ଲୁକ 24
1 ମାତର୍ ସାତ୍ ଦିନ୍ନି ରଇବାର୍ ଉଟ୍ଲା ହାକାଡ଼େ ହେୱେକ୍ ଜାଲ୍ଦି କିତି ହାର୍ଦି ବାସ୍ନା ସାମାନ୍ ଅଜ଼ି ଦୁଗେର୍ ତାକେ ହାଚିକ୍ ।
ଆଉ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ସେମାନେ ବିଧି ଅନୁସାରେ ବିଶ୍ରାମ କଲେ, କିନ୍ତୁ ସପ୍ତାହର ପ୍ରଥମ ଦିନର ଅତି ପ୍ରତ୍ୟୁଷରେ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତୁତ ସୁଗନ୍ଧିଦ୍ରବ୍ୟ ଘେନି ସମାଧି-ସ୍ଥାନ ନିକଟକୁ ଗଲେ।
2 ଆରେ, ହେୱାର୍ ଦୁଗେର୍ତାଂ କାଲ୍ ଗ୍ରୁତ୍ତାକା ହୁଡ଼୍ତିକ୍,
ପୁଣି, ସେମାନେ ସମାଧିରୁ ପଥରଟା ଗଡ଼ାଇ ଦିଆଯାଇଥିବା ଦେଖିଲେ,
3 ମାତର୍ ବିତ୍ରେ ହାଲ୍ଜି ମାପ୍ରୁ ଜିସୁତି ଗାଗାଡ଼୍ ଗାଟାୱିତିକ୍ ।
କିନ୍ତୁ ଭିତରକୁ ଯାଇ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଶରୀର ପାଇଲେ ନାହିଁ।
4 ଆରେ, ହେୱେକ୍ ହେଦାଂ କାଜିଂ ବୁଦିବାଣା ଆନିକା, ଏଲେଙ୍ଗ୍ ୱେଡ଼ାଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼ାଟ୍, ଅଜଡ଼୍ ହେନ୍ଦ୍ରା ଉସ୍ପିସ୍ ରିକାର୍ ଲକୁ ହେୱେକ୍ ତାକେ ଏକାତାର୍;
ଆଉ, ସେମାନେ ସେ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ହତବୁଦ୍ଧି ହେଉଅଛନ୍ତି, ଏପରି ସମୟରେ ଦେଖ, ଉଜ୍ଜ୍ୱଳବସ୍ତ୍ର ପରିହିତ ଦୁଇ ଜଣ ବ୍ୟକ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲେ;
5 ହେବେ ହେୱେକ୍ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆଜ଼ି ମେଦ୍ନିତ ମୁମ୍ ଆତିଲେ, ହେୱାର୍ ହେୱେକାଂ ଇଚାର୍, “ହାତିଲକାର୍ ବିତ୍ରେ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନେକିଦେଂ ଜିତାକାନିଂ ଡେକ୍ନାଦେରା?
ସେଥିରେ ସେମାନେ ଭୀତ ହୋଇ ଅଧୋମୁଖ ହୁଅନ୍ତେ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ମୃତମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ତୁମ୍ଭେମାନେ କାହିଁକି ଜୀବିତଙ୍କର ଅନ୍ୱେଷଣ କରୁଅଛ?
