ایّوب 11

۱ 1 و صوفر نعماتی در جواب گفت:

А Софар Намаћанин одговори и рече:

۲ 2 «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

Зар на многе речи нема одговора? Или ће човек говорљив остати прав?

۳ 3 آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

Хоће ли твоје лажи ућуткати људе? И кад се ругаш, зар те неће нико посрамити?

۴ 4 و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

Јер си рекао: Чиста је наука моја, и чист сам пред очима твојим.

۵ 5 و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

Али кад би Бог проговорио и усне своје отворио на те,

۶ 6 و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

И показао ти тајне мудрости, јер их је двојином више, познао би да те Бог кара мање него што заслужује твоје безакоње.

۷ 7 آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

Можеш ли ти тајне Божије докучити, или докучити савршенство Свемогућег?

۸ 8 مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

То су висине небеске, шта ћеш учинити? Дубље је од пакла, како ћеш познати? (Sheol h7585)

۹ 9 پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

Дуже од земље, шире од мора.

۱۰ 10 اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

Да преврати, или затвори или сабере, ко ће Му бранити?

۱۱ 11 زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

Јер зна ништавило људско, и видећи неваљалство зар неће пазити?

۱۲ 12 ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

Човек безуман постаје разуман, премда се човек рађа као дивље магаре.

۱۳ 13 اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

Да ти управиш срце своје и подигнеш руке своје к Њему,

۱۴ 14 اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

Ако је безакоње у руци твојој, да га уклониш, и не даш да неправда буде у шаторима твојим,

۱۵ 15 پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

Тада ћеш подигнути лице своје без мане и стајаћеш тврдо и нећеш се бојати;

۱۶ 16 زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

Заборавићеш муку, као воде која протече опомињаћеш је се;

۱۷ 17 و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

Настаће ти време ведрије него подне, синућеш, бићеш као јутро;

۱۸ 18 و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

Уздаћеш се имајући надање, закопаћеш се, и мирно ћеш спавати.

۱۹ 19 و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

Лежаћеш, и нико те неће плашити, и многи ће ти се молити.

۲۰ 20 لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»

Али очи ће безбожницима ишчилети, и уточишта им неће бити, и надање ће им бити издисање.