد؟

神如何吩咐这些， 如何使云中的电光照耀，你知道吗？

۱۶ 16 آیا تواز موازنه ابرها مطلع هستی؟ یا از اعمال عجیبه اوکه در علم، کامل است.

云彩如何浮于空中， 那知识全备者奇妙的作为，你知道吗？

۱۷ 17 که چگونه رختهای توگرم می‌شود هنگامی که زمین از باد جنوبی ساکن می‌گردد.

南风使地寂静， 你的衣服就如火热，你知道吗？

۱۸ 18 آیا مثل او می‌توانی فلک رابگسترانی که مانند آینه ریخته شده مستحکم است؟

你岂能与 神同铺穹苍吗？ 这穹苍坚硬，如同铸成的镜子。

۱۹ 19 ما را تعلیم بده که با وی چه توانیم گفت، زیرا به‌سبب تاریکی سخن نیکو نتوانیم آورد.

我们愚昧不能陈说； 请你指教我们该对他说什么话。

۲۰ 20 آیا چون سخن گویم به او خبر داده می‌شود یاانسان سخن گوید تا هلاک گردد.

人岂可说：我愿与他说话？ 岂有人自愿灭亡吗？

۲۱ 21 و حال آفتاب را نمی توان دید هرچند در سپهر درخشان باشد تاباد وزیده آن را پاک کند.

现在有云遮蔽，人不得见穹苍的光亮； 但风吹过，天又发晴。

۲۲ 22 درخشندگی طلایی از شمال می‌آید و نزد خدا جلال مهیب است.

金光出于北方， 在 神那里有可怕的威严。

۲۳ 23 قادر مطلق را ادراک نمی توانیم کرد، او در قوت وراستی عظیم است و در عدالت کبیر که بی‌انصافی نخواهد کرد.

论到全能者，我们不能测度； 他大有能力，有公平和大义， 必不苦待人。

۲۴ 24 لهذا مردمان از او می‌ترسند، امااو بر جمیع دانادلان نمی نگرد.»

所以，人敬畏他； 凡自以为心中有智慧的人，他都不顾念。