ایّوب 10
| «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم. | ۱ 1 |
A minha alma tem tedio á minha vida: darei livre curso á minha queixa, fallarei na amargura da minha alma.
| به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟ | ۲ 2 |
Direi a Deus: Não me condemnes: faze-me saber porque contendes comigo.
| آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟ | ۳ 3 |
Parece-te bem que me opprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos impios?
| آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟ | ۴ 4 |
Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
| آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟ | ۵ 5 |
São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus annos como os annos de um homem,
| که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟ | ۶ 6 |
Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu peccado?
| اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست. | ۷ 7 |
Bem sabes tu que eu não sou impio: todavia ninguem ha que me livre da tua mão.
| «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟ | ۸ 8 |
As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; comtudo me consomes.
| به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟ | ۹ 9 |
Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
| آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟ | ۱۰ 10 |
Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
| مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی. | ۱۱ 11 |
De pelle e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
| حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود. | ۱۲ 12 |
Vida e beneficencia me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espirito.
| اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود. | ۱۳ 13 |
Porém estas coisas as occultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve comtigo.
| اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت. | ۱۴ 14 |
Se eu peccar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
| اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم! | ۱۵ 15 |
Se fôr impio, ai de mim! e se fôr justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de affronta; e olho para a minha miseria.
| و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت. | ۱۶ 16 |
Porque se vae crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
| گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند. | ۱۷ 17 |
Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
| پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید. | ۱۸ 18 |
Por quepois me tiraste da madre? Ah se então dera o espirito, e olhos nenhuns me vissem!
| پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم. | ۱۹ 19 |
Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado á sepultura!
| آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم، | ۲۰ 20 |
Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
| قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت! | ۲۱ 21 |
Antes que vá e d'onde nunca torne, á terra da escuridão e da sombra da morte;
| به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.» | ۲۲ 22 |
Terra escurissima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
