ایّوب 3
| و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد. | ۱ 1 |
Potom otevřev Job ústa svá, zlořečil dni svému.
| و ایوب متکلم شده، گفت: | ۲ 2 |
Nebo mluvě Job, řekl:
| «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت، | ۳ 3 |
Ó by byl zahynul ten den, v němž jsem se naroditi měl, i noc, v níž bylo řečeno: Počat jest pacholík.
| آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد. | ۴ 4 |
Ten den ó by byl obrácen v temnost, aby ho byl nevyhledával Bůh shůry, a nebyl osvícen světlem.
| تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند. | ۵ 5 |
Ó by jej byly zachvátily tmy a stín smrti, a aby jej byla přikvačila mračna, a předěsila horkost denní.
| و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود. | ۶ 6 |
Ó by noc tu mrákota byla opanovala, aby nebyla připojena ke dnům roku, a v počet měsíců nepřišla.
| اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود. | ۷ 7 |
Ó by noc ta byla osaměla, a zpěvu aby nebylo v ní.
| لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند. | ۸ 8 |
Ó by jí byli zlořečili ti, kteříž proklínají den, hotovi jsouce vzbuditi velryba.
| ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند، | ۹ 9 |
Ó by se byly hvězdy zatměly v soumraku jejím, a očekávajíc světla, aby ho nebyla dočekala, ani spatřila záře jitřní.
| چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت. | ۱۰ 10 |
Nebo nezavřela dveří života mého, ani skryla trápení od očí mých.
| «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟ | ۱۱ 11 |
Proč jsem neumřel v matce, aneb vyšed z života, proč jsem nezahynul?
| چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟ | ۱۲ 12 |
Proč jsem vzat byl na klín, a proč jsem prsí požíval?
| زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم. | ۱۳ 13 |
Nebo bych nyní ležel a odpočíval, spal bych a měl bych pokoj,
| با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند، | ۱۴ 14 |
S králi a radami země, kteříž sobě vzdělávali místa pustá,
| یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند. | ۱۵ 15 |
Aneb s knížaty, kteříž měli zlato, a domy své naplňovali stříbrem.
| یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند. | ۱۶ 16 |
Aneb jako nedochůdče nezřetelné proč jsem nebyl, a jako nemluvňátka, kteráž světla neviděla?
| در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند، | ۱۷ 17 |
Tamť bezbožní přestávají bouřiti, a tamť odpočívají ti, jenž v práci ustali.
| در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند. | ۱۸ 18 |
Také i vězňové pokoj mají, a neslyší více hlasu násilníka.
| کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است. | ۱۹ 19 |
Malý i veliký tam jsou rovni sobě, a služebník jest prost pána svého.
| چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟ | ۲۰ 20 |
Proč Bůh dává světlo zbědovanému a život těm, kteříž jsou ducha truchlivého?
| که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها. | ۲۱ 21 |
Kteříž očekávají smrti, a není jí, ačkoli jí hledají pilněji než skrytých pokladů?
| که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟ | ۲۲ 22 |
Kteříž by se veselili s plésáním a radovali, když by nalezli hrob?
| چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟ | ۲۳ 23 |
Èlověku, jehož cesta skryta jest, a jehož Bůh přistřel?
| زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود، | ۲۴ 24 |
Nebo před pokrmem mým vzdychání mé přichází, a rozchází se jako voda řvání mé.
| زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید. | ۲۵ 25 |
To zajisté, čehož jsem se lekal, stalo se mi, a čehož jsem se obával, přišlo na mne.
| مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.» | ۲۶ 26 |
Neměl jsem pokoje, aniž jsem se ubezpečil, ani odpočíval, až i přišlo pokušení toto.
