< ایّوب 19 >

پس ایوب در جواب گفت: ۱ 1
А Јов одговори и рече:
«تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟ ۲ 2
Докле ћете мучити душу моју и сатирати ме речима?
این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟ ۳ 3
Већ сте ме десет пута наружили; није вас стид што тако наваљујете на ме?
و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند. ۴ 4
Али ако сам доиста погрешио, погрешка ће моја остати код мене.
اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید، ۵ 5
Ако ли се још хоћете да дижете на ме и да ме корите мојом срамотом,
پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است. ۶ 6
Онда знајте да ме је Бог оборио и мрежу своју разапео око мене.
اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست. ۷ 7
Ето, вичем на неправду, али се не слушам; вапим, али нема суда.
طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است. ۸ 8
Заградио је пут мој да не могу проћи; на стазе моје метнуо је мрак.
جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته، ۹ 9
Свукао је с мене славу моју и скинуо венац с главе моје.
مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است. ۱۰ 10
Порушио ме је од свуда, да ме нема; и као дрво ишчупао је надање моје.
غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است. ۱۱ 11
Распалио се на ме гнев Његов, и узео ме је међу непријатеље своје.
فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند. ۱۲ 12
Војске Његове дођоше све заједно и насуше к себи пут к мени, стадоше у логор около шатора мог.
«برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند. ۱۳ 13
Браћу моју удаљио је од мене, и знанци моји туђе се од мене.
خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند. ۱۴ 14
Ближњи моји оставише ме, и знанци моји заборавише ме.
نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام. ۱۵ 15
Домашњи моји и моје слушкиње гледају ме као туђина; странац сам у очима њиховим.
غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم. ۱۶ 16
Зовем слугу свог, а он се не одзива, а молим га устима својим.
نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم. ۱۷ 17
Дах је мој мрзак жени мојој, а преклињем је синовима утробе своје.
بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند. ۱۸ 18
Ни деца не хају за ме; кад устанем, руже ме.
همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند. ۱۹ 19
Мрзак сам свима неверним својим, и које љубљах посташе ми противници.
استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام. ۲۰ 20
За кожу моју као за месо моје прионуше кости моје; једва оста кожа око зуба мојих.
بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است. ۲۱ 21
Смилујте се на ме, смилујте се на ме, пријатељи моји, јер се рука Божија дотакла мене.
چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید. ۲۲ 22
Зашто ме гоните као Бог, и меса мог не можете да се наситите?
کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید، ۲۳ 23
О кад би се написале речи моје! Кад би се ставиле у књигу!
و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد! ۲۴ 24
Писаљком гвозденом и оловом на камену за вечни спомен кад би се урезале!
و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست. ۲۵ 25
Али знам да је жив мој Искупитељ, и на последак да ће стати над прахом.
و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید. ۲۶ 26
И ако се ова кожа моја и рашчини, опет ћу у телу свом видети Бога.
ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد. ۲۷ 27
Ја исти видећу Га, и очи моје гледаће Га, а не друге. А бубрега мојих нестаје у мени.
اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود. ۲۸ 28
Него би требало да кажете: Зашто га гонимо? Кад је корен беседе у мени.
پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.» ۲۹ 29
Бојте се мача; јер је мач освета за безакоње; и знајте да има суд.

< ایّوب 19 >