6 ହେୱାନ୍ ଇବେ ହିଲୁନ୍, ମାତର୍ ନିଂତାନ୍ନା । ହେୱାନ୍ ଗାଲିଲିତ ମାନି ୱେଡ଼ାଲିଂ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱେଚ୍ଚି ମାନ୍ଞ୍ଚାନ୍, ହେଦାଂ ଏତୁ କିୟାଟ୍ ।”
ସେ ଏଠାରେ ନାହାନ୍ତି, ମାତ୍ର ଉଠିଅଛନ୍ତି। “ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଯେ ଅବଶ୍ୟ ପାପୀମାନଙ୍କ ହସ୍ତରେ ସମର୍ପିତ ହୋଇ କ୍ରୁଶରେ ହତ ହେବାକୁ ଓ ତୃତୀୟ ଦିବସରେ ପୁନରୁତ୍ଥାନ କରିବାକୁ ହେବ,”
7 ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ପାପିୟାର୍ କେଇଦ କ୍ରୁସ୍ତ ହାଦେଂ ଆରି ତିନି ଦିନ୍ତ ଆରି ନିଙ୍ଗ୍ଦେଙ୍ଗ୍ ଆନାତ୍ ।
ଏହି ଯେଉଁ ବାକ୍ୟ ସେ ଗାଲିଲୀରେ ଥିବା ସମୟରେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହିଥିଲେ, ତାହା ସ୍ମରଣ କର।
8 ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାର୍ ହେୱାନ୍ କାତା ଏତୁ କିତାର୍,
ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କ ବାକ୍ୟ ସ୍ମରଣ କଲେ,
9 ଆରେ ଦୁଗେର୍ତାଂ ମାସ୍ଦିହାଲ୍ଜି ଏଗାର୍ ଜାଣ୍ ଚେଲାର୍ ଆରି ବିନ୍ ଲଗାଂ ଇ ସବୁ କାବୁର୍ ୱେଚ୍ଚାର୍ ।
ପୁଣି, ସମାଧିରୁ ବାହୁଡ଼ିଯାଇ ଏକାଦଶ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଓ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହିସବୁ ସମ୍ବାଦ ଦେଲେ।
10 ଇୱେକ୍ ମଗ୍ଦଲିନି ମରିୟମ୍ ଜହନା ଜାକୁବ୍ ତେହି ମରିୟମ୍ ଆରି ଇୱେକ୍ ହାଙ୍ଗ୍ଦାଂ ମାନି ବିନ୍ କଗ୍ଲେକ୍, ଇୱେକ୍ ପକ୍ୟାତାକାର୍ରିଂ ଇ ବିତ୍ରେ କାତା ୱେଚ୍ଚିକ୍ ।
ଏମାନେ ମଗ୍ଦଲୀନୀ ମରୀୟମ, ଯୋହାନା, ଯାକୁବଙ୍କ ମାତା ମରୀୟମ ଓ ଏମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଥିବା ଅନ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକମାନେ; ଏମାନେ ପ୍ରେରିତମାନଙ୍କୁ ଏହିସବୁ ବିଷୟ ଜଣାଇଲେ।
11 ମାତର୍ ଇ ସବୁ କାତା ହେୱାର୍ ତାକେ କ୍ଡେଞ୍ଚ୍କଣ୍ ଲାକେ ଲାଗାତାତ୍, ଆରେ ହେୱାର୍ ହେୱେକାଂ ପାର୍ତି କିୱାତାର୍ ।
ମାତ୍ର ଏସମସ୍ତ କଥା ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ କଳ୍ପିତ ଗଳ୍ପ ପରି ଲାଗିଲା, ଆଉ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲେ ନାହିଁ।
12 ମାତର୍ ପିତର୍ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ଦୁଗେର୍ ତାକେ ହନ୍ଚି ହାଚାନ୍, ଆରେ ଟଡ଼୍ଜି ହୁଡ଼୍ତାନ୍ ମତର୍ ହାରୁ ହେନ୍ଦ୍ରା ସବୁ ହୁଡ଼୍ତାନ୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ହେ ଗଟ୍ଣା ବିସ୍ରେ କାବା ଆଜ଼ି ତା ଇଞ୍ଜ ହାଚାନ୍ ।
[କିନ୍ତୁ ପିତର ଉଠି ସମାଧି ନିକଟକୁ ଦୌଡ଼ିଗଲେ ପୁଣି, ନଇଁପଡ଼ି ଚାହିଁ କେବଳ ସୂକ୍ଷ୍ମ ବସ୍ତ୍ରସବୁ ଦେଖିଲେ, ଆଉ ସେ ସେହି ଘଟଣା ବିଷୟରେ ଚମତ୍କୃତ ହୋଇ ଆପଣା ଘରକୁ ଚାଲିଗଲେ।]
13 ଆରେ ହୁଡ଼ାଟ୍, ହେ ଦିନ୍ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ ରିକାର୍ ଜିରୁସାଲମ୍ତାଂ ବେସିଆୱିତିସ୍ ଏଗାର୍ କିଲମିଟର୍ ଦେହାତାଂ ଇମାୟୁ ନାସ୍ତ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍
