اول قرنتیان 10

۱ 1 زیرا‌ای برادران نمی خواهم شما بی خبر باشید از اینکه پدران ما همه زیرابر بودند و همه از دریا عبور نمودند

And I do not wish you to be ignorant, brothers, that all our fathers were under the cloud, and all passed through the sea,

۲ 2 و همه به موسی تعمید یافتند، در ابر و در دریا؛

and all were immersed into Moses in the cloud, and in the sea;

۳ 3 و همه همان خوراک روحانی را خوردند

and all ate the same spiritual food,

۴ 4 و همه همان شرب روحانی را نوشیدند، زیرا که می‌آشامیدنداز صخره روحانی که از عقب ایشان می‌آمد و آن صخره مسیح بود.

and all drank the same spiritual drink, for they were drinking of a spiritual rock following them, and the rock was the Christ;

۵ 5 لیکن از اکثر ایشان خداراضی نبود، زیرا که در بیابان انداخته شدند.

but in the most of them God was not well pleased, for they were strewn in the wilderness,

۶ 6 و این امور نمونه‌ها برای ما شد تا ماخواهشمند بدی نباشیم، چنانکه ایشان بودند؛

and those things became types of us, for our not passionately desiring evil things, as also these desired.

۷ 7 ونه بت‌پرست شوید، مثل بعضی از ایشان، چنانکه مکتوب است: «قوم به اکل و شرب نشستند وبرای لهو و لعب برپا شدند.»

Neither become idolaters, as certain of them, as it has been written: “The people sat down to eat and to drink, and stood up to play”;

۸ 8 و نه زنا کنیم چنانکه بعضی از ایشان کردند و در یک روزبیست و سه هزار نفر هلاک گشتند.

neither may we commit whoredom, as certain of them committed whoredom, and there fell in one day twenty-three thousand;

۹ 9 و نه مسیح راتجربه کنیم، چنانکه بعضی از ایشان کردند و ازمارها هلاک گردیدند.

neither may we tempt the Christ, as also certain of them tempted, and perished by the serpents;

۱۰ 10 و نه همهمه کنید، چنانکه بعضی از ایشان کردند و هلاک کننده ایشان را هلاک کرد.

neither murmur, as also some of them murmured, and perished by the destroyer.

۱۱ 11 و این همه بطور مثل بدیشان واقع شد وبرای تنبیه ما مکتوب گردید که اواخر عالم به ما رسیده است. (aiōn g165)

And all these things happened to those persons as types, and they were written for our admonition, to whom the end of the ages came, (aiōn g165)

۱۲ 12 پس آنکه گمان برد که قایم است، باخبر باشد که نیفتد.

so that he who is thinking to stand—let him observe, lest he fall.

۱۳ 13 هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد، شما را فرو نگرفت. اما خداامین است که نمی گذارد شما فوق طاقت خودآزموده شوید، بلکه باتجربه مفری نیز می‌سازد تایارای تحمل آن را داشته باشید.

No temptation has taken you—except that of man; and God is faithful, who will not permit you to be tempted above what you are able, but He will make, with the temptation, also the outlet, for your being able to bear [it].

۱۴ 14 لهذا‌ای عزیزان من از بت‌پرستی بگریزید.

For this reason, my beloved, flee from the idolatry;

۱۵ 15 به خردمندان سخن می‌گویم: خود حکم کنیدبرآنچه می‌گویم.

as to wise men I speak—judge what I say.

۱۶ 16 پیاله برکت که آن را تبرک می‌خوانیم، آیا شراکت در خون مسیح نیست؟ ونانی را که پاره می‌کنیم، آیا شراکت در بدن مسیح نی؟

The cup of the blessing that we bless—is it not the fellowship of the blood of the Christ? The bread that we break—is it not the fellowship of the body of the Christ?

۱۷ 17 زیرا ما که بسیاریم، یک نان و یکتن می‌باشیم چونکه همه از یک نان قسمت می‌یابیم.

