ایّوب 30
| «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم. | ۱ 1 |
Nunc autem derident me juniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
| قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود، | ۲ 2 |
quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni:
| از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند. | ۳ 3 |
egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate et miseria.
| خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود. | ۴ 4 |
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix juniperorum erat cibus eorum:
| از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند. | ۵ 5 |
qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
| در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها. | ۶ 6 |
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream:
| در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند. | ۷ 7 |
qui inter hujuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant:
| ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند. | ۸ 8 |
filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
| و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام. | ۹ 9 |
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
| مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند. | ۱۰ 10 |
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
| چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند. | ۱۱ 11 |
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
| از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند. | ۱۲ 12 |
Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
| راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند. | ۱۳ 13 |
Dissipaverunt itinera mea; insidiati sunt mihi, et prævaluerunt: et non fuit qui ferret auxilium.
| گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند. | ۱۴ 14 |
Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
| ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد. | ۱۵ 15 |
Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea.
| و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است. | ۱۶ 16 |
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
| شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد. | ۱۷ 17 |
Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt.
| ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد. | ۱۸ 18 |
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capitio tunicæ succinxerunt me.
| مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام. | ۱۹ 19 |
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
| «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی. | ۲۰ 20 |
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
| خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی. | ۲۱ 21 |
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
| مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی. | ۲۲ 22 |
Elevasti me, et quasi super ventum ponens; elisisti me valide.
| زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است. | ۲۳ 23 |
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
| یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟ | ۲۴ 24 |
Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
| آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد. | ۲۵ 25 |
Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
| لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید. | ۲۶ 26 |
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
| احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است. | ۲۷ 27 |
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie: prævenerunt me dies afflictionis.
| ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم. | ۲۸ 28 |
Mœrens incedebam sine furore; consurgens, in turba clamabam.
| برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام. | ۲۹ 29 |
Frater fui draconum, et socius struthionum.
| پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است. | ۳۰ 30 |
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
| بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان. | ۳۱ 31 |
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
