ایّوب 22

۱ 1 پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —

۲ 2 «آیا مرد به خدا فایده برساند؟ البته مرد دانا برای خویشتن مفید است.

Unto GOD, can a man act as friend? Surely a discreet man befriendeth himself!

۳ 3 آیا اگر توعادل باشی، برای قادر مطلق خوشی رخ می‌نماید؟ یا اگر طریق خود را راست سازی، او رافایده می‌شود؟

Is it a pleasure to the Almighty, that thou shouldst be righteous? or any profit, that thou shouldst be blameless in thy ways?

۴ 4 آیا به‌سبب ترس تو، تو را توبیخ می‌نماید؟ یا با تو به محاکمه داخل خواهد شد؟

Is it, for thy reverence, that he will accuse thee? will enter with thee into judgment?

۵ 5 آیا شرارت تو عظیم نیست و عصیان تو بی‌انتهانی،

Is not, thy wickedness, great? and, without end, [are not] thine iniquities?

۶ 6 چونکه از برادران خود بی‌سبب گرو گرفتی و لباس برهنگان را کندی،

Surely then hast been wont to put thy brother in pledge, for nothing, and, the garments of the ill-clad, hast thou stripped off:

۷ 7 به تشنگان آب ننوشانیدی، و از گرسنگان نان دریغ داشتی؟

No water—to the weary, hast thou given to drink, and, from the hungry, thou hast withheld bread:

۸ 8 امامرد جبار، زمین از آن او می‌باشد و مرد عالیجاه، در آن ساکن می‌شود.

A man of might, to him, pertaineth the land, and, the favorite, dwelleth therein:

۹ 9 بیوه‌زنان را تهی‌دست رد نمودی، و بازوهای یتیمان شکسته گردید.

Widows, thou hast sent away empty, and, the arms of the fatherless, thou dost crush.

۱۰ 10 بنابراین دامها تو را احاطه می‌نماید و ترس، ناگهان تو را مضطرب می‌سازد.

For this cause, round about thee, are snares, and a dread startleth thee suddenly;

۱۱ 11 یا تاریکی که آن را نمی بینی و سیلابها تو را می‌پوشاند.

Or darkness—thou canst not see, and, a flood of waters, covereth thee.

۱۲ 12 آیاخدا مثل آسمانها بلند نیست؟ و سر ستارگان رابنگر چگونه عالی هستند.

Is not, GOD, [in] the height of the heavens? Behold, then, the head of the stars, that they are high.

۱۳ 13 و تو می‌گویی خداچه می‌داند و آیا از تاریکی غلیظ داوری تواندنمود؟

Wilt thou say then, What doth GOD know? Out through a thick cloud, can he judge?

۱۴ 14 ابرها ستر اوست پس نمی بیند، و بردایره افلاک می‌خرامد.

Dark clouds, are a veil to him, and he cannot see, or, the vault of the heavens, doth he walk?

۱۵ 15 آیا طریق قدما را نشان کردی که مردمان شریر در آن سلوک نمودند،

The path of the ancient time, wilt thou mark, which the men of iniquity trod?

۱۶ 16 که قبل از زمان خود ربوده شدند، و اساس آنهامثل نهر ریخته شد

Who were snatched away before the time, and, a stream, washed away their foundation?

۱۷ 17 که به خدا گفتند: از ما دورشو و قادر مطلق برای ما چه تواند کرد؟

Who had been saying unto GOD, Depart from us! and—What can the Almighty do for himself?

۱۸ 18 و حال آنگاه او خانه های ایشان را از چیزهای نیکو پرساخت. پس مشورت شریران از من دور شود.

Yet, he, had filled their houses with good! The counsel of the lawless, then, is far from me:

۱۹ 19 «عادلان چون آن را بینند، شادی خواهندنمود و بی‌گناهان بر ایشان استهزا خواهند کرد.

The righteous shall see and rejoice, and, the innocent, shall laugh them to scorn:

۲۰ 20 آیا مقاومت کنندگان ما منقطع نشدند؟ و آتش بقیه ایشان را نسوزانید؟

If our assailants do not vanish, then, their abundance, a fire consumeth!

۲۱ 21 پس حال با او انس بگیر و سالم باش. و به این منوال نیکویی به توخواهد رسید.

Shew thyself to be one with him—I pray thee—and prosper, thereby, shall there come on thee blessing.

۲۲ 22 تعلیم را از دهانش قبول نما، وکلمات او را در دل خود بنه.

Accept, I beseech thee, from his mouth—instruction, —and lay up his sayings in thy heart.

۲۳ 23 اگر به قادرمطلق بازگشت نمایی، بنا خواهی شد. و اگر شرارت رااز خیمه خود دور نمایی

If thou return unto the Almighty and submit thyself, if thou far remove perversity from thy tent,

۲۴ 24 و اگر گنج خود را درخاک و طلای اوفیر را در سنگهای نهرهابگذاری،

Then lay up, in the dust, precious ore, and, among the stones of the torrent-beds, fine gold:

۲۵ 25 آنگاه قادر مطلق گنج تو و نقره خالص برای تو خواهد بود،

So shall, the Almighty, become, thy precious ores, yea glittering silver unto thee!

۲۶ 26 زیرا در آنوقت ازقادر مطلق تلذذ خواهی یافت، و روی خود را به طرف خدا برخواهی افراشت.

For, then, in the Almighty, shalt thou take exquisite delight, and shalt lift up—unto GOD—thy face;

۲۷ 27 نزد او دعاخواهی کرد و او تو را اجابت خواهد نمود، و نذرهای خود را ادا خواهی ساخت.

Thou shalt make entreaty unto him, and he will hear thee, and, thy vows, shalt thou pay;

۲۸ 28 امری راجزم خواهی نمود و برایت برقرار خواهد شد، وروشنایی بر راههایت خواهد تابید.

And thou shalt decree a purpose, and it shall be fulfilled unto thee, and, upon thy ways, shall have shone a light;

۲۹ 29 وقتی که ذلیل شوند، خواهی گفت: رفعت باشد، و فروتنان را نجات خواهد داد.

When men cast themselves down, then thou shalt say: Up! And, him that is of downcast eyes, shall he save;

۳۰ 30 کسی را که بی‌گناه نباشدخواهد رهانید، و به پاکی دستهای تو رهانیده خواهد شد.»

He shall deliver the innocent, and thou shalt escape by the pureness of thy hands.