ایّوب 14

۱ 1 قلیل الایام و پر از زحمات است.

Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.

۲ 2 مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند.

He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.

۳ 3 و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟

Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?

۴ 4 کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست.

Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!

۵ 5 چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود.

If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,

۶ 6 از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند.

Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.

۷ 7 «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد.

For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;

۸ 8 اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد.

Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,

۹ 9 لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد.

Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.

۱۰ 10 اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟

But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?

۱۱ 11 چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد.

The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:

۱۲ 12 همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید.

So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.

۱۳ 13 کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585)

Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)

۱۴ 14 اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد.

(If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:

۱۵ 15 تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.

Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.

۱۶ 16 اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟

For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?

۱۷ 17 معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای.

My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.

۱۸ 18 به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد.

And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;

۱۹ 19 آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی،

The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.

۲۰ 20 بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی.

Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.

۲۱ 21 پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد.

His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.

۲۲ 22 برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.»

But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.