ایّوب 16
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ 1 |
Y respondió Job, y dijo:
| «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید. | ۲ 2 |
Muchas veces he oído cosas como estas; consoladores molestos sois todos vosotros.
| آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟ | ۳ 3 |
¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué es lo que te anima a responder?
| من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم، | ۴ 4 |
También yo hablaría como vosotros. Deseo que vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.
| لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود. | ۵ 5 |
Pero yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios detendría el dolor.
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟ | ۶ 6 |
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
| لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای. | ۷ 7 |
Pero ahora me ha fatigado; has tú asolado toda mi compañía.
| مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد. | ۸ 8 |
Tú me has arrugado; el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
| در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است. | ۹ 9 |
Su furor me arrebató, y me ha sido contrario; crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
| دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند. | ۱۰ 10 |
Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.
| خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است. | ۱۱ 11 |
Me ha entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.
| چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است. | ۱۲ 12 |
Próspero estaba, y me desmenuzó; y me arrebató por la cerviz, y me despedazó, y me puso por blanco suyo.
| تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد. | ۱۳ 13 |
Me cercaron sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó; mi hiel derramó por tierra.
| مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد. | ۱۴ 14 |
Me quebrantó de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.
| بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام. | ۱۵ 15 |
Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.
| روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است. | ۱۶ 16 |
Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;
| اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است. | ۱۷ 17 |
a pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido limpia mi oración.
| ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد. | ۱۸ 18 |
¡Oh tierra! No cubras mi sangre, y no haya lugar donde se esconda mi clamor.
| اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین. | ۱۹ 19 |
Por cierto aún ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.
| دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد. | ۲۰ 20 |
Mis disputadores son mis amigos; mas a Dios destilarán mis ojos.
| و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟ | ۲۱ 21 |
¡Deseo que pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!
| زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت. | ۲۲ 22 |
Mas los años contados vendrán, y yo andaré el camino por donde no volveré.
