ایّوب 35

۱ 1

۲ 2 «آیا این را انصاف می‌شماری که گفتی من از خدا عادل تر هستم؟

۳ 3 زیرا گفته‌ای برای توچه فایده خواهد شد، و به چه چیز بیشتر از گناهم منفعت خواهم یافت.

۴ 4 من تو را جواب می‌گویم ورفقایت را با تو.

۵ 5 به سوی آسمانها نظر کن و ببین وافلاک را ملاحظه نما که از تو بلندترند.

۶ 6 اگر گناه کردی به او چه رسانیدی؟ و اگر تقصیرهای تو بسیار شد برای وی چه کردی؟

۷ 7 اگر بی‌گناه شدی به او چه بخشیدی؟ و یا از دست تو چه چیز را گرفته است؟

۸ 8 شرارت تو به مردی چون تو (ضرر می‌رساند) و عدالت تو به بنی آدم (فایده می‌رساند).

۹ 9 از کثرت ظلمها فریاد برمی آورند واز دست زورآوران استغاثه می‌کنند،

۱۰ 10 و کسی نمی گوید که خدای آفریننده من کجا است که شبانگاه سرودها می‌بخشد

۱۱ 11 و ما را از بهایم زمین تعلیم می‌دهد، و از پرندگان آسمان حکمت می‌بخشد.

۱۲ 12 پس به‌سبب تکبر شریران فریادمی کنند اما او اجابت نمی نماید،

۱۳ 13 زیرا خدابطالت را نمی شنود و قادر مطلق برآن ملاحظه نمی فرماید.

۱۴ 14 هرچند می‌گویی که او رانمی بینم، لیکن دعوی در حضور وی است پس منتظر او باش.

۱۵ 15 و اما الان از این سبب که درغضب خویش مطالبه نمی کند و به کثرت گناه اعتنا نمی نماید،

۱۶ 16 از این جهت ایوب دهان خودرا به بطالت می‌گشاید و بدون معرفت سخنان بسیار می‌گوید.»