ایّوب 31

۱ 1 «با چشمان خود عهد بسته‌ام، پس چگونه بر دوشیزه‌ای نظر افکنم؟

Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

۲ 2 زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟

Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

۳ 3 آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟

Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

۴ 4 آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟

Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

۵ 5 اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پایهایم با فریب می‌شتابید،

Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

۶ 6 مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند.

- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

۷ 7 اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم در‌پی چشمانم رفته، و لکه‌ای به‌دستهایم چسبیده باشد،

Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

۸ 8 پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشه‌کنده شود.

so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

۹ 9 اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم،

Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

۱۰ 10 پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند.

so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

۱۱ 11 زیرا که آن قباحت می‌بود و تقصیری سزاوار حکم داوران.

For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

۱۲ 12 چونکه این آتشی می‌بود که تا ابدون می‌سوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه می‌کند.

ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

۱۳ 13 اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی می‌شدند.

Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

۱۴ 14 پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟

- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

۱۵ 15 آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟

Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

۱۶ 16 «اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوه‌زنان را تار گردانیده،

Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

۱۷ 17 اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده،

hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

۱۸ 18 و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش می‌یافت، و از بطن مادرم بیوه‌زن را رهبری می‌نمودم.

- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

۱۹ 19 اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش،

Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

۲۰ 20 اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده،

og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

۲۱ 21 اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه می‌دیدم،

hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

۲۲ 22 پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود.

Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

۲۳ 23 زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس می‌بود و به‌سبب کبریایی او توانایی نداشتم.

For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

۲۴ 24 اگر طلا را امیدخود می‌ساختم و به زر خالص می‌گفتم تو اعتمادمن هستی،

Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

۲۵ 25 اگر از فراوانی دولت خویش شادی می‌نمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود،

Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

۲۶ 26 اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد.

såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

۲۷ 27 و دل من خفیه فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید.

vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

۲۸ 28 این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم.

so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

۲۹ 29 اگر از مصیبت دشمن خود شادی می‌کردم یا حینی که بلا به او عارض می‌شد وجدمی نمودم،

Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

۳۰ 30 و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم.

- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

۳۱ 31 اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد،

hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

۳۲ 32 غریب درکوچه شب را به‌سر نمی برد و در خود را به روی مسافر می‌گشودم.

- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

۳۳ 33 اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی می‌ساختم،

hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

۳۴ 34 از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان می‌ساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم.

di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

۳۵ 35 کاش کسی بود که مرا می‌شنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است.

Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

۳۶ 36 یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود می‌بستم.

den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

۳۷ 37 شماره قدمهای خود را برای اوبیان می‌کردم و مثل امیری به او تقرب می‌جستم.

eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

۳۸ 38 اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند،

Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

۳۹ 39 اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم،

åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

۴۰ 40 پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.» سخنان ایوب تمام شد.

Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.