ایّوب 21

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Alors Job prit la parole et dit:

۲ 2 «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد.

Écoutez, écoutez mes paroles, que j’aie, du moins, cette consolation de vous.

۳ 3 با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید.

Permettez-moi de parler à mon tour, et, quand j’aurai parlé, vous pourrez vous moquer.

۴ 4 و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟

Est-ce contre un homme que se porte ma plainte? Comment donc la patience ne m’échapperait elle pas?

۵ 5 به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید.

Regardez-moi et soyez dans la stupeur, et mettez la main sur votre bouche.

۶ 6 هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد.

Quand j’y pense, je frémis; et un frissonnement saisit ma chair.

۷ 7 چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟

Pourquoi les méchants vivent-ils, et vieillissent-ils, accroissant leur force?

۸ 8 ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان.

Leur postérité s’affermit autour d’eux, leurs rejetons fleurissent à leurs yeux.

۹ 9 خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید.

Leur maison est en paix, à l’abri de la crainte; la verge de Dieu ne les touche pas.

۱۰ 10 گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید.

Leur taureau est toujours fécond, leur génisse enfante et n’avorte pas.

۱۱ 11 بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند.

Ils laissent courir leurs enfants comme un troupeau, leurs nouveau-nés bondissent autour d’eux.

۱۲ 12 با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند.

Ils chantent au son du tambourin et de la cithare, ils se divertissent au son du chalumeau.

۱۳ 13 روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585)

Ils passent leurs jours dans le bonheur, et ils descendent en un instant au schéol. (Sheol h7585)

۱۴ 14 و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم.

Pourtant ils disaient à Dieu: « Retire-toi de nous; nous ne désirons pas connaître tes voies.

۱۵ 15 قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم.

Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerions-nous à le prier? »

۱۶ 16 اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد.

Leur prospérité n’est-elle pas dans leur main? — Toutefois, loin de moi le conseil de l’impie! —

۱۷ 17 «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند.

Voit-on souvent s’éteindre la lampe des impies, la ruine fondre sur eux, et Dieu leur assigner un lot dans sa colère?

۱۸ 18 مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند.

Les voit-on comme la paille emportée par le vent, comme la glume enlevée par le tourbillon?

۱۹ 19 خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست.

« Dieu, dites-vous, réserve à ses enfants son châtiment!… » Mais que Dieu le punisse lui-même pour qu’il le sente,

۲۰ 20 چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید.

qu’il voie de ses yeux sa ruine, qu’il boive lui-même la colère du Tout-Puissant!

۲۱ 21 زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟

Que lui importe, en effet, sa maison après lui, une fois que le nombre de ses mois est tranché?

۲۲ 22 آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند.

Est-ce à Dieu qu’on apprendra la sagesse, à lui qui juge les êtres les plus élevés?

۲۳ 23 یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است.

L’un meurt au sein de sa prospérité, parfaitement heureux et tranquille,

۲۴ 24 قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است.

les flancs chargés de graisse, et la moelle des os remplie de sève.

۲۵ 25 و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد.

L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, sans avoir goûté le bonheur.

۲۶ 26 اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند.

Tous deux se couchent également dans la poussière, et les vers les couvrent tous deux.

۲۷ 27 اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید.

Ah! Je sais bien quelles sont vos pensées, quels jugements iniques vous portez sur moi.

۲۸ 28 زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟

Vous dites: « Où est la maison de l’oppresseur! Qu’est devenue la tente qu’habitaient les impies? »

۲۹ 29 آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود،

N’avez-vous donc jamais interrogé les voyageurs, et ignorez-vous leurs remarques?

۳۰ 30 که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند.

Au jour du malheur, le méchant est épargné; au jour de la colère, il échappe au châtiment.

۳۱ 31 کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟

Qui blâme devant lui sa conduite? Qui lui demande compte de ce qu’il a fait?

۳۲ 32 که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد.

On le porte honorablement au tombeau; et on veille sur son mausolée.

۳۳ 33 کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند.

les glèbes de la vallée lui sont légères, et tous les hommes y vont à sa suite, comme des générations sans nombre l’ y ont précédé.

۳۴ 34 پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!»

Que signifient donc vos vaines consolations? De vos réponses il ne reste que perfidie.