ଆଉ ଦେଖ, ସେହି ଦିନ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଦୁଇ ଜଣ ଯିରୂଶାଲମଠାରୁ ପ୍ରାୟ ସାତ ମାଇଲ୍ ଦୂରବର୍ତ୍ତୀ ଇମ୍ମାୟୁ ଗ୍ରାମକୁ ଯାଉଥିଲେ
14 ଆରି ଇ ୱିଜ଼ୁ ଗଟ୍ଣା ବିସ୍ରେ ହେୱାର୍ ହାୱେର୍ କାତାବାର୍ତା କିଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
ଓ ଏହି ସମସ୍ତ ଘଟଣା ବିଷୟରେ ପରସ୍ପର କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥିଲେ।
15 ହେୱାର୍ କାତାବାର୍ତା ଆରି ବେରଣ୍ୱେଚ୍ପା ଆନି ୱେଡ଼ାଲିଂ ଜିସୁ ଆପେ ହେୱାର୍ ତାକେ ୱାଜ଼ି ହେୱାର୍ ହୁକେ ତାଙ୍ଗ୍ଦେଂ ଲାଗାତାନ୍;
ସେମାନେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଓ ବାଦାନୁବାଦ କରୁଥିବା ସମୟରେ ଯୀଶୁ ଆପେ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସି ସେମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଗମନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ;
16 ମାତର୍ ହେୱାର୍ କାଣ୍କୁ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଗେହ୍ୟା ଆଜ଼ି ମାଚାତ୍ ଜେ, ହେୱାର୍ ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଚିନ୍କିଦେଂ ଆଡ୍ୱାତାର୍ ।
କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଚକ୍ଷୁ ଏପରି ରୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା ଯେ, ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ପାରିଲେ ନାହିଁ।
17 ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍ଗୁ ତାଙ୍ଗୁ ଇମ୍ଣି ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ କାତାବାର୍ତା କିନାଦେରା, ହେ ୱିଜ଼ୁ ଇନାକା?” ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାର୍ ବାଡ଼ିୟା ଆଜ଼ି ନିଲ୍ଚି ମାଚାର୍ ।
ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, “ତୁମ୍ଭେମାନେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଯେଉଁ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ପରସ୍ପର କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଅଛ, ସେ ସବୁ କଅଣ?” ସେଥିରେ ସେମାନେ ବିଷଣ୍ଣ ମୁଖରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଲେ।
18 ଆରେ ହେୱାର୍ ବିତ୍ରେ କେଲୟପା ଇନି ରକାନ୍ ହେୱାନିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଜିରୁସାଲମ୍ତ ବାହାକିନି ମାନାୟ୍ ବିତ୍ରେ ଏନ୍ ଇନାକା ରକାୟ୍ ହେ ବାହାନି ଏଚେକ୍ ଦିନ୍ନି ଗଟ୍ଣା ପୁନୁୟ୍?”
ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କ୍ଲେୟପା ନାମକ ଜଣେ ତାହାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଯିରୂଶାଲମସ୍ଥ ପ୍ରବାସୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଆପଣ କଅଣ ଏକାକୀ ସେ ସ୍ଥାନର ଏ କେତେକ ଦିନର ଘଟଣା ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ?