Because one bread, one body, are we the many—for we all partake of the one bread.

۱۸ 18 اسرائیل جسمانی را ملاحظه کنید! آیاخورندگان قربانی‌ها شریک قربانگاه نیستند؟

See Israel according to the flesh! Are those not eating the sacrifices in the fellowship of the altar?

۱۹ 19 پس چه گویم؟ آیا بت چیزی می‌باشد؟ یا که قربانی بت چیزی است؟

What do I say then? That an idol is anything? Or that a sacrifice offered to an idol is anything?

۲۰ 20 نی! بلکه آنچه امت هاقربانی می‌کنند، برای دیوها می‌گذرانند نه برای خدا؛ و نمی خواهم شما شریک دیوها باشید.

[No, ] but that the things that the nations sacrifice—they sacrifice to demons and not to God; and I do not wish you to come into the fellowship of the demons.

۲۱ 21 محال است که هم از پیاله خداوند و هم از پیاله دیوها بنوشید؛ و هم از مایده خداوند و هم ازمایده دیوها نمی توانید قسمت برد.

You are not able to drink the cup of the LORD and the cup of demons; you are not able to partake of the table of the LORD and of the table of demons;

۲۲ 22 آیاخداوند را به غیرت می‌آوریم یا از او تواناترمی باشیم؟

do we arouse the LORD to jealousy? Are we stronger than He?

۲۳ 23 همه‌چیز جایز است، لیکن همه مفیدنیست؛ همه رواست، لیکن همه بنا نمی کند.

All things are lawful to me, but not all things are profitable; all things are lawful to me, but not all things build up;

۲۴ 24 هرکس نفع خود را نجوید، بلکه نفع دیگری را.

let no one seek his own—but each another’s.

۲۵ 25 هرآنچه را در قصابخانه می‌فروشند، بخوریدو هیچ مپرسید به‌خاطر ضمیر.

Eat whatever is sold in the meat-market, not inquiring, because of the conscience,

۲۶ 26 زیرا که جهان و پری آن از آن خداوند است.

for the earth and its fullness [are] the LORD’s;

۲۷ 27 هرگاه کسی ازبی ایمانان از شما وعده خواهد و می‌خواهیدبروید، آنچه نزد شما گذارند بخورید و هیچ مپرسید بجهت ضمیر.

and if anyone of the unbelieving calls you, and you wish to go, eat all that is set before you, inquiring nothing, because of the conscience;

۲۸ 28 اما اگر کسی به شماگوید «این قربانی بت است»، مخورید به‌خاطر آن کس که خبر داد و بجهت ضمیر، زیرا که جهان وپری آن از آن خداوند است.

and if anyone may say to you, “This is a thing sacrificed to an idol,” do not eat, because of that one who showed [it], and of the conscience, for the LORD’s [is] the earth and its fullness:

۲۹ 29 اما ضمیرمی گویم نه از خودت بلکه ضمیر آن دیگر؛ زیراچرا ضمیر دیگری بر آزادی من حکم کند؟

and conscience, I say, not of yourself, but of the other, for why [is it] that my liberty is judged by another’s conscience?

۳۰ 30 واگر من به شکر بخورم، چرا بر من افترا زنند به‌سبب آن چیزی که من برای آن شکر می‌کنم؟

And if I partake thankfully, why am I spoken of [as] evil, for that for which I give thanks?

۳۱ 31 پس خواه بخورید، خواه بنوشید، خواه هرچه کنید، همه را برای جلال خدا بکنید.

Whether, then, you eat, or drink, or do anything, do all to the glory of God;

۳۲ 32 یهودیان و یونانیان و کلیسای خدا را لغزش مدهید.

become offenseless, both to Jews and Greeks, and to the Assembly of God;

۳۳ 33 چنانکه من نیز در هرکاری همه را خوش می‌سازم و نفع خود را طالب نیستم، بلکه نفع بسیاری را تا نجات یابند.

as I also please all in all things, not seeking my own profit, but that of many—that they may be saved.