ایّوب 21

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Da tok Job til orde og sa:

۲ 2 «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد.

Hør aktsomt på mitt ord og la dette være den trøst I yder mig!

۳ 3 با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید.

Tål mig, så jeg kan få tale, og når jeg har talt, kan du spotte.

۴ 4 و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟

Mon min klage gjelder et menneske? Eller hvorfor skulde min ånd ikke bli utålmodig?

۵ 5 به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید.

Vend eder til mig og bli forferdet og legg hånd på munn!

۶ 6 هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد.

Kommer jeg det i hu, så forferdes jeg, og mitt kjød gripes av skjelving.

۷ 7 چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟

Hvorfor blir de ugudelige i live, blir gamle og tiltar endog i velmakt?

۸ 8 ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان.

De ser sine barn trives omkring sig, og sine efterkommere har de for sine øine.

۹ 9 خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید.

Deres hus er sikre mot redsler, og Guds ris kommer ikke over dem.

۱۰ 10 گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید.

Hans okse parrer sig og spiller ikke, hans ku kalver og kaster ikke i utide.

۱۱ 11 بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند.

De slipper sine barn ut som småfeet, og deres smågutter hopper omkring.

۱۲ 12 با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند.

De synger til tromme og citar, og de gleder sig ved fløitens lyd.

۱۳ 13 روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585)

De lever sine dager i lykke, og i et øieblikk farer de ned til dødsriket. (Sheol h7585)

۱۴ 14 و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم.

Og dog sa de til Gud: Vik fra oss! Vi har ikke lyst til å kjenne dine veier.

۱۵ 15 قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم.

Hvad er den Allmektige, at vi skulde tjene ham, og hvad gagn skulde vi ha av å vende oss til ham med bønn?

۱۶ 16 اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد.

Ja, men deres lykke står ikke i deres egen hånd. - De ugudeliges tanker er langt fra mine tanker.

۱۷ 17 «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند.

Hvor ofte utslukkes vel de ugudeliges lampe, og hvor ofte hender det at ulykke kommer over dem? Hvor ofte tildeler han dem vel smerter i sin vrede?

۱۸ 18 مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند.

Hvor ofte blir de vel som strå for vinden, som agner stormen fører bort?

۱۹ 19 خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست.

Men Gud gjemmer hans straff til hans barn. - Ja, men han burde straffe ham selv, så han fikk kjenne det.

۲۰ 20 چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید.

Med egne øine burde han få se sin undergang, og av den Allmektiges vrede burde han få drikke selv.

۲۱ 21 زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟

For hvad bryr han sig om sitt hus efter sin død, når hans måneders tall er ute?

۲۲ 22 آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند.

Vil nogen lære Gud visdom, han som dømmer de høieste?

۲۳ 23 یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است.

Den ene dør midt i sin velmakt, helt trygg og rolig;

۲۴ 24 قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است.

hans kar var fulle av melk, og margen i hans ben var saftfull.

۲۵ 25 و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد.

Den andre dør med sorg i hjertet og har aldri nytt nogen lykke.

۲۶ 26 اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند.

Begge ligger de i støvet, og makk dekker dem.

۲۷ 27 اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید.

Se, jeg kjenner eders tanker og de onde råd hvormed I gjør urett mot mig;

۲۸ 28 زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟

for I sier: Hvor er tyrannens hus, og hvor er det telt de ugudelige bor i?

۲۹ 29 آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود،

Har I aldri spurt dem som har faret vidt omkring? Og I vil vel ikke forkaste deres vidnesbyrd,

۳۰ 30 که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند.

at den onde spares på ulykkens dag, på vredens dag føres han unda.

۳۱ 31 کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟

Hvem foreholder ham hans ferd like i hans ansikt? og når han gjør noget, hvem gjengjelder ham det?

۳۲ 32 که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد.

Til graven bæres han med ære, og over gravhaugen holder de vakt.

۳۳ 33 کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند.

Søt er hans hvile i dalens muld, og alle mennesker vandrer i hans spor, og det er ikke tall på dem som har gått foran ham.

۳۴ 34 پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!»

Hvor kan I da trøste mig med så tom en trøst? Av eders svar blir det bare troløshet tilbake.