جامعه 1
| کلام جامعه بن داود که در اورشلیم پادشاه بود: | ۱ 1 |
在耶路撒冷作王、大卫的儿子、传道者的言语。
| باطل اباطیل، جامعه می‌گوید، باطل اباطیل، همه‌چیز باطل است. | ۲ 2 |
传道者说：虚空的虚空， 虚空的虚空，凡事都是虚空。
| انسان را ازتمامی مشقتش که زیر آسمان می‌کشد چه منفعت است؟ | ۳ 3 |
人一切的劳碌， 就是他在日光之下的劳碌，有什么益处呢？
| یک طبقه می‌روند و طبقه دیگرمی آیند و زمین تا به ابد پایدار می‌ماند. | ۴ 4 |
一代过去，一代又来， 地却永远长存。
| آفتاب طلوع می‌کند و آفتاب غروب می‌کند وبه‌جایی که از آن طلوع نمود می‌شتابد. | ۵ 5 |
日头出来，日头落下， 急归所出之地。
| بادبطرف جنوب می‌رود و بطرف شمال دور می‌زند؛ دورزنان دورزنان می‌رود و باد به مدارهای خود برمی گردد. | ۶ 6 |
风往南刮，又向北转， 不住地旋转，而且返回转行原道。
| جمیع نهرها به دریاجاری می‌شود اما دریا پر نمی گردد؛ به مکانی که نهرها از آن جاری شد به همان جا بازبرمی گردد. | ۷ 7 |
江河都往海里流，海却不满； 江河从何处流，仍归还何处。
| همه‌چیزها پر از خستگی است که انسان آن را بیان نتواند کرد. چشم از دیدن سیر نمی شود و گوش از شنیدن مملونمی گردد. | ۸ 8 |
万事令人厌烦， 人不能说尽。 眼看，看不饱； 耳听，听不足。
| آنچه بوده است همان است که خواهد بود، و آنچه شده است همان است که خواهد شد و زیر آفتاب هیچ‌چیز تازه نیست. | ۹ 9 |
已有的事后必再有； 已行的事后必再行。 日光之下并无新事。
| آیا چیزی هست که درباره‌اش گفته شود: ببین این تازه است. در دهرهایی که قبل از مابود آن چیز قدیم بود. | ۱۰ 10 |
岂有一件事人能指着说这是新的？ 哪知，在我们以前的世代早已有了。
| ذکری از پیشینیان نیست، و از آیندگان نیز که خواهند آمد، نزدآنانی که بعد از ایشان خواهند آمد، ذکری نخواهد بود. | ۱۱ 11 |
已过的世代，无人记念； 将来的世代，后来的人也不记念。
| من که جامعه هستم بر اسرائیل در اورشلیم پادشاه بودم، | ۱۲ 12 |
我传道者在耶路撒冷作过以色列的王。
| و دل خود را بر آن نهادم که در هرچیزی که زیر آسمان کرده می‌شود، با حکمت تفحص و تجسس نمایم. این مشقت سخت است که خدا به بنی آدم داده است که به آن زحمت بکشند. | ۱۳ 13 |
我专心用智慧寻求、查究天下所做的一切事，乃知 神叫世人所经练的是极重的劳苦。
| و تمامی کارهایی را که زیر آسمان کرده می‌شود، دیدم که اینک همه آنها بطالت و درپی باد زحمت کشیدن است. | ۱۴ 14 |
我见日光之下所做的一切事，都是虚空，都是捕风。
| کج را راست نتوان کرد و ناقص را بشمار نتوان آورد. | ۱۵ 15 |
弯曲的，不能变直； 缺少的，不能足数。
| در دل خود تفکر نموده، گفتم: اینک من حکمت را به غایت افزودم، بیشتر از همگانی که قبل از من براورشلیم بودند؛ و دل من حکمت و معرفت رابسیار دریافت نمود؛ | ۱۶ 16 |
我心里议论说：我得了大智慧，胜过我以前在耶路撒冷的众人，而且我心中多经历智慧和知识的事。
| و دل خود را بر دانستن حکمت و دانستن حماقت و جهالت مشغول ساختم. پس فهمیدم که این نیز درپی باد زحمت کشیدن است. | ۱۷ 17 |
我又专心察明智慧、狂妄，和愚昧，乃知这也是捕风。
| زیرا که در کثرت حکمت کثرت غم است و هر‌که علم را بیفزاید، حزن رامی افزاید. | ۱۸ 18 |
因为多有智慧，就多有愁烦； 加增知识的，就加增忧伤。
