ایّوب 11

۱ 1 و صوفر نعماتی در جواب گفت:

Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:

۲ 2 «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;

۳ 3 آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?

۴ 4 و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!

۵ 5 و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,

۶ 6 و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.

۷ 7 آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?

۸ 8 مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen; (Sheol h7585)

۹ 9 پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!

۱۰ 10 اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?

۱۱ 11 زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!

۱۲ 12 ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!

۱۳ 13 اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,

۱۴ 14 اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:

۱۵ 15 پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.

۱۶ 16 زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;

۱۷ 17 و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;

۱۸ 18 و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,

۱۹ 19 و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,

۲۰ 20 لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»

Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!