ایّوب 22

۱ 1 پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then answered Eliphaz the Themanite, and said,

۲ 2 «آیا مرد به خدا فایده برساند؟ البته مرد دانا برای خویشتن مفید است.

Can a man be serviceable unto God? Truly the intelligent is serviceable unto himself.

۳ 3 آیا اگر توعادل باشی، برای قادر مطلق خوشی رخ می‌نماید؟ یا اگر طریق خود را راست سازی، او رافایده می‌شود؟

Is it any pleasure to the Almighty that thou art righteous? or is it any gain to him, that thou makest thy ways perfect?

۴ 4 آیا به‌سبب ترس تو، تو را توبیخ می‌نماید؟ یا با تو به محاکمه داخل خواهد شد؟

Is it out of fear of thee that he will reproach thee? or go with thee into judgment?

۵ 5 آیا شرارت تو عظیم نیست و عصیان تو بی‌انتهانی،

Is not thy evil great? and no end to thy iniquities?

۶ 6 چونکه از برادران خود بی‌سبب گرو گرفتی و لباس برهنگان را کندی،

For thou hast taken a pledge from thy brothers for nought, and stripped the naked of their clothing.

۷ 7 به تشنگان آب ننوشانیدی، و از گرسنگان نان دریغ داشتی؟

Thou hast not given water to the weary to drink, and from the hungry thou hast withholden bread.

۸ 8 امامرد جبار، زمین از آن او می‌باشد و مرد عالیجاه، در آن ساکن می‌شود.

But as for the man of a strong arm, he obtained the land, and the highly honored could dwell therein.

۹ 9 بیوه‌زنان را تهی‌دست رد نمودی، و بازوهای یتیمان شکسته گردید.

Widows hast thou sent away empty, and the arms of the fatherless have been broken.

۱۰ 10 بنابراین دامها تو را احاطه می‌نماید و ترس، ناگهان تو را مضطرب می‌سازد.

Therefore are snares round about thee, and sudden dread terrifieth thee.

۱۱ 11 یا تاریکی که آن را نمی بینی و سیلابها تو را می‌پوشاند.

Or seest thou not the darkness? and the abundance of water which covereth thee?

۱۲ 12 آیاخدا مثل آسمانها بلند نیست؟ و سر ستارگان رابنگر چگونه عالی هستند.

Is not God in the height of heaven? and beholding the highest elevation of the stars, however high they are?

۱۳ 13 و تو می‌گویی خداچه می‌داند و آیا از تاریکی غلیظ داوری تواندنمود؟

But thou sayest, “What doth God know? can he judge behind the darkness?

۱۴ 14 ابرها ستر اوست پس نمی بیند، و بردایره افلاک می‌خرامد.

Thick clouds are a covering for him, so that he will not see; and he walketh along on the circle of heaven.”

۱۵ 15 آیا طریق قدما را نشان کردی که مردمان شریر در آن سلوک نمودند،

Wilt thou [thus] observe the path of ancient times which the men of injustice have trodden?

۱۶ 16 که قبل از زمان خود ربوده شدند، و اساس آنهامثل نهر ریخته شد

Who were shrivelled up before their time, whose foundation was flooded away like a river;

۱۷ 17 که به خدا گفتند: از ما دورشو و قادر مطلق برای ما چه تواند کرد؟

Who said unto God, “'Depart from us:” and what wrought the Almighty for them?

۱۸ 18 و حال آنگاه او خانه های ایشان را از چیزهای نیکو پرساخت. پس مشورت شریران از من دور شود.

And yet it was he that filled their houses with good things; but the counsel of the wicked be [still] far from me.

۱۹ 19 «عادلان چون آن را بینند، شادی خواهندنمود و بی‌گناهان بر ایشان استهزا خواهند کرد.

The righteous will see it, and be glad; and the innocent will laugh them to scorn.

۲۰ 20 آیا مقاومت کنندگان ما منقطع نشدند؟ و آتش بقیه ایشان را نسوزانید؟

“Is not he destroyed that rose up against us, and hath not the fire consumed what they had left?”

۲۱ 21 پس حال با او انس بگیر و سالم باش. و به این منوال نیکویی به توخواهد رسید.

Do but become acquainted with him, and be at peace: thereby will happiness come unto thee.

۲۲ 22 تعلیم را از دهانش قبول نما، وکلمات او را در دل خود بنه.

Do but accept instruction from his mouth, and lay up his saying in thy heart.

۲۳ 23 اگر به قادرمطلق بازگشت نمایی، بنا خواهی شد. و اگر شرارت رااز خیمه خود دور نمایی

If thou return to the Almighty, thou shalt be built up, so thou wilt but remove wrong-doing far away from thy tents.

۲۴ 24 و اگر گنج خود را درخاک و طلای اوفیر را در سنگهای نهرهابگذاری،

And throw down in the dust precious metals, and [the gold of] Ophir to the stones of the brooks:

۲۵ 25 آنگاه قادر مطلق گنج تو و نقره خالص برای تو خواهد بود،

Then will the Almighty be thy precious metal, and brightly-shining silver unto thee.

۲۶ 26 زیرا در آنوقت ازقادر مطلق تلذذ خواهی یافت، و روی خود را به طرف خدا برخواهی افراشت.

For then wilt thou have in the Almighty thy delight, and thou canst lift up unto God thy face.

۲۷ 27 نزد او دعاخواهی کرد و او تو را اجابت خواهد نمود، و نذرهای خود را ادا خواهی ساخت.

Thou wilt make entreaty unto him, and he will hear thee, and thy vows wilt thou pay.

۲۸ 28 امری راجزم خواهی نمود و برایت برقرار خواهد شد، وروشنایی بر راههایت خواهد تابید.

And if thou decree a thing, it will be fulfilled unto thee; and upon thy ways the light will shine.

۲۹ 29 وقتی که ذلیل شوند، خواهی گفت: رفعت باشد، و فروتنان را نجات خواهد داد.

For when men are brought low, thou wilt say, Pride [hath done it]; but those of lowly eyes [God] will help.

۳۰ 30 کسی را که بی‌گناه نباشدخواهد رهانید، و به پاکی دستهای تو رهانیده خواهد شد.»

He will even deliver him who is not guiltless: and thou wilt be delivered by the purity of thy hands.