ایّوب 30
| «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم. | ۱ 1 |
Ma ora, quelli che son minori d'età di me si ridono di me, I cui padri io non avrei degnato mettere Co' cani della mia graggia.
| قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود، | ۲ 2 |
Ed anche, che mi avrebbe giovato la forza delle lor mani? La vecchiezza era perduta per loro.
| از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند. | ۳ 3 |
Di bisogno e di fame, [Vivevano] in disparte, e solitari; Fuggivano in luoghi aridi, tenebrosi, desolati, e deserti.
| خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود. | ۴ 4 |
Coglievano la malva presso agli arboscelli, E le radici de' ginepri, per iscaldarsi.
| از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند. | ۵ 5 |
Erano scacciati d'infra [la gente]; Ei si gridava dietro a loro, come [dietro ad] un ladro.
| در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها. | ۶ 6 |
Dimoravano ne' dirupi delle valli, Nelle grotte della terra e delle rocce.
| در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند. | ۷ 7 |
Ruggivano fra gli arboscelli; Si adunavano sotto a' cardi.
| ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند. | ۸ 8 |
[Erano] gente da nulla, senza nome, Scacciata dal paese.
| و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام. | ۹ 9 |
Ed ora io son la lor canzone, E il soggetto de' lor ragionamenti.
| مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند. | ۱۰ 10 |
Essi mi abbominano, si allontanano da me, E non si rattengono di sputarmi nel viso.
| چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند. | ۱۱ 11 |
Perciocchè [Iddio] ha sciolto il mio legame, e mi ha afflitto; Laonde essi hanno scosso il freno, [per non] riverir [più] la mia faccia.
| از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند. | ۱۲ 12 |
I giovanetti si levano contro a me dalla [man] destra, mi spingono i piedi, E si appianano le vie contro a me, per [traboccarmi] in ruina;
| راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند. | ۱۳ 13 |
Hanno tagliato il mio cammino, si avanzano alla mia perdizione, Niuno li aiuta;
| گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند. | ۱۴ 14 |
Sono entrati come per una larga rottura, Si sono rotolati sotto le ruine.
| ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد. | ۱۵ 15 |
Spaventi si son volti contro a me, Perseguitano l'anima mia come il vento; E la mia salvezza è passata via come una nuvola.
| و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است. | ۱۶ 16 |
Ed ora l'anima mia si versa sopra me, I giorni dell'afflizione mi hanno aggiunto.
| شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد. | ۱۷ 17 |
Di notte egli mi trafigge l'ossa addosso; E le mie arterie non hanno alcuna posa.
| ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد. | ۱۸ 18 |
La mia vesta è tutta cangiata, per la quantità della marcia [delle piaghe], E mi stringe come la scollatura del mio saio.
| مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام. | ۱۹ 19 |
Egli mi ha gittato nel fango, E paio polvere e cenere.
| «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی. | ۲۰ 20 |
Io grido a te, e tu non mi rispondi; Io mi presento [davanti a te], e tu non poni mente a me.
| خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی. | ۲۱ 21 |
Tu ti sei mutato in crudele inverso me; Tu mi contrasti con la forza delle tue mani.
| مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی. | ۲۲ 22 |
Tu mi hai levato ad alto; tu mi fai cavalcar sopra il vento, E fai struggere in me ogni virtù.
| زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است. | ۲۳ 23 |
Io so certamente che tu mi ridurrai alla morte, Ed alla casa assegnata ad ogni vivente.
| یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟ | ۲۴ 24 |
Pur non istenderà egli la mano nell'avello; [Quelli che vi son dentro] gridano essi, quando egli distrugge?
| آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد. | ۲۵ 25 |
Non piangeva io per cagion di colui che menava dura vita? L'anima mia non si addolorava ella per i bisognosi?
| لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید. | ۲۶ 26 |
Perchè, avendo io sperato il bene, il mal sia venuto? Ed avendo aspettata la luce, sia giunta la caligine?
| احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است. | ۲۷ 27 |
Le mie interiora bollono, e non hanno alcuna posa; I giorni dell'afflizione mi hanno incontrato.
| ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم. | ۲۸ 28 |
Io vo bruno attorno, non già del sole; Io mi levo in pien popolo, [e] grido.
| برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام. | ۲۹ 29 |
Io son diventato fratello degli sciacalli, E compagno delle ulule.
| پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است. | ۳۰ 30 |
La mia pelle mi si è imbrunita addosso, E le mie ossa son calcinate d'arsura.
| بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان. | ۳۱ 31 |
E la mia cetera si è mutata in duolo, E il mio organo in voce di pianto.
