پیدایش 13

۱ 1 و ابرام با زن خود، و تمام اموال خویش، و لوط، از مصر به جنوب آمدند.

۲ 2 وابرام از مواشی و نقره و طلا، بسیار دولتمند بود.

۳ 3 پس، از جنوب، طی منازل کرده، به بیت ئیل آمد، بدانجایی که خیمه‌اش در ابتدا بود، در میان بیت ئیل و عای،

۴ 4 به مقام آن مذبحی که اول بنانهاده بود، و در آنجا ابرام نام یهوه را خواند.

۵ 5 ولوط را نیز که همراه ابرام بود، گله و رمه و خیمه هابود.

۶ 6 و زمین گنجایش ایشان را نداشت که دریکجا ساکن شوند زیرا که اندوخته های ایشان بسیار بود، و نتوانستند در یک جا سکونت کنند.

۷ 7 و در میان شبانان مواشی ابرام و شبانان مواشی لوط نزاع افتاد. و در آن هنگام کنعانیان و فرزیان، ساکن زمین بودند.

۸ 8 پس ابرام به لوط گفت: «زنهاردر میان من و تو، و در میان شبانان من و شبانان تونزاعی نباشد، زیرا که ما برادریم.

۹ 9 مگر تمام زمین پیش روی تو نیست؟ ملتمس اینکه از من جداشوی. اگر به‌جانب چپ روی، من بسوی راست خواهم رفت و اگر بطرف راست روی، من به‌جانب چپ خواهم رفت.»

۱۰ 10 آنگاه لوط چشمان خود را برافراشت، وتمام وادی اردن را بدید که همه‌اش مانند باغ خداوند و زمین مصر، به طرف صوغر، سیراب بود، قبل از آنکه خداوند سدوم و عموره راخراب سازد.

۱۱ 11 پس لوط تمام وادی اردن را برای خود اختیار کرد، و لوط بطرف شرقی کوچ کرد، واز یکدیگر جدا شدند.

۱۲ 12 ابرام در زمین کنعان ماند، و لوط در بلاد وادی ساکن شد، و خیمه خودرا تا سدوم نقل کرد.

۱۳ 13 لکن مردمان سدوم بسیار شریر و به خداوند خطاکار بودند.

۱۴ 14 و بعد از جداشدن لوط از وی، خداوند به ابرام گفت: «اکنون توچشمان خود را برافراز و از مکانی که در آن هستی، بسوی شمال و جنوب، و مشرق و مغرب بنگر

۱۵ 15 زیرا تمام این زمین را که می‌بینی به تو وذریت تو تا به ابد خواهم بخشید.

۱۶ 16 و ذریت تو رامانند غبار زمین گردانم. چنانکه اگر کسی غبارزمین را تواند شمرد، ذریت تو نیز شمرده شود.

۱۷ 17 برخیز و در طول و عرض زمین گردش کن زیراکه آن را به تو خواهم داد.»

۱۸ 18 و ابرام خیمه خودرا نقل کرده، روانه شد و در بلوطستان ممری که در حبرون است، ساکن گردید، و در آنجا مذبحی برای یهوه بنا نهاد.