19 ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଇନେସ୍ ଇନେସ୍ ବାନି ଗଟ୍ଣା?” ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ନାଜରିତିୟାନି ଜିସୁତି ବିସ୍ରେ; ହେୱାନ୍ ଇସ୍ୱର୍ ଆରି ୱିଜ଼ୁ ଲକାର୍ କାଣ୍କୁତ କାମାୟ୍ତ ଆରି ବଚନ୍ତ ସାକ୍ତିକାଟାକାନ୍ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ ମାଚାନ୍,
ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, “କି କି ପ୍ରକାର ଘଟଣା?” ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ନାଜରିତୀୟ ଯୀଶୁଙ୍କ ବିଷୟ; ସେ ଈଶ୍ବର ଓ ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ କର୍ମରେ ଓ ବାକ୍ୟରେ ଜଣେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଭାବବାଦୀ ଥିଲେ,
20 ଆରେ ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍ ଆରି ମୁଡ଼୍ଦାକାର୍ ଇନେସ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ହାକି ଡାଣ୍ଡ୍ ଆଦେଂ ହେଲାୟ୍ କିଜ଼ି ତାଙ୍ଗ୍ କ୍ରୁସ୍ତ ଅସ୍ତାର୍, ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ।
ଆଉ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରଧାନ ଯାଜକ ଓ ଅଧ୍ୟକ୍ଷମାନେ କିପରି ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାଣଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ସମର୍ପଣ କରି ତାହାଙ୍କୁ କ୍ରୁଶରେ ବଧ କଲେ, ଏହି ସମସ୍ତ ବିଷୟ।
21 ମାତର୍ ଇନେର୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ତିଂ ମୁକ୍ତି କିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ଜେ ଇୱାନ୍, ହେଦାଂ ଆପେଂ ଆହା କିଜ଼ି ମାଚାପ୍; ମାତର୍ ଇଦାଂ ପିସ୍ତି ଇ ୱିଜ଼ୁ ଗଟ୍ଣାନି ନେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ତିନି ଦିନ୍ ଆତାତ୍ ।
କିନ୍ତୁ ଯେ ଇସ୍ରାଏଲକୁ ମୁକ୍ତ କରିବେ, ସେ ଯେ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତି, ତାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଆଶା କରିଥିଲୁ; ମାତ୍ର ଏହା ଛଡ଼ା ଏସମସ୍ତ ଘଟିବାର ଆଜିକି ତିନି ଦିନ ହେଲା।
22 ଆରେ ପା, ମା ବିତ୍ରେତାଂ କେତେକ୍ ଜାଣ୍ କଗ୍ଲେକ୍ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କାବା କିତ୍କ୍ନା; ହେୱେକ୍ ଉଟ୍ଲା ହାକାଡ଼େ ଦୁଗେର୍ ତାକେ ହାଲ୍ଜି ମାଚିକ୍,
ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆଚମ୍ଭିତ କରିଅଛନ୍ତି; ସେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟୁଷରେ ସମାଧି ନିକଟକୁ ଯାଇଥିଲେ
23 ଆରେ ହେୱାନ୍ତି ଗାଗାଡ଼୍ ଗାଟାୱାଦାଙ୍ଗ୍ ୱାଜ଼ି ଇଚିକ୍ ଜେ, ହେୱେକ୍ ଦୁତରିଂ ପା ହୁଡ଼୍ତିକ୍ନ୍ନା ଆରି ହେ ଦୁତ୍କୁ ଇଚିକ୍ ଜେ, ହେୱାନ୍ ଜିତାକାନ୍ ମାନାନ୍ ।
ଆଉ, ତାହାଙ୍କ ଶରୀର ନ ପାଇ ଆସି କହିଲେ ଯେ, ସେମାନେ ଦୂତମାନଙ୍କର ଦର୍ଶନ ମଧ୍ୟ ପାଇଅଛନ୍ତି ଓ ସେହି ଦୂତମାନେ କହିଲେ ଯେ, ସେ ଜୀବିତ ଅଛନ୍ତି।
24 ଆରେ, ମା ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାର୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ଇନେର୍ ଦୁଗେର୍ ଲାଗେ ହାଲ୍ଜି, କଗ୍ଲେହିମ୍ଣାଂ ଇନେସ୍ ଇଞ୍ଜି ମାଚିକ୍, ହେ ଲାକେ ହୁଡ଼୍ତିକ୍, ମାତର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ୱିତିକ୍ ।”
ଆଉ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କେହି ସମାଧି ନିକଟକୁ ଯାଇ, ସ୍ତ୍ରୀଲୋକମାନେ ଯେପରି କହିଥିଲେ, ସେପରି ଦେଖିଲେ, କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ନାହିଁ।
25 ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱେକାଂ ଇଚାନ୍, “ଏ ନିର୍ବୁଦିୟା କାଦେର୍ ଆରି ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାର୍ ହୁକେ ଇଚି ୱିଜ଼ୁ ବେରଣ୍ତ ପାର୍ତି କିଦେଙ୍ଗ୍ ହିତ୍ଡ଼ି ମାନ୍ କାଦେର୍,
ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ହେ ନିର୍ବୋଧମାନେ ଓ ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କଥିତ ସମସ୍ତ ବାକ୍ୟରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାକୁ ଶିଥିଳଚିତ୍ତମାନେ,
26 ଇ ୱିଜ଼ୁ ଦୁକ୍ କିଜ଼ି ଜାର୍ ପାଣ୍ ହଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା କ୍ରିସ୍ଟତି ଲଡ଼ା ହିଲ୍ୱାତାତ୍?”
