ایّوب 14

۱ 1 قلیل الایام و پر از زحمات است.

“Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!

۲ 2 مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند.

As a flower he has gone forth, and is cut off, And he flees as a shadow and does not stand.

۳ 3 و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟

Also—on this You have opened Your eyes, and bring me into judgment with You.

۴ 4 کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست.

Who gives a clean thing out of an unclean? Not one.

۵ 5 چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود.

If his days are determined, The number of his months [are] with You, You have made his limit, And he does not pass over;

۶ 6 از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند.

Look away from off him that he may cease, Until he enjoy as a hired worker his day.

۷ 7 «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد.

For there is hope for a tree, if it is cut down, That it changes again, That its tender branch does not cease.

۸ 8 اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد.

If its root becomes old in the earth, And its stem dies in the dust,

۹ 9 لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد.

From the fragrance of water it flourishes, And has made a crop as a plant.

۱۰ 10 اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟

And a man dies, and becomes weak, And man expires, and where [is] he?

۱۱ 11 چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد.

Waters have gone away from a sea, And a river becomes waste and dry.

۱۲ 12 همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید.

And man has lain down, and does not rise, Until the wearing out of the heavens they do not awaken, Nor are roused from their sleep.

۱۳ 13 کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585)

O that You would conceal me in Sheol, Hide me until the turning of Your anger, Set a limit for me, and remember me. (Sheol h7585)

۱۴ 14 اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد.

If a man dies—does he revive? All [the] days of my warfare I wait, until my change comes.

۱۵ 15 تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.

You call, and I answer You; To the work of Your hands You have desire.

۱۶ 16 اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟

But now, You number my steps, You do not watch over my sin.

۱۷ 17 معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای.

My transgression [is] sealed up in a bag, and You sew up my iniquity.

۱۸ 18 به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد.

And yet, a falling mountain wastes away, and a rock is removed from its place.

۱۹ 19 آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی،

Waters have worn away stones, Their outpourings wash away the dust of earth, And You have destroyed the hope of man.

۲۰ 20 بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی.

You prevail [over] him forever, and he goes, He is changing his countenance, And You send him away.

۲۱ 21 پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد.

His sons are honored, and he does not know; And they are little, and he does not attend to them.

۲۲ 22 برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.»

Only—his flesh is pained for him, And his soul mourns for him.”