< ایّوب 11 >

و صوفر نعماتی در جواب گفت: ۱ 1
拿玛人琐法回答说:
«آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟ ۲ 2
这许多的言语岂不该回答吗? 多嘴多舌的人岂可称为义吗?
آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟ ۳ 3
你夸大的话岂能使人不作声吗? 你戏笑的时候岂没有人叫你害羞吗?
و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم. ۴ 4
你说:我的道理纯全; 我在你眼前洁净。
و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید، ۵ 5
惟愿 神说话; 愿他开口攻击你,
و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است. ۶ 6
并将智慧的奥秘指示你; 他有诸般的智识。 所以当知道 神追讨你 比你罪孽该得的还少。
آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟ ۷ 7
你考察就能测透 神吗? 你岂能尽情测透全能者吗?
مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585) ۸ 8
他的智慧高于天,你还能做什么? 深于阴间,你还能知道什么? (Sheol h7585)
پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است. ۹ 9
其量比地长, 比海宽。
اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟ ۱۰ 10
他若经过,将人拘禁, 招人受审,谁能阻挡他呢?
زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند. ۱۱ 11
他本知道虚妄的人; 人的罪孽,他虽不留意,还是无所不见。
ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود. ۱۲ 12
空虚的人却毫无知识; 人生在世好像野驴的驹子。
اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی، ۱۳ 13
你若将心安正, 又向主举手;
اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود. ۱۴ 14
你手里若有罪孽, 就当远远地除掉, 也不容非义住在你帐棚之中。
پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید. ۱۵ 15
那时,你必仰起脸来毫无斑点; 你也必坚固,无所惧怕。
زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد، ۱۶ 16
你必忘记你的苦楚, 就是想起也如流过去的水一样。
و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت. ۱۷ 17
你在世的日子要比正午更明, 虽有黑暗仍像早晨。
و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید. ۱۸ 18
你因有指望就必稳固, 也必四围巡查,坦然安息。
و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود. ۱۹ 19
你躺卧,无人惊吓, 且有许多人向你求恩。
لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.» ۲۰ 20
但恶人的眼目必要失明。 他们无路可逃; 他们的指望就是气绝。

< ایّوب 11 >