ایّوب 21

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

ויען איוב ויאמר׃

۲ 2 «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد.

שמעו שמוע מלתי ותהי זאת תנחומתיכם׃

۳ 3 با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید.

שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג׃

۴ 4 و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟

האנכי לאדם שיחי ואם מדוע לא תקצר רוחי׃

۵ 5 به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید.

פנו אלי והשמו ושימו יד על פה׃

۶ 6 هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد.

ואם זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות׃

۷ 7 چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟

מדוע רשעים יחיו עתקו גם גברו חיל׃

۸ 8 ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان.

זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם׃

۹ 9 خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید.

בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם׃

۱۰ 10 گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید.

שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל׃

۱۱ 11 بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند.

ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון׃

۱۲ 12 با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند.

ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב׃

۱۳ 13 روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585)

יבלו בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו׃ (Sheol h7585)

۱۴ 14 و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم.

ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו׃

۱۵ 15 قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم.

מה שדי כי נעבדנו ומה נועיל כי נפגע בו׃

۱۶ 16 اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد.

הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני׃

۱۷ 17 «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند.

כמה נר רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו׃

۱۸ 18 مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند.

יהיו כתבן לפני רוח וכמץ גנבתו סופה׃

۱۹ 19 خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست.

אלוה יצפן לבניו אונו ישלם אליו וידע׃

۲۰ 20 چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید.

יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה׃

۲۱ 21 زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟

כי מה חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו׃

۲۲ 22 آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند.

הלאל ילמד דעת והוא רמים ישפוט׃

۲۳ 23 یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است.

זה ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו׃

۲۴ 24 قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است.

עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה׃

۲۵ 25 و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد.

וזה ימות בנפש מרה ולא אכל בטובה׃

۲۶ 26 اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند.

יחד על עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם׃

۲۷ 27 اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید.

הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו׃

۲۸ 28 زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟

כי תאמרו איה בית נדיב ואיה אהל משכנות רשעים׃

۲۹ 29 آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود،

הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו׃

۳۰ 30 که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند.

כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו׃

۳۱ 31 کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟

מי יגיד על פניו דרכו והוא עשה מי ישלם לו׃

۳۲ 32 که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد.

והוא לקברות יובל ועל גדיש ישקוד׃

۳۳ 33 کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند.

מתקו לו רגבי נחל ואחריו כל אדם ימשוך ולפניו אין מספר׃

۳۴ 34 پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!»

ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר מעל׃