ଏହି ସମସ୍ତ ଦୁଃଖଭୋଗ କରି ଆପଣା ମହିମାରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା କଅଣ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକ ନ ଥିଲା?”
27 ଆରେ, ମସା ଆରି ୱିଜ଼ାର୍ ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାନ୍ତାଂ ହାଙ୍ଗ୍ଜି ୱିଜ଼ୁ ଦରମ୍ ସାସ୍ତର୍ତ ଜାର୍ କାଜିଂ ବେରଣ୍ ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ବୁଜାୟ୍ କିତାନ୍ ।
ପୁଣି, ମୋଶା ଓ ସମସ୍ତ ଭାବବାଦୀଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସମସ୍ତ ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରରେ ଆପଣା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ କଥା ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇଦେଲେ।
28 ଆରେ, ହେୱାର୍ ଇମ୍ଣି ନାସ୍ତ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍, ହେବେଣ୍ଡାଂ ଲାଗେ ଏକିନିହିଙ୍ଗ୍, ହେୱାନ୍ ଆରେ ଆଗେ ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଟାଟାୟ୍ କିତାନ୍ ।
ଆଉ ସେମାନେ ଯେଉଁ ଗ୍ରାମକୁ ଯାଉଥିଲେ, ସେଥିର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୁଅନ୍ତେ ସେ ଆହୁରି ଆଗକୁ ଯିବାର ଭାବ ଦେଖାଇଲେ।
29 ମାତର୍ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଟେବାୟ୍ କିଜ଼ି ଇଚାର୍, “ମାହୁଦାଂ ମାନା, ଇନାକିଦେଂକି ମ୍ଡିସି ୱାନାତା” ଆରି ୱେଡ଼ା ହାଚାତେ । ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାନ୍ ହେୱେର୍ ହୁଦାଂ ମାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ ହାଚାନ୍ ।
କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ବଳାଇ କହିଲେ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ରହନ୍ତୁ, କାରଣ ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇ ଆସୁଅଛି ଓ ବେଳ ଗଡ଼ିଗଲାଣି। ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ରହିବାକୁ ଘର ଭିତରକୁ ଗଲେ।
30 ଆରେ, ହେୱାର୍ ହୁକେ ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚି ପାଚେ ହେୱାନ୍ ରୁଟି ଅଜ଼ି ଆସିର୍ବାଦ୍ କିତାନ୍, ଆରି ହେଦାଂ ଡ୍ରିକ୍ଚି ହେୱାରିଂ ହିଦେଂ ଲାଗାତାନ୍ ।
ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଭୋଜନରେ ବସିଲା ଉତ୍ତାରେ ସେ ରୁଟି ଘେନି ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ, ପୁଣି, ତାହା ଭାଙ୍ଗି ସେମାନଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ।
31 ହେବେ ହେୱାର୍ କାଣ୍କୁ ଜେୟାଆତିକ୍ ଆରି ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଚିନ୍ କିତାର୍; ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାର୍ ନଞ୍ଜର୍ତାଂ ମାୟାଁ ଆତାନ୍ ।
ତହିଁରେ ସେମାନଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହେଲା ଓ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଲେ; ଆଉ ସେ ସେମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଅନ୍ତର୍ହିତ ହେଲେ।
32 ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାର୍ ହେୱେର୍ ଇଚାର୍, “ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହାସ୍ଦ ହେୱାନ୍ ମା ହୁକେ କାତାବାର୍ତା କିଜ଼ି ମାଚାନ୍ ଆରି ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଦରମ୍ ସାସ୍ତର୍ ବୁଜାୟ୍ କିଜ଼ି ମାଞ୍ଚାନ୍, ହେୱେଡ଼ାଂ ଇନାକା ମା ମାନ୍ କେଦ୍ୱାଦାଂ ମାଚାତ୍?”
