ایّوب 30

۱ 1 «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

Most pedig nevetnek rajtam, a kik fiatalabbak nálam a kiknek atyjokat az én juhaimnak komondorai közé sem számláltam volna.

۲ 2 قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

Mire való lett volna nékem még kezök ereje is? Rájok nézve a vénség elveszett!

۳ 3 از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

Szükség és éhség miatt összeaszottak, a kik a kopár földet futják, a sötét, sivatag pusztaságot.

۴ 4 خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

A kik keserű füvet tépnek a bokor mellett, és rekettyegyökér a kenyerök.

۵ 5 از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

Az emberek közül kiűzik őket, úgy hurítják őket, mint a tolvajt.

۶ 6 در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

Félelmetes völgyekben kell lakniok, a földnek és szikláknak hasadékaiban.

۷ 7 در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

A bokrok között ordítanak, a csalánok alatt gyülekeznek.

۸ 8 ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

Esztelen legények, sőt becstelen fiak, a kiket kivertek az országból.

۹ 9 و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

És most ezeknek lettem gúnydalává, nékik levék beszédtárgyuk!

۱۰ 10 مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

Útálnak engem, messze távoznak tőlem, és nem átalanak pökdösni előttem.

۱۱ 11 چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

Sőt leoldják kötelöket és bántalmaznak engem, és a zabolát előttem kivetik.

۱۲ 12 از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

Jobb felől ifjak támadnak ellenem, gáncsot vetnek lábaimnak, és ösvényt törnek felém, hogy megrontsanak.

۱۳ 13 راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

Az én útamat elrontják, romlásomat öregbítik, nincsen segítség ellenök.

۱۴ 14 گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

Mint valami széles résen, úgy rontanak elő, pusztulás között hömpölyögnek ide.

۱۵ 15 ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

Rettegések fordultak ellenem, mint vihar űzik el tisztességemet, boldogságom eltünt, mint a felhő.

۱۶ 16 و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

Mostan azért enmagamért ontja ki magát lelkem; nyomorúságnak napjai fognak meg engem.

۱۷ 17 شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

Az éjszaka meglyuggatja csontjaimat bennem, és nem nyugosznak az én inaim.

۱۸ 18 ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

A sok erőlködés miatt elváltozott az én ruházatom; úgy szorít engem, mint a köntösöm galléra.

۱۹ 19 مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

A sárba vetett engem, hasonlóvá lettem porhoz és hamuhoz.

۲۰ 20 «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

Kiáltok hozzád, de nem felelsz; megállok és csak nézel reám!

۲۱ 21 خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

Kegyetlenné változtál irántam; kezed erejével harczolsz ellenem.

۲۲ 22 مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

Felemelsz, szélnek eresztesz engem, és széttépsz engem a viharban.

۲۳ 23 زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

Hiszen tudtam, hogy visszatérítesz engem a halálba, és a minden élő gyülekező házába;

۲۴ 24 یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

De a roskadóban levő ne nyujtsa-é ki kezét? Avagy ha veszendőben van, ne kiáltson-é segítségért?

۲۵ 25 آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

Avagy nem sírtam-é azon, a kinek kemény napja volt; a szűkölködő miatt nem volt-é lelkem szomorú?

۲۶ 26 لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

Bizony jót reméltem és rossz következék, világosságot vártam és homály jöve.

۲۷ 27 احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

Az én bensőm forr és nem nyugoszik; megrohantak engem a nyomorúságnak napjai.

۲۸ 28 ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

Feketülten járok, de nem a nap hősége miatt; felkelek a gyülekezetben és kiáltozom.

۲۹ 29 برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

Atyjok fiává lettem a sakáloknak, és társokká a strucz madaraknak.

۳۰ 30 پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

Bőröm feketülten hámlik le rólam, és csontom elég a hőség miatt.

۳۱ 31 بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.

Hegedűm sírássá változék, sípom pedig jajgatók szavává.