تثنیه 14

۱ 1 شما پسران یهوه خدای خود هستید، پس برای مردگان، خویشتن را مجروح منمایید، و مابین چشمان خود را متراشید.

۲ 2 زیراتو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی، وخداوند تو را برای خود برگزیده است تا از جمیع امتهایی که برروی زمین‌اند به جهت او قوم خاص باشی.

۳ 3 هیچ‌چیز مکروه مخور.

۴ 4 این است حیواناتی که بخورید: گاو و گوسفند و بز،

۵ 5 و آهو و غزال وگور و بزکوهی و ریم و گاو دشتی و مهات.

۶ 6 و هرحیوان شکافته سم که سم را به دو حصه شکافته دارد و نشخوار کند، آن را از بهایم بخورید.

۷ 7 لیکن از نشخوارکنندگان و شکافتگان سم اینهارا مخورید: یعنی شتر و خرگوش و ونک، زیرا که نشخوار می‌کنند اما شکافته سم نیستند. اینهابرای شما نجس‌اند.

۸ 8 و خوک زیرا شکافته سم است، لیکن نشخوار نمی کند، این برای شما نجس است. از گوشت آنها مخورید و لاش آنها را لمس مکنید.

۹ 9 از همه آنچه در آب است اینها را بخورید: هرچه پر و فلس دارد، آنها را بخورید.

۱۰ 10 و هرچه پر و فلس ندارد مخورید، برای شما نجس است.

۱۱ 11 از همه مرغان طاهر بخورید.

۱۲ 12 و این است آنهایی که نخورید: عقاب و استخوان خوار و نسربحر،

۱۳ 13 و لاشخوار و شاهین و کرکس به اجناس آن؛

۱۴ 14 و هر غراب به اجناس آن؛

۱۵ 15 و شترمرغ وجغد و مرغ دریایی و باز، به اجناس آن؛

۱۶ 16 و بوم و بوتیمار و قاز؛

۱۷ 17 و قائت و رخم و غواص؛

۱۸ 18 ولقلق و کلنک، به اجناس آن؛ و هدهد و شبپره.

۱۹ 19 و همه حشرات بالدار برای شما نجس‌اند؛ خورده نشوند.

۲۰ 20 اما از همه مرغان طاهربخورید.

۲۱ 21 هیچ میته مخورید؛ به غریبی که درون دروازه های تو باشد بده تا بخورد، یا به اجنبی بفروش، زیرا که تو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی و بزغاله را در شیر مادرش مپز.

۲۲ 22 عشر تمامی محصولات مزرعه خود را که سال به سال از زمین برآید، البته بده.

۲۳ 23 و به حضور یهوه خدایت در مکانی که برگزیند تا نام خود را در آنجا ساکن سازد، عشر غله و شیره وروغن خود را و نخست زادگان رمه و گله خویش را بخور، تا بیاموزی که از یهوه خدایت همه اوقات بترسی.

۲۴ 24 و اگر راه از برایت دور باشد که آن را نمی توانی برد، و آن مکانی که یهوه، خدایت، خواهد برگزید تا نام خود را در آن بگذارد، وقتی که یهوه، خدایت، تو را برکت دهد، از تو دور باشد.

۲۵ 25 پس آن را به نقره بفروش و نقره را بدست خود گرفته، به مکانی که یهوه خدایت برگزیند، برو.

۲۶ 26 و نقره را برای هرچه دلت می‌خواهد از گاو و گوسفند و شراب و مسکرات و هرچه دلت از تو بطلبد، بده، و در آنجا بحضوریهوه، خدایت، بخور و خودت با خاندانت شادی نما.

۲۷ 27 و لاوی‌ای را که اندرون دروازه هایت باشد، ترک منما چونکه او را با تو حصه و نصیبی نیست.

۲۸ 28 و در آخر هر سه سال تمام عشر محصول خود را در همان سال بیرون آورده، در اندرون دروازه هایت ذخیره نما.

۲۹ 29 و لاوی چونکه با توحصه و نصیبی ندارد و غریب و یتیم و بیوه‌زنی که درون دروازه هایت باشند، بیایند و بخورند و سیرشوند، تا یهوه، خدایت، تو را در همه اعمال دستت که می‌کنی، برکت دهد.