اول قرنتیان 11

۱ 1 پس اقتدا به من نمایید چنانکه من نیز به مسیح می‌کنم.

Be imitators of me, even as I also am of Messiah.

۲ 2 اما‌ای برادران شما را تحسین می‌نمایم ازاین جهت که در هرچیز مرا یاد می‌دارید و اخبار رابطوری که به شما سپردم، حفظ می‌نمایید.

Now I praise you, brothers, that you remember me in all things, and hold firm the traditions, even as I delivered them to you.

۳ 3 اما می‌خواهم شما بدانید که سر هر مرد، مسیح است و سر زن، مرد و سر مسیح، خدا.

But I would have you know that the head of every man is Messiah, and the head of the woman is man, and the head of Messiah is God.

۴ 4 هرمردی که سرپوشیده دعا یا نبوت کند، سر خود رارسوا می‌نماید.

Every man praying or prophesying, having his head covered, dishonours his head.

۵ 5 اما هر زنی که سر برهنه دعا یانبوت کند، سر خود را رسوا می‌سازد، زیرا این چنان است که تراشیده شود.

But every woman praying or prophesying with her head uncovered dishonours her head. For it is one and the same thing as if she were shaved.

۶ 6 زیرا اگر زن نمی پوشد، موی را نیز ببرد؛ و اگر زن را موی بریدن یا تراشیدن قبیح است، باید بپوشد.

For if a woman is not covered, let her hair also be cut off. But if it is shameful for a woman to have her hair cut off or be shaved, let her be covered.

۷ 7 زیراکه مرد را نباید سر خود بپوشد چونکه او صورت و جلال خداست، اما زن جلال مرد است.

For a man indeed ought not to have his head covered, because he is the image and glory of God, but the woman is the glory of the man.

۸ 8 زیراکه مرد از زن نیست بلکه زن از مرد است.

For man is not from woman, but woman from man;

۹ 9 و نیزمرد بجهت زن آفریده نشد، بلکه زن برای مرد.

for man wasn’t created for the woman, but woman for the man.

۱۰ 10 از این جهت زن می‌باید عزتی بر سر داشته باشد به‌سبب فرشتگان.

For this cause the woman ought to have authority over her own head, because of the angels.

۱۱ 11 لیکن زن از مرد جدانیست و مرد هم جدا از زن نیست در خداوند.

Nevertheless, neither is the woman independent of the man, nor the man independent of the woman, in the Lord.

۱۲ 12 زیرا چنانکه زن از مرد است، همچنین مرد نیزبوسیله زن، لیکن همه‌چیز از خدا.

For as woman came from man, so a man also comes through a woman; but all things are from God.

۱۳ 13 در دل خود انصاف دهید: آیا شایسته است که زن ناپوشیده نزد خدا دعا کند؟

Judge for yourselves. Is it appropriate that a woman pray to God unveiled?

۱۴ 14 آیا خودطبیعت شما را نمی آموزد که اگر مرد موی درازدارد، او را عار می‌باشد؟

Doesn’t even nature itself teach you that if a man has long hair, it is a dishonour to him?

۱۵ 15 و اگر زن موی درازدارد، او را فخر است، زیرا که موی بجهت پرده بدو داده شد؟

But if a woman has long hair, it is a glory to her, for her hair is given to her for a covering.

۱۶ 16 و اگر کسی ستیزه گر باشد، ما وکلیساهای خدا را چنین عادتی نیست.

But if any man seems to be contentious, we have no such custom, neither do God’s assemblies.

۱۷ 17 لیکن چون این حکم را به شما می‌کنم، شمارا تحسین نمی کنم، زیرا که شما نه از برای بهتری بلکه برای بدتری جمع می‌شوید.

But in giving you this command I don’t praise you, because you come together not for the better but for the worse.

۱۸ 18 زیرا اولاهنگامی که شما در کلیسا جمع می‌شوید، می‌شنوم که در میان شما شقاقها روی می‌دهد وقدری از آن را باور می‌کنم.

For first of all, when you come together in the assembly, I hear that divisions exist amongst you, and I partly believe it.

۱۹ 19 از آن جهت که لازم است در میان شما بدعتها نیز باشد تا که مقبولان از شما ظاهر گردند.