ସେଥିରେ ସେମାନେ ପରସ୍ପର କହିଲେ, ଯେତେବେଳେ ପଥ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥିଲେ ଓ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ବୁଝାଉଥିଲେ, ସେତେବେଳେ କଅଣ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ହୃଦୟ ଉତ୍ତପ୍ତ ହେଉ ନ ଥିଲା?
33 ଆରେ, ହେୱାର୍ ହେପାଦ୍ନା ନିଙ୍ଗ୍ଜି ଜିରୁସାଲମ୍ତ ଲେଉଟା ଆଜ଼ି ରବେ ରୁଣ୍ଡା ଆଜ଼ି ମାନି ଏଗାର୍ଜାଣ୍ତିଂ ଆରି ହେୱାର୍ ହଲ୍ୟାରିଂ ହୁଡ଼୍ତାନ୍;
ଆଉ ସେମାନେ ସେହି ଦଣ୍ଡରେ ଉଠି ଯିରୂଶାଲମ ସହରକୁ ବାହୁଡ଼ିଯାଇ ସମବେତ ହୋଇଥିବା ଏକାଦଶ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଓ ସେମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗୀମାନଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ;
34 ହେୱେର୍ ଇଞ୍ଜି ମାଚାର୍, “ମାପ୍ରୁ ହାତ୍ପା ନିଂତାନ୍ନା ଆରି ସିମନ୍ତିଂ ଚଞ୍ଜ୍ୟା ଆତାନ୍ ।”
ସେମାନେ କହୁଥିଲେ ପ୍ରଭୁ ନିଶ୍ଚୟ ଉଠିଅଛନ୍ତି ଓ ଶିମୋନଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଅଛନ୍ତି।
35 ଆରେ, ହେୱାର୍ପା ହାଜ଼ିନି ସବୁ ଗଟ୍ଣା ଆରି ରୁଟି ଡ୍ରିକ୍ନି ସମୁତ ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ହେୱାର୍ ହୁକେ ଚିନା ଆତାନ୍, ହେ ସବୁ ପୁଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ ।
ଆଉ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ବାଟର ସମସ୍ତ ଘଟଣା ଓ ରୁଟି ଭାଙ୍ଗିବାରେ ସେ କିପରି ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଚିହ୍ନାଗଲେ, ସେହିସବୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
36 ମାତର୍ ହେୱାର୍ ଇ ସବୁ ବେରଣ୍ ଇନିୱାଡ଼ାଲିଂ ମାପ୍ରୁ ଜିସୁ ନିଜେ ହେୱାର୍ ତାକେ ଏକାତାନ୍ ଆରେ ଇଚାନ୍, “ମି କାଜିଂ ସୁସ୍ତା ଆୟେତ୍ ।”
କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଏହିସବୁ କଥା କହୁଥିବା ସମୟରେ ସେ ଆପେ ଏମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲେ, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଶାନ୍ତି ବର୍ତ୍ତୁ।”
37 ମତର୍ ମାନାୟ୍ୟାର୍ କାବା ଆଜ଼ି ବେସି ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆଜ଼ି ର ପୁଦା ହୁଡ଼୍ନାରା ଇଞ୍ଜି ବାବି କିତାର୍ ।
ମାତ୍ର ସେମାନେ ଆତଙ୍କିତ ଓ ଭୀତ ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଭୂତ ଦେଖୁଅଛନ୍ତି ବୋଲି ମନେ କଲେ।
38 ହେବେଣ୍ଡାଂ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଇନେକିଦେଂ ପାଣ୍ଡ୍ରା ଆନାଦେରା, ଆରେ, ମି ମାନ୍ତ ଇନେକିଦେଂ ଗାଣ୍ଜୁ ନିଙ୍ଗ୍ନାତା?
ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “କାହିଁକି ଉଦ୍ବିଗ୍ନ ହେଉଅଛ, ପୁଣି, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମନରେ କାହିଁକି ତର୍କବିତର୍କ ଉଠୁଅଛି?
39 ଇୱାଙ୍ଗ୍ ଜେ ଆନ୍, ନା କେଇ ଆରି ପାନା ହୁଡ଼ାଟ୍, ନାଙ୍ଗ୍ ଡୁଜ଼ି ହୁଡ଼୍ଦାଟ୍, ଇନାକିଦେଂକି ନାଦାଂ ଇନେସ୍ ଜେଇ ଆରି ପ୍ଡେନ୍ ମାନାକା ଏପେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ନାଦେରା, ପୁଦାତିଙ୍ଗ୍ ହେ ଲାକେ ଆକାୟ୍ ।”
ଏ ଯେ ସ୍ୱୟଂ ମୁଁ, ମୋହର ହାତ ଓ ପାଦ ଦେଖ, ମୋତେ ସ୍ପର୍ଶ କରି ଦେଖ, କାରଣ ମୋହର ଯେପରି ମାଂସ ଓ ଅସ୍ଥି ଥିବାର ତୁମ୍ଭେମାନେ ଦେଖୁଅଛ, ଭୂତର ସେପରି ନାହିଁ।”
40 ଆରେ ହେୱାନ୍ ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ହେୱେରିଂ ଜାର୍ କେଇ ଆରି ପାନା ଚଚ୍ଚାନ୍ ।
[ଆଉ ସେ ଏହା କହି ସେମାନଙ୍କୁ ଆପଣା ହାତ ଓ ପାଦ ଦେଖାଇଲେ।]
41 ଲାଗିଂ ପା ହେୱାର୍ ୱାରି କାଜିଂ ପାର୍ତି କିୱାଦାଂ କାବା ଆତିଲେ ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଇବେ ମିବେ ଇନାକାତ ଇଚୁକ୍ କାଦି ମାନାତ୍?”
ତେବେ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ଆନନ୍ଦ ହେତୁ ଅବିଶ୍ୱାସ କରି ଚମତ୍କୃତ ହେବାରୁ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, “ଏଠାରେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ପାଖରେ କଅଣ ଖାଦ୍ୟ ଅଛି?”
42 ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ରଞ୍ଜାଙ୍ଗ୍ ୱାସ୍ତି ମିନ୍ ହିତାର୍ ।
ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଖଣ୍ଡେ ଭଜା ମାଛ ଦେଲେ।
43 ଆରେ, ଜିସୁ ଅଜ଼ି ହେୱାର୍ ମୁମ୍ଦ ଚିଚାନ୍ ।
ଆଉ, ସେ ତାହା ଘେନି ସେମାନଙ୍କ ସାକ୍ଷାତରେ ଭୋଜନ କଲେ।
44 ଆରି, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍ ମସାତି ବିଦି ଆରି ବେଣ୍ବାକ୍ଣାୟ୍କିନାକାର୍ ଆରି ନାନ୍ଦ୍କେର୍ନି ସାସ୍ତର୍ତାକେ ନା ବିସ୍ରେ ଇନା ଇନାକା ଇନାକା ଲେକା ଆତାତ୍ନ୍ନା, ହେ ସବୁ ପୁରା ଆନାକା ଲଡ଼ା, “ଆନ୍ ମି ହୁଦାଂ ରଚେ ମାନିହିଂ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇ ସବୁ ବେରଣ୍ ଇଞ୍ଜିମାନ୍ଚାଙ୍ଗ୍ ।”
ପୁଣି, ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୋଶାଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଏବଂ ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ଓ ଗୀତସଂହିତା ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରରେ ମୋʼ ବିଷୟରେ ଯାହା ଯାହା ଲେଖାଅଛି, ସେହିସବୁ ସଫଳ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ, ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ଥିବା ସମୟରେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଏହି ସମସ୍ତ କଥା କହିଥିଲି।”
45 ହେ ପାଦ୍ନା ହେୱାର୍ ଇନେସ୍ ଦର୍ମ ସାସ୍ତର୍ ବୁଜା ଆନାର୍, ହେଦାଂ କାଜିଂ ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ବୁଦିନି ହାଜ଼ି ଜେତାନ୍;
ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ଯେପରି ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ବୁଝି ପାରନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସେ ସେମାନଙ୍କର ମନ ଉନ୍ମୁକ୍ତ କଲେ;