For there also must be factions amongst you, that those who are approved may be revealed amongst you.

۲۰ 20 پس چون شما دریک جا جمع می‌شوید، ممکن نیست که شام خداوند خورده شود،

When therefore you assemble yourselves together, it is not the Lord’s supper that you eat.

۲۱ 21 زیرا در وقت خوردن هرکس شام خود را پیشتر می‌گیرد و یکی گرسنه و دیگری مست می‌شود.

For in your eating each one takes his own supper first. One is hungry, and another is drunken.

۲۲ 22 مگر خانه‌ها برای خوردن و آشامیدن ندارید؟ یا کلیسای خدا راتحقیر می‌نمایید و آنانی را که ندارند شرمنده می‌سازید؟ به شما چه بگویم؟ آیا در این امر شمارا تحسین نمایم؟ تحسین نمی نمایم!

What, don’t you have houses to eat and to drink in? Or do you despise God’s assembly and put them to shame who don’t have enough? What shall I tell you? Shall I praise you? In this I don’t praise you.

۲۳ 23 زیرا من از خداوند یافتم، آنچه به شما نیزسپردم که عیسی خداوند در شبی که او را تسلیم کردند، نان را گرفت

For I received from the Lord that which also I delivered to you, that the Lord Yeshua on the night in which he was betrayed took bread.

۲۴ 24 و شکر نموده، پاره کرد وگفت: «بگیرید بخورید. این است بدن من که برای شما پاره می‌شود. این را به یادگاری من به‌جاآرید.»

When he had given thanks, he broke it and said, “Take, eat. This is my body, which is broken for you. Do this in memory of me.”

۲۵ 25 و همچنین پیاله را نیز بعد از شام وگفت: «این پیاله عهد جدید است در خون من. هرگاه این را بنوشید، به یادگاری من بکنید.»

In the same way he also took the cup after supper, saying, “This cup is the new covenant in my blood. Do this, as often as you drink, in memory of me.”

۲۶ 26 زیرا هرگاه این نان را بخورید و این پیاله رابنوشید، موت خداوند را ظاهر می‌نمایید تاهنگامی که بازآید.

For as often as you eat this bread and drink this cup, you proclaim the Lord’s death until he comes.

۲۷ 27 پس هرکه بطور ناشایسته نان را بخورد وپیاله خداوند را بنوشد، مجرم بدن و خون خداوند خواهد بود.

Therefore whoever eats this bread or drinks the Lord’s cup in a way unworthy of the Lord will be guilty of the body and the blood of the Lord.

۲۸ 28 اما هر شخص خود راامتحان کند و بدینطرز از آن نان بخورد و از آن پیاله بنوشد.

But let a man examine himself, and so let him eat of the bread and drink of the cup.

۲۹ 29 زیرا هرکه می‌خورد و می‌نوشد، فتوای خود را می‌خورد و می‌نوشد اگر بدن خداوند را تمییز نمی کند.

For he who eats and drinks in an unworthy way eats and drinks judgement to himself if he doesn’t discern the Lord’s body.

۳۰ 30 از این سبب بسیاری از شما ضعیف و مریض‌اند و بسیاری خوابیده‌اند.

For this cause many amongst you are weak and sickly, and not a few sleep.

۳۱ 31 اما اگر برخود حکم می‌کردیم، حکم بر مانمی شد.

For if we discerned ourselves, we wouldn’t be judged.

۳۲ 32 لکن هنگامی که بر ما حکم می‌شود، از خداوند تادیب می‌شویم مبادا با اهل دنیا بر ماحکم شود.

But when we are judged, we are disciplined by the Lord, that we may not be condemned with the world.

۳۳ 33 لهذا‌ای برادران من، چون بجهت خوردن جمع می‌شوید، منتظر یکدیگر باشید.

Therefore, my brothers, when you come together to eat, wait for one another.

۳۴ 34 و اگرکسی گرسنه باشد، در خانه بخورد، مبادا بجهت عقوبت جمع شوید. و چون بیایم، مابقی را منتظم خواهم نمود.

But if anyone is hungry, let him eat at home, lest your coming together be for judgement. The rest I will set in order whenever I come.