46 ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଇ ଲାକେ ଲେକା ମାନାତ୍, “କ୍ରିସ୍ଟ ଦୁକ୍ବଗି କିନାନ୍ ଆରି ତିନି ଦିନ୍ତାଂ ହାକିତାକେତାଂ ନିଙ୍ଗ୍ନାନ୍,
ଆଉ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଏହି ପ୍ରକାରେ ଲେଖାଅଛି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଦୁଃଖଭୋଗ କରିବେ ଓ ତୃତୀୟ ଦିନରେ ମୃତମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପୁନର୍ବାର ଜୀବିତ ହେବେ,
47 ଆରେ ଜିରୁସାଲମ୍ତାଂ ହାଙ୍ଗ୍ଜି ୱିଜ଼ୁ ଜାତି ତାକେ ହେୱାନ୍ ତର୍ଦ ପାପ୍ କେମା କାଜିଂ ମାନ୍ବାଦ୍ଲାୟ୍ ବେରଣ୍ ସୁଣାୟ୍ କିତାର୍ ।
ପୁଣି, ଯିରୂଶାଲମ ସହରରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସମସ୍ତ ଜାତିଙ୍କ ନିକଟରେ ତାହାଙ୍କ ନାମରେ ପାପ କ୍ଷମା ନିମନ୍ତେ ମନ-ପରିବର୍ତ୍ତନର ପ୍ରସଙ୍ଗ ଘୋଷଣା କରାଯିବ।
48 ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ସାକି ଆନାଦେର୍ ।
ତୁମ୍ଭେମାନେ ଏହି ସମସ୍ତ ବିଷୟର ସାକ୍ଷୀ ଅଟ
49 ଆରେ ହୁଡ଼ାଟ୍, ନା ଆବା ଇନାକା ରାଣ୍ ହିତ୍ତାନ୍ନା, ହେଦାଂ ଆନ୍ ମି ତାକେ ପକ୍ତାନାଙ୍ଗା, ମାତର୍ ଜପିତାଂ ସାକ୍ତି ପାୟାୱି ପାତେକ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇ ଗାଡ଼୍ଦ ମାନାଟ୍ ।”
ଆଉ ଦେଖ, ମୋହର ପିତା ଯାହା ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଅଛନ୍ତି, ତାହା ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ପଠାଉଅଛି, କିନ୍ତୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱରୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଏହି ନଗରରେ ରହିଥାଅ।”
50 ତା ପାଚେ ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ବେତ୍ନିୟା ହାନି ହାଜ଼ି ପାତେକ୍ ଅଜ଼ି ହାଚାର୍ ଆରି ଜାର୍ କେଇ ପେସ୍ଜି ହେୱେରିଂ ଆସିର୍ବାଦ୍ କିତାନ୍ ।
ତତ୍ପରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ବେଥନୀୟାକୁ ଯିବା ବାଟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଘେନିଗଲେ ଓ ଆପଣା ହାତ ତୋଳି ସେମାନଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ।
51 ଆରେ, ହେୱାରିଂ ଆସିର୍ବାଦ୍ କିଉ କିଉ ଜିସୁ ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଏଡ଼ା ଆଜ଼ି ସାର୍ଗେଜପି ହାଚାନ୍ ।
ପୁଣି, ସେମାନଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରୁ କରୁ ସେ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ନୀତ ହେଲେ।
52 ଆରେ, ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଜୱାର୍ କିଜ଼ି ବେସି ୱାରିତାଂ ଜିରୁସାଲମ୍ତ ଲେଉଟା ଆତାର୍,
ଆଉ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି ମହାନନ୍ଦରେ ଯିରୂଶାଲମ ସହରକୁ ବାହୁଡ଼ିଗଲେ,
53 ଆରେ ହେୱାର୍ ନିତ୍ରେ ମନ୍ଦିର୍ତ ମାନ୍ଞ୍ଜି ଇସ୍ୱର୍ତି ଦନ୍ୟବାଦ୍ କିଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
ପୁଣି, ସର୍ବଦା ମନ୍ଦିରରେ ରହି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସ୍ତବ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
